De Toekomst (2)

Hoofdstuk 16

Een paar weken later mag Linda , na 6 weken in het ziekenhuis te hebben gelegen,naar huis. Ze is heel zwak en ziek,Jeroen helpt haar uit haar rolstoel zo in de auto.  'Zit je goed?'  'Ja.'  Jeroen doet de gordel bij haar om en ook de deur doet hij voor haar dicht. Linda voelt zich met de minuut misselijker worden,maar een gevoel van overgeven heeft ze gelukkig niet. Jeroen is ingestapt en ziet Linda wit wegtrekken.   'Het waren weer heftige kuren,schat.' Hij legt lief zijn hand op haar bovenbeen. Linda kijkt hem dankbaar aan,ze pakt zijn hand.  Jeroen zoent haar en rijden naar huis. Thuis legt hij Linda boven op bed,zodat ze rustig kan slapen. De kinderen zijn namelijk weer thuis en spelen beneden met opa.  'Ga jij maar rusten. Ik en pa houden de kinderen wel bezig.' Jeroen stopt haar onder. Linda hoort de kinderen beneden lachen en gieren ,onhoorbaar zucht ze. 'Schat,wil jij even de kinderen halen?'  Jeroen knikt en gaat naar beneden. Linda hoort de kinderen nog wat gieren en lachen ,maar het is stil als Jeroen beneden is. Even blijft het stil,maar Linda hoort al vrij snel voetstappen op de trap. De deur gaat langzaam open en Milou komt als eerste ,wat bangig kijkt ze om het hoekje. Linda ziet haar gezicht tevoorschijn komen en wenkt haar met haar hand dat ze mag komen.   'Kom maar,meisje?'  Milou opent de deur wat verder en loopt wat verlegen naar Linda. Jeroen volgt dan met Tobias en zijn vader. Milou zit naast haar en omhelst haar en met haar lieve bruine oogjes kijkt ze onderzoekend naar Linda.  'Mama? wanneer wordt jij weer beter?' Vraagt Milou ,Linda ziet haar verdrietige,bruine ogen naar haar kijken en probeert haar tranen die komen,weg te slikken.  'Dat weten de dokters nog niet,schat.' Antwoordt ze.  Ze besluit dan ook nu om het iedereen te vertellen. Jeroen kijkt Linda bezorgd aan en ziet dat ze elk moment kan breken.  'Maar mama wil jullie even iets vertellen.' Vol spanning kijkt ze ook naar Jeroen,omdat hij het ook nog niet weet wat zij net heeft besloten in het ziekenhuis.  Ze neemt Milou en Tobias dicht bij zich en slaat haar armen over hen heen.  'Mama wil jullie vertellen...' Linda krijgt het moeilijker dan verwacht ,Jeroen ziet haar ogen dichtvallen en haar schouders schokken. Totaal overrompelt legt hij lief zijn hand op haar been.  'Liefje?'   'Mama?'  Linda droogt haar tranen,maar het verdriet is nog zichtbaar.  'Mama heeft gisteren de dokter gesproken,en misschien....stel,mama gaat...gaat dood,wil ik dat Jeroen jullie echte papa wordt.'  (Ondertussen kun je het nummer:'I Don't Want to Lose You.' Luisteren van Luca Fogale.)  Linda kijkt met betraande ogen naar Jeroen. Jeroen knippert van de schok een paar keer met zijn ogen om zijn tranen te bedwingen. Niet veel later neemt de vader van Jeroen de kinderen mee naar beneden omdat Jeroen alleen wil zijn met Linda.  'Linda,w-wat bedoelde je daarnet?'  Linda kijkt van haar handen naar Jeroen met betraande ogen.   'I-ik heb waarschijnlijk niet lang meer te leven..' Dan breekt ze. Jeroen pakt haar vast en is geschokt.  Nee,dat kan niet..Het mag niet!  Zijn vrouw is een vechter.   'Liefje,d-dat kan niet.'   'Schat,we moeten..we moeten realistisch zijn..Het ziet er niet goed uit.' Linda slikt.   'Nee,nee!' Jeroen raakt van streek en rent de slaapkamer uit.  'Jeroen! Verdomme!' Jammert Linda.  Jeroen zit in de auto en hijgt..Hij kan het nog steeds niet bevatten. Dan start hij de auto. 

.

