De Toekomst (2)

Hoofdstuk 11

Irene is klaar met haar huiswerk en is nu boven ,omdat ze Niek hoorde huilen en hem nu troost. Hetzelfde moment dat Irene boven is,komt Jeroen weer thuis. Niek is ondertussen alweer in haar armen inslaap gevallen,Irene legt hem weer terug in bed en loopt naar beneden.  'Hey.Wat deed jij boven?' Vraagt Jeroen,als ze elkaar in de hal tegen komen.  'Ow,Niek huilde.' Antwoordt Irene.  'Slaapt ie weer?'  Irene knikt.  'Kom anders nog even mee in de woonkamer? Er is iets wat ik je moet vertellen,Irene.'  Jeroen zijn stem klinkt ernstig. Irene loopt mee naar de woonkamer en wordt op de bank uitgenodigd.  'Jij hebt recht op een verklaring waarom je vanavond op de kinderen moest passen. Het zit namelijk zo,Linda...' Jeroen krijgt het moeilijk en slikt de brok in zijn keel weg om fatsoenlijk te kunnen praten.   'Linda en ik waren gisteren in het ziekenhuis voor de uitslagen van de testen..Alleen,er zijn nu wel uitzaaiingen gevonden in haar borst en die zijn kwaadaardig.' Vertelt Jeroen Irene eerlijk.  Irene is er even stil van. Wat ze niet weten is,dat Tobias stiekem uit zijn bed is gekomen en hen afluistert bij de deur.  'Weten Tobias en Milou dit al?' Vraagt Irene. Jeroen schudt zijn hoofd. 'Nee,nog niet. Linda wil het nog niet.'  Jeroen veegt snel zijn tranen weg,maar Irene ziet dat Jeroen het niet droog houdt.  Voor haar leeftijd,is Irene al vroeg volwassen.  'Ze moeten het weten,Jeroen. Vooral Tobias. Dat is een gevoelig jongetje.' Zegt ze.  'Ik weet het,maar....Ze..' Jeroen breekt.  Irene weet zich even geen houding te geven maar pakt hem dan toch vast en troost hem wat onhandig.  'Ik moet jou hier eigenlijk niet mee opzadelen. Je bent nog zo jong,je moet van het leven genieten.' Beseft Jeroen zich opeens.  'Jeroen,weet dat ik er altijd ben voor de kinderen.'  Jeroen kijkt haar dankbaar aan. Wat is die Irene toch een lief en zorgzaam meisje.  'Ga maar naar huis? Wacht,hier heb je je...' Irene is ondertussen opgestaan,en tijdens het opstaan ziet ze Tobias bij de deuropening staan.  (Ondertussen kun je het nummer:'My Immortal' Luisteren van Evanescence) 'Jeroen?' Jeroen kijkt om en ook hij ziet Tobias totaal overstuur bij de deur staan.  'Tobias?'  'Gaat mama dood?' Irene stormt op hem af,knielt voor hem neer.  'Stil maar?' Irene probeert hem gerust te stellen,terwijl Jeroen vol schuldgevoelens toe kijkt.  'Ik wil mama ook niet kwijt!' Roept Tobias overstuur.  'Je raakt mama ook niet kwijt,ventje.' Jeroen staat er toch bij en tilt hem op.  'Mama blijft voor altijd bij ons.En weet je waarom? omdat mama heel sterk is.' Jeroen is met Tobias op de bank gaan zitten. Irene besluit te vertrekken,geeft Tobias een kus en is weg. Jeroen is dan alleen met hem.  'Ik wil naar mama.' Tobias snikt heftig zijn tranen weg. Jeroen vindt het hartverscheurend.  'Wij gaan morgen naar mama.' Hij pakt hem vast en drukt hem dicht tegen zich aan. Na een tijdje beneden te hebben gezeten,legt Jeroen Tobias,die slapend in zijn armen ligt,in bed. Zelf besluit hij ook naar bed te gaan. 

.

