De Toekomst (2)

Hoofdstuk 12

buigend over de weegschaal kijkt ze geschokt naar de getallen op het kleine scherm. Ze stapt snel van de weegschaal af en loopt naar de spiegel. Ze had niet verwacht dat ze nog zoveel zou wegen,haar gedachten om af te vallen worden sterker en ze neemt dan ook dat drastische besluit.  'Irene?! Wat doe jij daar binnen?!' Irene schrikt op van haar vader die ongeduldig op de deur klopt. Irene kleed zich als een gek aan ,om vervolgens zo normaal mogelijk de badkamer uit te komen.  'Waarom duurde het zo lang? je moet zo wel naar school,hé?' Zegt Robbie. Irene rolt geïrriteerd met haar ogen ,loopt langs hem heen,naar beneden. Als ze beneden is,gaat ze aan tafel zitten.  'Zo,wil jij een lekker eitje?' Vraagt Patricia aan Irene. Irene ziet het gebakken ei,vol met spek en kaas. Ze denkt meteen terug aan de getallen die op de weegschaal stonden.  'Nee,bedankt.' Zegt ze beleefd.  'Anders wil jij altijd een gebakken ei.' Patricia is een beetje verontwaardigt.  'Ja,maar nu een keer niet. Kan toch?' Antwoordt Irene weer geïrriteerd.  Ze pakt een dunne cracker met niks erop en eet dat op. Dan maken Joris en Irene zich klaar om naar school te gaan,geven Patricia en Robbie nog een knuffel en vertrekken naar school. Patricia ziet Irene vertrekken en begint zich wat zorgen te maken.  'Rob? Irene wilde haar ei niet,vanochtend.' Deelt ze ook haar zorgen met Robbie. Robbie kijkt verbaasd.  'Vanmorgen bleef ze ook zo lang in de badkamer.' Vertelt Robbie.  'Zit ze dan meer met Linda in haar hoofd dan wij denken?' Vraagt Patricia zich hard op af.   'Laten we vandaag samen naar Linda gaan.'  Patricia knikt en zoent hem. 

.

