De Toekomst (2)

Hoofdstuk 3

Linda staat nu weer buiten bij het gebouw van het ziekenhuis. Haar borst doet nog pijn van het apparaat. De zuster vertelde dat ze nog wel een aantal dagen last van haar borst kon hebben en de uitslag krijgt ze binnen 4 dagen te horen,maar dan moet ze terug komen. Dus ze moet nog eens 4 dagen in spanning afwachten of ze nu wel of geen borstkanker heeft. Linda is in de auto gestapt en zucht even van alle spanning en ellende. Het liefst haalt ze nu de kinderen bij haar ouders om ze dicht bij te hebben,maar Jeroen wil echt heel het weekend alleen met haar. Ze wil de auto starten,maar wordt dan gebeld. Het is Jeroen. Ze haalt diep adem en neemt op met een stem ,alsof er niks aan de hand is.  'Hey,liefje.' Zegt ze lachend.  'Hey,schat. Waarom stond je mobiel uit?' Jeroen is bezorgd. Linda is even blij om zijn rustgevende stem te horen en is weer kalm.  'Ik..ik was even een rondje wandelen,nadat ik van mij vriendin afkwam. Ik moest even alleen zijn.' Verzint Linda ter plekke.  'Weet je zeker dat er niks anders aan de hand is?' Jeroen kent haar als geen ander en weet wanneer ze liegt als er iets aan de hand is.  'Ik kom nu naar huis.tot zo.' Linda hangt snel op en rijdt met tranen in haar ogen terug naar huis. Eenmaal thuis staat haar een verrassing te wachten. Ze stapt de woonkamer binnen en Jeroen heeft een lekkere lunch klaargemaakt. Zelf staat Jeroen met een grote glimlach in het midden van de kamer. Niet wetende dat Linda net uit het ziekenhuis vandaan komt,waar ze op de uitslag moet wachten die niet alleen haar leven,maar ook die van hem in een dag 90 graden kan omslaan.  'Wat ziet dat er lekker uit.' Linda staat bij de tafel,kijkend naar de lekkere lunch.  Jeroen is achter haar gaan staan,en zijn armen om haar middel heen geslagen.  'Ik zei toch dat ik er een speciaal weekend van zou maken?' Jeroen zoent haar in haar nek. Linda krijgt opeens een enorm schuldgevoel en kan niet langer tegen hem liegen.  'Jeroen,i-ik moet iets..'  'Ja?' Jeroen kijkt haar met een gelukkige blik aan,waardoor Linda het opeens niet over haar hart kan verkrijgen. Ze heeft zich omgedraaid naar Jeroen toe.  'Niks,lief van je.' Ze zoent hem dan plat op de mond. 

.

Het is zondagavond, Jeroen en Linda zijn onderweg naar haar ouders om de kinderen na een lang weekend alleen weer te gaan halen. Ze hebben aangebeld en Milou opent de deur.  'Mama,papa!' Ze stormt op hen af en wordt opgetilt door Jeroen.  'Dag meisje.' Jeroen geeft haar een kus op haar wang en lopen naar binnen. Daar worden ze ook warm onthaalt door Tobias.  'Dag lieve jongen.' Linda is voor hem geknield en geeft hem en Milou een dikke knuffel.  'Wat heb ik jullie toch gemist.' De moeder van Linda kijkt haar bezorgd aan. Zo heeft ze Linda nog nooit meegemaakt. 'Schat? schilt er iets?' Vraagt ze,als Linda overeind komt en Tobias in haar armen heeft genomen.  'Hebben ze het leuk gehad?' Linda lijkt er over heen te praten.  De moeder van Linda merkt al gauw dat ze het er blijkbaar niet over wil hebben waar de kinderen bij zijn.  'Ja heel erg leuk,hé? ze hebben Mickaela en Niek mee in bad gedaan,en dat ging goed.' Antwoordt Linda's moeder dan op haar vraag. Linda knikt. Na wat gepraat te hebben ,lopen ze met de kinderen terug naar huis en legt Jeroen de kinderen meteen naar bed. Linda ploft neer op de bank en zet de tv aan. Jeroen is weer beneden en komt naast haar zitten.  'Schat?'  'Jeroen,er is niks. Ben gewoon weer blij dat de kinderen weer bij ons zijn en ben echt moe.' Linda legt haar hoofd op zijn schouder,waardoor Jeroen in de lach schiet.  'Ik ben ook blij dat ze weer thuis zijn.' Jeroen slaat zijn arm om haar heen en kust haar voorhoofd . Linda kijkt hem aan.  'Ik hou van je.'  'Ik van jou.' Jeroen buigt voorover en zoent haar passioneel,waarna Linda hem passioneel terug zoent. Jeroen gaat door haar haren en laat zich vallen,wanneer Linda boven op hem gaat liggen en door zoenen. Even lachen ze en zoenen verder. Jeroen raakt dan haar borsten aan,maar Linda trekt zich snel terug.  'Schat?'  'Euh,ik ga alvast naar bed.' Linda weet niet hoe snel ze boven moet zijn. Ze gaat op bed zitten en wrijft ellendig over haar gezicht. Waarom voelde het daarjuist niet goed dat Jeroen,haar eigen man,aan haar borsten aan wou raken? Ze weet niet beter dat Jeroen al jaren aan haar borsten zit en ze het helemaal geen probleem vind,maar waarom maakt ze er nu opeens wel een probleem van? is het omdat ze misschien,door dat knobbel in haar borst zich nog maar amper vrouw voelt? Voor hetzelfde geld is het kwaadaardig en moet ze afscheid nemen van een stuk vrouw van zichzelf. Jeroen is naar boven gelopen,omdat hij vond dat Linda overstuur oogde.  'Lief? wat was er nou? waarom mag ik opeens niet aan je borsten zitten?' Hij is naast haar komen te zitten op bed.  'Het spijt me zo,schat. Ik wee..weet ook niet wat me daar net bezielde.' Linda is wat in de war.  'Hey,daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Je bent baas over je eigen lichaam. Ik hoef ook niet elke keer aan je mooie borsten te zitten.' Terwijl hij het zegt,dwalen zijn ogen af naar haar borsten. Linda schiet in de lach ,maar in haar achterhoofd beseft ze zich meer dat dit misschien de laatste keer is dat hij haar met twee borsten zal zien. Ze duwt hem plagerig om ver ,waardoor hij op bed valt en zij boven op hem komt te zitten.  'Jij mag er zoveel aan zitten als je wilt.' Ze legt zijn handen op haar borsten ,buigt voorover en zoent hem. Jeroen lacht en zoent haar terug. Linda geniet meer dan ooit dat zijn handen op haar borsten rusten en er over streelt.  Even denkt ze niet meer aan de uitslag die ze over 4 dagen zou krijgen.