Appie en Joyce zijn nog steeds dingen aan het regelen voor een geweldige bruiloft. Joyce belt naar iemand om een mooie zaal te regelen. Appie wil de gasten bellen,als de bel gaat.  'Ik doe wel open.' Appie laat Joyce bellen en doet zelf open. Bij het openen van de deur,treft hij een oversturen Jeroen aan. Voordat hij zijn vraag kan stellen,stort Jeroen zich in zijn armen,huilend. Appie slaat verbaasd maar geschrokken zijn armen om hem heen.  'Hey,makker. Wat is er?'  Bij die vraag begint hij harder te huilen.  'H-het is Linda...Ze..'  Appie kijkt hem aan.  'Kom eens binnen,en kalmeer eerst eens?'  Appie neemt hem mee naar binnen en geeft hem eerst een glas water om bij te komen. Jeroen neemt met trillende hand een slok.  'Wat is er met Linda?' Vraagt Appie dan voorzichtig.  'Ze...ze vertelde dat ze waarschijnlijk niet lang meer te leven heeft en wil dat ik de kinderen erken als ze..als ze..' Jeroen breekt. Appie en Joyce kijken elkaar geschrokken aan.  'Wow...' Kan Appie dan alleen uitbrengen.  'Ze..ze heeft het de kinderen ook verteld,niet met zoveel woorden,maar alleen dat ze,als ze misschien dood gaat,mijn als echte vader wil van de kinderen.'  Jeroen heeft een zakdoek gekregen van Joyce. Hij houdt de zakdoek in zijn hand en friemelt er zenuwachtig mee. Het blijft angstig stil.  'Jeroen? weet je ook wanneer ze precies....'  Jeroen schudt al snel zijn hoofd.  'Nee..Maar het idee dat ik haar zal verliezen...' Jeroen begint weer zachtjes te snikken. Appie pakt hem vast.  'Ze is sterk,Jeroen.'  Appie en Joyce delen dezelfde zorgen. Het mobieltje van Jeroen gaat af,Linda. Jeroen neemt gelijk op.  'Liefje? ja,nee..ik kom gelijk.' Meteen hangt hij op ,neemt afscheid van Appie en Joyce om dan naar huis te rijden. 

.

Een paar dagen later, Linda begint ,sneller dan verwacht zieker te worden. Ook slaapt ze veel. Op een dag besluit Linda te gaan douchen,met de kracht die ze nog heeft. Ze gaat op een stoel zitten die sinds kort bevestigd is onder de douche. Ze wast haar haren,maar heeft niet in de gaten dat ze een paar plukken verliest. Onwetend doucht ze rustig verder ,als ze de douche uitstapt,droogt ze eerst haar lichaam en dan haar haren. Dan wil ze door haar haren kammen,maar ontdekt dat haar haren uitvallen. Geschrokken blijft ze naar de plukken staren in haar handen. Opdat moment komt Jeroen naar boven,omdat hij vindt dat het nu wel heel erg lang duurt ,ziet hij Linda met haar plukken haren in de handen.  Geschokt loopt hij naar haar toe en pakt haar polsen vast,starend naar de plukken. Linda lijkt verstijfd van de schrik,Jeroen vind het eng om haar zo te zien en maakt zich zorgen.  'Lin,liefje? l..laten we...je..'   'D-dit kan niet...' Antwoordt ze met een zachte maar bibberende stem.  'Schat,het is oke. Dit..dit hoort er bij. L-laten we het...afscheren,oke?' Probeert Jeroen er voorzichtig uit te brengen. Even later heeft hij Linda op een stoel gezet en heeft het scheerapparaat in zijn handen. Linda staart met een en dezelfde blik naar zichzelf in de spiegel. Jeroen haalt diep adem en zet dan het apparaat aan.   'Klaar voor?'  (Ondertussen kun je het nummer:'Turn The Tide.' Luisteren van Jasper Steverlinck) Linda geeft geen antwoord,maar blijft eng staren. Bijna emotieloos. Jeroen zet het scheerapparaat tegen haar hoofdhuid en scheert haar eerste lokken weg. Linda blijft naar zichzelf staren in de spiegel ,ziet zichzelf dan alsmaar kaler worden. Langzaam biggelen de tranen al over haar wangen. Daar gaan haar mooie ,vrouwelijke haren en voelt ze bij elke pluk die weg geschoren wordt,steeds meer en meer minder vrouw. Jeroen blijft ,met veel moeite wel,haar haren wegscheren. Dan ,als ze helemaal kaal is,zet hij het scheerapparaat uit en blijft naar haar kale hoofd staren.  Linda heeft al die tijd in de spiegel gekeken,ziet dat ze nu helemaal kaal is,en dan komt pas het besef dat ze echt doodziek is en breekt ze. Jeroen pakt haar van achteren vast door zijn armen om haar nek heen te slaan en legt zijn hoofd snikkend op haar hoofd. Linda begint te schreeuwen en huilt.  Jeroen probeert haar te troosten. Even later heeft Linda zich in slaap gehuild en ligt in bed. Jeroen staat met zijn hoofd tegen de deurpost starend naar Linda. Hij besluit om naast haar te komen liggen en slaat zijn armen om haar heen,om zo nooit meer van haar zijde af te wijken.