De Toekomst (2)

Hoofdstuk 18

Jeroen heeft heel de nacht in het ziekenhuis doorgebracht, hij wordt wakker met zijn hoofd op het bed. Hij merkt dat hij op de stoel in slaap gevallen is. Meteen is Jeroen allert en controleert haar. Ze slaapt nog steeds,gisterochtend was misschien wel de ergste ochtend van heel zijn leven. Even was hij bang dat hij haar voorgoed kwijt zou zijn en alleen zou komen te staan met de kinderen. Haar hartslag is nog steeds hetzelfde,Jeroen kan nog steeds niet geloven dat Linda een hartstilstand heeft gehad en nog steeds leeft. Waar hij nog meer versteld van staat is,hoe heeft ze die hartstilstand gekregen? Net wanneer hij naar de dokter van Linda wil lopen,komt hij binnen gewandeld.  'Hey,meneer Cornelissen.'  'Dokter,kunt u mij misschien vertellen hoe het komt dat Linda opeens een hartstilstand heeft gehad?'   'Ja,euh..Het is helaas een bijwerking van de chemo-therapie.Maar ze heeft geluk gehad,Jeroen. Ze heeft die hartstilstand net gehad toen jij haar gisterenmorgen vond.'  Vertelt de dokter hem. Jeroen begint meteen te twijfelen over de volgende chemo-therapie.  'Maar...ze heeft volgende week weer chemo...'  De dokter snapt Jeroen zijn angst en gepieker.   'We zijn aan het overleggen,maar omdat het een lichte was,willen we het blijven proberen.'  De dokter probeert Jeroen gerust te stellen.   'I-ik was zo bang...' Jeroen breekt ,maar zucht opgelucht.  'Het is een taaie vrouw,Jeroen.'   'Dat is ze zeker.'  Hij pakt haar hand vast. Opdat moment knijpt ze in zijn hand.  'Dokter!' Linda opent haar ogen en de dokter onderzoekt haar meteen. Alles lijkt in orde,alleen moet Linda zich tot de volgende chemo rustig houden. Ha! Rustig,Linda lachte de dokter uit. Ze hebben 4 kinderen,denkt hij dat zij haar kinderen gaat verwaarlozen?   'Liefje,de kinderen zullen echt wel snappen dat mama nu moet rusten.'   'Jeroen! ik wil..'   'Schat,je hebt nu even niks te willen. Je moet rusten.' Linda schudt huilend met haar hoofd.  'ik...'  Linda breekt. Jeroen pakt haar vast en troost haar.  'Liefje toch..'   'Ik wil mijn kinderen niet..'  'Schat,dat doe je niet.' Verzekert Jeroen haar.  'Ik wil niet dat je mij behandeld als patiënt!' Roept Linda opeens uit het niets. Jeroen schrikt.  'Liefje,ik....'   'Als je mij maar blijft behandelen als patiënt en niet als je vrouw en de moeder van je kinderen,kan je beter gaan!'  Dan komt de dokter,omdat hij heeft gezien dat het mis gaat en adviseert Jeroen dat het beter als hij vertrekt. Jeroen begrijpt het,maar is verdrietig  vanwege het feit dat Linda zo overstuur is geworden door hem. Hij wil haar helemaal niet behandelen als patiënt ,of haar het moederschap afnemen, hij wil alleen dat ze zich gaat beseffen dat ze nu even niks kan. Ze is wel moeder,maar ....Jeroen heeft geen tijd om te piekeren,want Irene en Patricia komen op hem afgelopen. Alleen Irene rent op hem af,zodra ze Jeroen in het vizier heeft. Pas als ze wat dichter in de buurt komt,merkt Jeroen pas dat Irene compleet overstuur is en meteen naar Linda wil.  'Ow! Irene,rustig?' Hij probeert haar tegen te houden,door haar bij de schouders beet te pakken.  'Ik moet naar haar toe! ik....ik..'  Irene trekt ineens wit weg,en raakt even haar evenwicht kwijt. Jeroen helpt haar naar de stoel.  'Je kan niet naar haar toe,Amy. Ze moet nu rusten.' Hij is naast haar gaan zitten,terwijl Patricia haar een blikje cola light geeft om bij te komen.  'Wat is er gebeurd?' Vraagt ze.   'Linda heeft gisterenmorgen een hartstilstand gehad. Een van de bijwerkingen van de chemo's.' Legt Jeroen uit aan Irene.  Hij kijkt Patricia dan verbaasd aan als teken wat Irene hier in hemelsnaam doet.  'Z-ze ...ik kon haar niet meer houden toen ze hoorde van Linda.'  Jeroen en Linda weten inmiddels ook dat Irene gisteren is flauwgevallen op school en dat het misschien iets met Linda te maken heeft.  'Ik wil Linda zien,mam.'   'Dat kan nu niet,schat.'  Patricia deelt haar zorgen met Jeroen.  'Ben jij net wel bij haar geweest?'   'Ja.maar...'  Jeroen valt stil.  'Jeroen? Gaat het wel?'   'I-ik ben bang...'  Irene schiet gelijk in de stress en raakt in paniek als Jeroen zijn zin niet afmaakt.  'Wat?! ze gaat toch niet.... '   'Irene,nee. tuurlijk niet. maar Linda heeft me net weggestuurd. Ze is in de war. Ze vindt dat ik haar niet als patiënt moet behandelen.'  Jeroen kijkt naar Linda via het raam.  Patricia ziet Jeroen zijn leed,stapt op hem af  en legt lief troostend haar hand op zijn schouder.   'Ze bedoelde het vast niet zo,Jeroen.'  De tranen biggelen over zijn wangen die hij snel wegveegt.  Jeroen weet dat ze het niet zo bedoeld,maar misschien is het toch een beetje waar dat hij Linda meer behandeld als patiënt dan als zijn vrouw. Wat hij niet wil,maar onbewust gebeurd het wel en dat komt omdat hij zich zorgen maakt om zijn vrouw en wil dat ze rust neemt om beter te kunnen worden wat nog een hele opgave blijkt te zijn. 