Appie en Joyce hebben een locatie gevonden en zijn daar nu aan het rondkijken.  'Liefje? Deze locatie is toch gewoon top?' Joyce is vol lof over de locatie,alleen Appie is wat stiller dan normaal. Gisteravond,toen Joyce al op bed lag,zag hij een aantal papieren liggen met de ideeën van Joyce over hoe zij de bruiloft voor zich ziet.Maar boven aan de brief stond :'Mijn trouwerij met Mick."   Joyce huppelt vrolijk naar hem toe en zoent hem.  'Ik ben zo blij dat we deze locatie hebben gekozen.' Zegt ze blij en vol enthousiasme.  Appie knikt niet echt enthousiast.  'Liefje? schilt er iets?' Joyce lijkt nu ook minder enthousiast nu ze ziet dat Appie het is.  'I-k..nee,laat maar schat. Dit is een top locatie.' Appie glimlacht gemaakt en geeft haar een kus. Joyce knuffelt hem en dan gaan ze naar huis.  'We moeten nu alleen nog een datum plannen om te trouwen.' Joyce pakt de agenda,terwijl Appie op de bank ploft. 'Laat me raden: 16 juni.' Antwoordt hij een beetje mat. Joyce kijkt hem verbaasd aan.  'Ja,hoe weet jij dat?'  Appie twijfelt even of hij dit bespreekbaar moet maken maar doet het toch.  'Gisterenavond,toen jij op bed lag,zag ik papieren op de tafel liggen dus ik keek wat erop stond. En ook dat je dit huwelijk eigenlijk al had gepland toen je nog met Mick was.'  Hij is tegenover haar gaan staan.  'Ow..' Joyce even niet zo goed wat ze moet zeggen.  Appie legt zijn hand op haar bovenarm en kijkt recht in haar ogen.  'Liefje,als jij zo'n bruiloft wil,dan krijg je zo'n bruiloft.'   'Meen je dit?' Appie knikt. Joyce slaat haar armen wild om zijn nek heen en zoent hem dan.  'Je bent een schat.' 

.

Irene is terug,maar is een beetje van slag na wat Jeroen haar daarjuist heeft verteld. Ze is binnen,Patricia en Robbie wachten haar op in de woonkamer.  Irene is zo van slag en in haar gedachte verzeild,dat ze Patricia en Robbie niet eens heeft opgemerkt. Pas als Patricia en Robbie opmerken dat Irene er niet bij is,en haar roepen. (Ondertussen kun je het nummer:'Clocks' Luisteren van Coldplay.)  'Wat doen jullie hier nog beneden?' Vraagt ze wat afwezig.  'Wij waren op jou aan het wachten.' Antwoordt Patricia met een bezorgde blik.  De tranen staan in Irene haar ogen en ook kan ze elk moment gaan huilen.  'Liefje? gaat het wel?' Vraagt Robbie bezorgd. Irene kijkt allebei haar ouders aan ,buigt haar hoofd voorover,legt haar hand voor de mond en barst in huilen uit. Patricia pakt haar geschrokken vast.  Jeroen ligt in bed en denkt aan vanmiddag. Linda moet weer de zware chemo-kuren ondergaan omdat de kanker uitgezaaiit is. Weer gaan ze het lange traject in en Jeroen weet niet of hij dit nog wel aan kan. Hij pakt zijn mobiel en belt naar Noa die er al vrij snel is. Ze liggen naast elkaar in bed,ze hebben net gevreeën en Noa slaapt in zijn armen. Jeroen voelt zich weer schuldig. Is dit wel wat hij wil? Of is het vluchten naar nieuw geluk? Hij kijkt naar Noa en maakt haar wakker.  'Noa? Noa,wordt wakker?'  Noa kijkt hem slaperig aan.  'Ik...het is beter als je gaat.'  

.

Patricia en Robbie zitten samen met Irene op de bank,Irene zit tussen hen in. Ze droogt met trillende handen haar tranen weg. 'Irene? wat is er? Is er iets gebeurd tijdens het oppassen?' Vraagt Patricia.  'Nee,nee. Alleen,Jeroen...hij..Linda en hij waren gisteren in het ziekenhuis,de kanker is uitgezaait.' Vertelt Irene. Patricia en Robbie kijken elkaar geschrokken aan.  'Daarom moest jij op de kinderen passen,omdat Jeroen bij Linda in het ziekenhuis was.'  Irene knikt.  'Nou,ga jij maar slapen,meid?' Ze geven elkaar nog een knuffel en Irene loopt naar boven. Joris is wakker geworden toen Irene naar binnen kwam en ziet haar naar boven komen.  'Hey,zus.'  'Hey,Joris. Moet jij niet slapen?'   'Ik kom moeilijk in slaap.' Irene geeft hem een knuffel.  Joris is inmiddels 8 jaar oud.  'Kom? dan stop ik je in.' Irene loopt met Joris naar zijn bed en stopt hem onder.  Als ze naar haar eigen bed gaat,blijft ze nog even voor de spiegel staan. Irene heeft zich uitgekleed en blijft maar naar zichzelf staren in de spiegel. Vol onzekerheid kijkt ze naar haar lichaam. Dan trekt ze haar pyjama aan en gaat in bed liggen. In bed piekert ze nog even,maar dan neemt ze een besluit: Vanaf morgen gaat ze beginnen met afvallen!