Irene fietst over de weg en slaat bij de afslag van het ziekenhuis af. Ze heeft besloten om langs te gaan bij Linda. Aangekomen zet ze haar fiets in het fietsenrek. Even kijkt ze naar het gebouw en haalt diep adem. Toch besluit ze naar binnen te gaan. Binnen meldt ze zich bij de balie en zoekt naar de kamer waar Linda ligt.  'Hey,meisje! wat kom jij hier doen?' Linda gaat wat rechter zitten op bed.  'Ik kwam bij jou kijken.' Irene geeft Linda een knuffel ,pakt dan een stoel om bij haar te zitten.  'Moet jij niet naar school?' Vraagt Linda met een beetje een strenge blik,maar wel een glimlach op haar mond.  Irene begint te blozen.  'Eigenlijk wel,maar Jeroen vertelde mij gisteren over jou.'  Vertelt Irene. Linda zucht.  'Ja,het is uitgezaait. Maar ook dit overleven we wel,meid.' Stelt Linda haar gerust. Dan komt Jeroen binnen,hij blijft verbaasd staan bij het zien van Irene.  'Wat doe jij hier,Irene? moet jij niet op school zitten?'   'Eigenlijk wel,maar ik wilde even langs Linda.' Zegt Irene. Jeroen voelt ineens een schuldgevoel opkomen. Had hij dit wel aan Irene moeten vertellen?  'Dat is super lief,maar je kan nu beter naar school gaan. Anders krijg je problemen,meid.'  Irene staat op,geeft Linda een dikke knuffel en verlaat het ziekenhuis.  Jeroen is naast Linda gaan zitten.  'Waarom heb je het haar verteld,Jeroen? ze is nog wat jong om zich hier zorgen om te maken.' Vraagt Linda met een teleurstelling in haar stem.  'Ik weet het niet,maar het floepte er opeens uit.' Antwoordt Jeroen. Linda en Jeroen hebben het slechte nieuws wat ze 2 dagen geleden te horen kregen,nog niet aan de anderen medegedeeld. Ook omdat ze er gewoonweg nog niet klaar voor zijn en het zelf nog moeten verwerken. Jeroen heeft Linda verteld dat Tobias het wel al weet en ook Milou. Maar Linda vind dat niet erg. Jeroen is wat stil en denkt aan vannacht.  'Schat?' Linda probeert contact met hem te krijgen.   'Ja?' Jeroen kijkt haar afwezig aan.  'Waar denk je aan?' Jeroen kan haar natuurlijk niet vertellen dat hij aan Noa denkt en vannacht weer de fout is gegaan.  'Ik denk aan jou.' Verzint hij snel en pakt haar hand vast. Linda begint meteen te glunderen ,ze is hem zo dankbaar dat hij haar hier zo in steunt. Maar ze weet niet dat Jeroen haar al maanden bedriegt en voorliegt. Opeens staat Noa in de kamer.  'Noa?' Jeroen is super verbaasd en een beetje boos.  'Noa! wat fijn!' Noa geeft Linda een knuffel,tijdens het knuffelen treffen haar ogen die van Jeroen.  Ze ziet dat Jeroen niet blij is met haar komst.  'Ik kwam eens kijken hoe het met je ging.'   'Maar hoe weet jij..?'  Linda kijkt verbaasd van Noa naar Jeroen.  Noa voelt zich ongemakkelijk. Ze had verwacht dat Jeroen Linda al vertelt had dat hij het Noa ook had verteld. Jeroen staat op en neemt Noa mee naar de gang.  'What the fuck?! Wil je soms dat ze achter komt?!' Roept Jeroen zachtjes maar wel kwaad.  'Jeroen,als we haar gewoon vertellen dat je het mij vertelt hebt,gaat ze toch geen argwaan krijgen?' Zegt Noa kalm. Jeroen vertrouwt Noa voor geen haar en krijgt zo langzamerhand het  idee dat Noa hem wil bestraffen voor zijn vreemdgaan met haar. Of kwam ze echt alleen voor Linda?

.

Irene is terug van school en gaat snel naar boven,alleen Patricia heeft haar zien thuis komen.  'Irene?! ben jij dat?' Irene zucht en blijft op een traptree staan. Patricia staat onderaan de trap.  'Hoe was school?'  Irene hoort aan de toon aan hoe Patricia het vraagt,dat ze iets door heeft.  'Goed.Ik ben heel de dag op school geweest,als je dat wilt weten. Kan ik dan nu..'  'Nee,dat bedoel ik niet,schat. Ik wil je even spreken over vanmorgen. Kan je even meekomen?'  Irene loopt terug naar beneden,loopt naar de woonkamer en ziet dat Patricia plechtig op de bank is gaan zitten. Ze begint te zuchten,zoals een echte puber zucht als ouders serieus willen praten.  'Mam,gaat dit lang duren? ik moet nog huiswerk maken.'  'Het duurt maar eventjes. Kom zitten?' Patricia klopt met haar hand op de lege plek naast haar op de bank. Irene blijft twijfelend staan ,maar komt dan toch naast Patricia zitten.  'Papa en ik maken ons een beetje zorgen om je. Pieker je veel over de ziekte van Linda?'  Vraagt Patricia.  'Nee...kan ik dan nu?' Irene wil opstaan,maar Patricia laat haar terug zitten.  'Waarom at je dan vanmorgen zo weinig?'  Irene slikt.  'Ik had een keer zin in iets anders,kan toch? We hoeven toch niet elke keer hetzelfde te ontbijten?' Antwoordt ze dan geïrriteerd.  'Nee,klopt. Maar papa en ik maakte ons een beetje zorgen.'  'Hoeft niet,mam. Ik zit lekker in mij vel,echt.' Patricia laat Irene dan weer terug naar boven gaan,maar de bezorgheid blijft nog wat steken.