De Toekomst (2)

Hoofdstuk 7

Linda ligt weer voor de 2e keer op het ziekenhuisbed en krijgt weer een infuus in haar hand. Ze glimlacht vriendelijk naar de zuster,maar van binnen baalt ze. Vanmorgen maakte ze zich klaar om naar het ziekenhuis te gaan,samen met Jeroen. Ze had de kinderen naar school en naar de gastouder gebracht en wilde met Jeroen naar het ziekenhuis vertrekken,totdat ze een briefje op tafel vond. Jeroen moest heel onverwachts toch gaan werken en het kon wel eens laat worden. Linda probeerde hem nog te bellen,maar hij nam niet op. Nu zit ze,alleen op het ziekenhuisbed ,en ondergaat alleen haar chemo-kuur. Ze dacht dat Jeroen haar zou steunen in deze zware periode. De zuster komt binnen met een aantal tijdschriften en een vragenlijst.  'Linda? ik heb een paar vragen. Ben je bereid om die te beantwoorden?'  Linda knikt. Nadat de zuster de antwoorden heeft genoteerd,geeft ze Linda een aantal tijdschriften. 'Zal het gaan?' Vraagt de zuster lief.  'Ja,dankje. Het gaat prima.'  De zuster loopt de kamer uit. Linda bladert wat in een tijdschrift,maar haar gedachten dwalen af naar Jeroen. Ze pakt haar mobiel en probeert hem te bellen,maar hij neemt niet op. Zuchtend hangt ze op en leest verder in de tijdschrift. Ze zit zo in een verhaal,dat ze niet in de gaten heeft dat Jeroen toch is gekomen.  'Liefje?' Linda kijkt op van haar boek en begint te glimlachen.  'Jeroen!' Hij loopt naar haar toe en omhelst haar.   'Ik ben zo blij dat je er toch bent!' Zegt ze zacht,ze kan elk moment breken maar houdt zich in.  'Ik ben eerder gestopt.ik voelde me zo schuldig.'  Antwoordt Jeroen.  'Het is je vergeven,schat.'  Linda kan alleen nog maar glimlachen. Ze is zo blij dat Jeroen toch nog is gekomen. Even was ze heel bang,bang om alleen te zijn.  'Ik heb ook meteen een paar weken vrij genomen.' Jeroen streelt over haar been. Linda kijkt hem vol ongeloof aan.  'Wat? echt?'  Jeroen knikt.  'Ik wil niet dat je dit alleen moet doorstaan,schatje. We doen dit samen.'  Ze kijken elkaar aan,en Jeroen realiseert zich nu echt hoe gelukkig hij is met Linda en haar echt niet kwijt wil. Maar tegelijkertijd vind hij het ook eng om Linda ,na verloop van tijd meer en meer achteruit te zien gaan. Want Linda zal op een gegeven moment steeds meer achteruit gaan qua gezondheid.  'Kom hier?' Linda nodigt hem uit naast haar op bed. Hij gaat naast haar op bed liggen,waarna Linda haar hoofd op zijn borst laat rusten.  'Waar zijn de kinderen?' Vraagt Jeroen.  'Nog op school en bij de gastouder. Maar ze worden straks door jouw moeder opgehaald.'   Jeroen knikt. Even is hij in gedachten verzeild. Hij is namelijk vanochtend niet naar zijn werk geweest.   'Noa,waarom? ik wil dit niet meer.'   Noa stort zich bijna op Jeroen en wrijft over zijn borst en trekt een pruillip.  'Schat,Linda zal niet meer lang hebben. Waarom zou je je nog in dat leven willen storten,als je met mij een nieuw mooi leven kan gaan lijden?'  Jeroen voelt zich voor het blok gezet,en kan zijn oren niet geloven.  'Noa? hoe...hoe kun je zoiets zeggen? Linda....Linda is belangrijk voor mij. Ik kan en wil dit niet meer, Noa. Ik kan Linda niet langer meer bedriegen.'  Noa heeft hem losgelaten.  'Dan wees eerlijk tegenover haar over die zoen,Jeroen.'   Jeroen zucht opeens hoorbaar.  'Schat? gaat het?' Linda haalt hem uit zijn gedachte.  'Er is niks,liefje.' Jeroen wil Linda niet onnodig bezorgd maken over hem. Ook vooral omdat hij niet wil dat ze achter de zoen komt.  Maar ergens wil hij niet liegen tegen haar.  

