Güçlü bir Adamla, Güçlü bir Kadının hikayesi...
Sen gidersen sesin gider, kokun gider, yüzün gider. Ay dolanır pusularda, tenim titrer ve gecem biter...
🕊
"Sen benim en doğru yanlışım .Tövbesi olmayan...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akgüne dönüp bakmaya korkarken boynunu çıtlattığını duydum. Arkasını döndü ve salonda oturan ailelerimize göz gezdirdi. Herkesin gözü pür dikkat bizdeyken, kimseden ses çıkmıyordu. Neslihan teyze ayağa kalktı ve bize doğru birkaç açım attı. "Oğlum-" diye ince bir sesle söze başlicakken Akgün eliyle durdurdu ve sakin tutmaya çalıştığı sesiyle "Halledicem,herkes keyfine baksın." Dedi ve kimseyi beklemeden dışarı çıktı. Abimle Akay'a baktığımda onlarda çoktan peşinden gitmişlerdi. Gülden korkuyla bana bakarken yanına koştu. "Rima biliyorum Akgün haklı ama nolur kötü birşey yapmasın. Bak serkanlar onu durduramaz ama sen söylersen birşey yapmaz." Dedi gözleri dolu dolu.
Herkese göz gezdirdiğimde etraf gergindi,herkes birbirine bakıyordu. Topuklularımla bende koşarak peşlerinden gittim. Eğer dedikleri gibiyse Akgüne Kadir arasındaki durum dahada kötüleşecekti. Akgün sonuna kadar haklıydı,Evi yakmak neydi ya?
Sokağa girdiğimde itfaiye ve polis sokaktaydı. Akgün polislerin yanındaydı, elindeki belgeleri imzalıyordu. Abimle Akay aralarında birşeyler konuşurken ikisinde gergindi. İlk onların yanına ilerledim. "Gerçekten Kadir abi mi yapmış?" Dedim şaşkınlık ve hüzün dolu sesimle. Abim onaylar anlamda kafasını sallarken elim ağzıma gitti. Akgün üzerinden ceketini çıkarırken yanına gittim, kokuna koyduğu ceketi elime aldım. Polise kısaca birkaç şey söyledikten sonra elimi tutup biraz uzağa götürdü. "Gelmeseydin sen, önemli birşey değil zaten." Dedi bir yandan elimde tuttuğum ceketine ve yüzüğüme bakarak.
"Önemli değil mi? Çocuk mu kandırıyorsun sen. Adam evi yakmış,evi. Senin bunun altında kalıcağına inanmamı bekleme." Dedim bir adım yaklaşıp sesimi ister istemez yükselterek. Oda benim gibi bir adım yaklaştı ve tıslar bir biçimde. "Madem biliyorsun,niye bu çaba? Yanına kalıcakmı yaptığı ? oh anasını satayım evimi yaksın sözümün olduğu gün , bende gidip teşekkür edeyim istersen." Dedi ellerini iki yana açıp etrafa bakarak. Zaten mahalleli dışarı çıkmış, olanı biteni izliyordu. İnanlar birbirleriyle fısıldamaya başladıklarında, koluna tutunup yaklaştım. "Haklısın,evet yaptığı kabul edilebilir bir şey değil. Anlayamıyorumda onu, ama Arada Gülden var. Kadir abi mahalleden biri evet, ama en önemlisi Gülden'in abisi. Ona vericeğin herhangi bir zarar, Gülden'e yansır lütfen." Dedim kollarından inen elim eline ulaşırken.
Zaten ben hariç her yere bakıyordu, muhtemelen göz göze geldiğimizde kabullenmekte tamam demekten korkuyordu. Yada en kötü ihtimal cidden çok sinirliydi. Elini elimden sıyırdı, kafasını iki yana çıtlattı ve bana sert bir şekilde Attı. Bu hareketi ister istemez yutkunmama neden olmuştu. "Kimse, benim evimi yakıp benim mahallemde elini kolunu sallayarak gezemez. Adamı, o eve koyup yakarlar." Dedi dişlerinin arasından.
Arkasını dönüp birkaç Adım attığında aklıma ilk geleni söylemiş bulundum. "Gülden hamile." Deminden beri tuttuğum nefesimi titrek titrek verdim. Birkaç saniye arkası dönük durduktan sonra gözleri kapalı ve kaşları çatık şekilde bana doğru döndü. "Hamile mi?" Dedi ve yaklaştı. Hızlıca onaylar anlamda başımı salladım. "Söyleyecekti Çinoya ama, işte koşturmacaların falan bitmesini bekliyordu. Bide şimdi ilk zamanlar,herkesin haberi olmasın diye şey etti." Diyerek yalan söylmeyi bile profesyonelleştirdim. Akgün emin olmak ister gibi yüzüme baktığında, elini tutup yaklaştım ve sarıldım. "Korkutuyorsun beni, bugün bizim çok mutlu olmamız lazımdı. Baksana şuan ben sana en yakın arkadaşımın hamile olduğunu söylüyorum." Dedim bir elim boynunu okşarken.