Patricia en Irene zijn terug thuis,ze mochten uit eindelijk toch niet bij Linda en besloten maar om terug naar huis te gaan. Irene wil bij thuis komst meteen naar boven,wat Patricia en Robbie meteen opviel.  'Liefje? Wat ga je boven doen?' Patricia is achterdochtig wat Irene niet ontgaan is. Ze staat op de trap en kijkt naar Patricia.  'Ik ga naar mijn kamer,mag dat niet?'  Patricia heeft het er met Robbie over gehad en ze vragen zich af waarom Irene bij elke thuiskomst meteen naar boven gaat.  'Jawel,maar....'  'Dankje!' Irene sprint naar boven zonder Patricia ook maar uit te laten spreken.  Patricia laat het hier bij,ze wil Irene ook niet het wantrouwen geven. Ze gaat naar de woonkamer waar Robbie zit en ploft naast hem op de bank.  'En? Hoe was het met Linda?' Vraagt Robbie,hij legt meteen zijn hand op haar knie.  'Linda heeft een hartstilstand gehad.Wel een lichte,gelukkig.Maar het schijnt een van de bijwerkingen te zijn. Ook,dat ze al kaal is.' Patricia kijkt hem aangeslagen aan,Robbie schrikt.  'Wow...Zo snel had ik het niet verwacht.'  Patricia staart naar haar handen die op haar benen liggen en begint zachtjes te snikken.  'Liefje?'  'Ik moet er niet aandenken dat Jeroen er alleen voor komt te staan,dat Milou en Tobias niet alleen Mick kwijt zijn maar ook Linda kwijt zijn.' Patricia barst in huilen uit en Robbie pakt haar vast.  'Liefje,het komt echt goed. Linda is een taaie.' Robbie wrijft lief over haar rug. Irene is boven en hangt voor de zoveelste keer weer over de wc heen om weer haar vinger achter in haar keel te steken,weer begint ze te kotsen en trekt de wc door. Even blijft ze bij de wc zitten en zucht. Maakt dit haar nu echt gelukkig?  Het geeft haar wel een rustig en fijn gevoel,zo vergeet ze even de ellende van Linda. Ook Patricia en Robbie zijn alleen maar met de ziekte van Linda bezig.. Ze kijken nog wel naar haar om,maar ze controleren haar alleen maar. Irene staat op ,wil naar de deur lopen om de klink te grijpen,maar wordt weer enorm duizelig. Ze probeert weer controle over haar lichaam te krijgen. Als ze zich niet meer zo duizelig voelt,gaat ze naar haar kamer om op bed te gaan liggen en valt vrij snel in slaap.