Joyce is op haar werk,alleen kan ze zich niet concentreren. Toen ze te hoorde dat Linda ernstig ziek is,was ze flink geschrokken. Het voelt nog steeds onwerkelijk. Alsof ze dadelijk weer iemand verliest die ze dierbaar heeft. Het klinkt raar,want Linda en Joyce hebben niet echt een goed verleden samen. Joyce en Mick gingen uit elkaar ,omdat Mick verliefd werd op Linda. Joyce probeerde het eerst nog te accepteren,maar op een gegeven moment kreeg ze het gevoel en het idee dat ze al haar vrienden door Linda kwijt zou raken,en begon door te draaien,door zichzelf te hersenspoelen. Gek genoeg heeft Linda het haar later vergeven. Maar het vergeven pakte niet echt goed uit,Mick voelde zich niet meer gelukkig in zijn relatie met Linda ,dronk zoveel en verongelukte. Daar voelt Joyce zich tot de dag vandaag nog steeds schuldig over.  'Joyce?' Joyce wordt,zonder dat ze het al die tijd door had,geroepen.  'He? wat?'  'Kun jij deze deadline voor morgen nog afkrijgen?'  Joyce kijkt haar baas met grote ogen aan.  'Voor morgen?! maar,het is zo veel!' Zegt ze verontwaardigt.  'Anders werk je vanavond thuis door.' Stelt haar baas voor. Joyce zucht en knikt.  'Dat moet maar dan.'  Joyce werkt voor een krant. Dan krijgt ze een app van Appie: 'Liefje,heb vanavond een verrassing. X Ap.'  Meteen maakt haar teleurstellende bui plaats voor een glimlach. Ze appt hem terug dat ze na haar werk even langs Linda gaat ,maar op tijd weer thuis zal zijn. Appie appt terug dat hij het goed vind en haar daarin zo bewonderd. Maar opeens denkt ze terug aan wat haar baas zei,ze moet vanavond aan die deadline werken. Shit. Ergens wil ze Appie niet teleurstellen,dus zegt ze hem niks over die deadline. Ze vertrekt dan opeens ook uit het niets. Haar baas roept haar nog,maar ze is weg. Joyce rijdt weg,naar het ziekenhuis. Binnen in het ziekenhuis loopt ze door de gang ,naar de lift. Aangekomen op de afdeling,stapt ze de lift uit en loopt door de gang. Dan hoort ze Linda praten en loopt naar binnen. Daar treft ze Jeroen en Linda aan.  'Hey.' Linda is blij om haar te zien en ze omhelzen elkaar.  'Hoe gaat het?'  'Gaat. De tweede chemo is een feit.' Linda toont haar hand met daarin het infuus. Joyce vindt het moeilijk om haar zo te zien,maar laat haar emotie niet tonen.  'Het komt goed,echt waar.' Probeert Joyce haar gerust te stellen.  'Ik hoop het.'  Jeroen kijkt naar Joyce. Hij vindt dat ze zich vreemd gedraagt.  'Joyce? gaat het wel?'  Joyce knikt,maar niet echt overtuigend.   'Vind het gewoon niks om Linda hier zo te zien liggen. Wetende dat ze ziek is.' Joyce bestudeerd Linda van top tot teen. Jeroen hoort Joyce praten over Linda,maar hoort geen enkele emotie ,of dat ze ook maar enkel een emotie toont. Maar haar ogen lijken blij en enthousiast omdat ze hier is.  Joyce merkt dan dat Jeroen haar constant aanstaart.  'Wat?' Vraagt ze opeens bot.  'Niks,doe maar rustig?' Verdedigt Jeroen zich meteen.  Linda merkt het nu ook.  'Joyce? gaat het wel?'  Joyce krijgt het opeens moeilijk met haar emoties ,kijkt van Linda naar Jeroen en rent overstuur weg. Linda kijkt verontrustend naar Jeroen.  'Vond jij nou ook dat ze zich vreemd gedroeg?'  Linda knikt.  'Ik heb haar volgens mij nog nooit zo meegemaakt.' Antwoordt Linda,terwijl ze naar de gang staart.  'Maak jij je daar nou maar niet druk om,jij hebt nu wel andere dingen aan je mooie koppie.'  Jeroen gaat door Linda's haar. Linda geeft hem een zoen.  

Joyce is thuis. 'Hey.' Zegt ze wat afstandelijk tegen Appie,die klaar staat met een bos rozen in zijn handen. Joyce heeft het niet gezien,loopt langs hem heen. Ze gaat aan tafel zitten en pakt haar laptop.  'Schat?'  Appie is stomverbaasd.  Joyce typt als een gek.  'Wat?' Zegt ze,zonder hem aan te kijken.  'Wat?! ik heb hier godverdomme alles mooi gemaakt om er voor ons een onvergetelijke avond van te maken.' Appie is ontgoocheld.  'Ik heb echt geen tijd. Ik moet een deadline voor morgen af hebben.'  Joyce blijft gefocust op haar laptop. Appie kan zijn ogen en oren niet geloven.  'Maar....Vanmiddag appte je dat je het een leuk idee vond.'  'Ik was vergeten te zeggen dat ik vanavond ook moet werken thuis.' Joyce lijkt opeens ongeïnteresseerd. Appie kan niet geloven wat hij Joyce allemaal hoort zeggen.   'Je mag ook alleen eten van mij,ik eet wat later.' Zegt Joyce. Appie gooit met een kwade beweging de rozen op de grond,waardoor er een aantal rozenbladeren los raken.  'Zoek het uit!' Roept hij nog,en stormt kwaad het huis uit. Hij zit in de auto . Hij realiseert zich dat hij Joyce nog nooit zo heeft meegemaakt. Alsof ze opeens uit het niets een heel ander persoon is. Of het is hem helemaal niet opgevallen dat Joyce werkelijk zo is,of ze is compleet veranderd. Appie draait de sleutel om,de motor start van de auto en Appie Rijdt weg van huis.