De Toekomst (2)

Hoofdstuk 19

Het is al wat later op de avond,Jeroen is nog in het ziekenhuis. Hij zit aan het bed ,Linda slaapt inmiddels al. Hij heeft haar hand vast en streelt met zijn vinger over de rug van haar hand. Hijzelf blijft naar haar gezicht staren,haar wimpers zijn ook uitgevallen en ook haar wenkbrauwen is niet meer veel van over. Dit had Jeroen zich nooit gerealiseerd. Dat hij hier nu in deze situatie zou zitten samen met de vrouw van zijn leven. Zijn Linda,zijn lieve,mooie,krachtige Linda. Jeroen blijft vol liefde in zijn lichaam naar haar staren en laat zijn tranen de vrije loop. Zal ze beter worden?  Jeroen blijft over haar hand strelen.  'Wordt alsjeblieft beter,liefje. De kinderen kunnen echt niet zonder je,je vrienden kunnen niet zonder je,ook je ouders niet. Ik...ik kan niet zonder je,schat.' (ondertussen kun je het nummer:'Someone You Loved' Luisteren van Lewis Capaldi) Jeroen lacht nog door zijn tranen  ,maar breekt..Hij legt huilend zijn hoofd op het bed. Het gehuil gaat door merg en been. Niet wetende dat Noa achter hem staat,pas als hij een hand op zijn rug voelt heeft hij door dat Noa er is.  Hij kijkt haar recht in de ogen aan en valt huilend in haar armen. Het boeit hem niet of hij boos is op haar,hij heeft nu alleen maar troost nodig.Noa laat hem los,hun ogen treffen elkaar en voor Jeroen het tegen kan houden ,zoent Noa hem vol op de mond. Aan het bed van Linda zoent Noa hem.. Jeroen realiseert zich dat ook al vrij snel,en duwt haar van zich af.  'Dit kan en mag niet,Noa. We...we waren hiermee gestopt.' Fluistert Jeroen zachtjes.  'Waarom geef je je er dan elke keer weer...'  'Noa,ik wil..ik wil dat je vertrekt. Linda...'   'Volgens mij blijf je uit medelijden en goed fatsoen bij haar,omdat je het nu niet kan maken om met mij vreemd te gaan omdat ze ziek is.'  Noa kijkt hem gekwetst aan.  'Ga gewoon weg! verdwijn uit mij leven!'  Jeroen wordt kwaad en duwt haar bijna het ziekenhuis uit. Noa blijft geschokt achter op de gang. Jeroen komt even op adem,hij is gewoon geschrokken van zichzelf. Maar meer omdat hij nu echt beseft hoe hij Linda zo heeft kunnen bedriegen. Hij richt zich weer helemaal op Linda en zoent haar. Dan besluit hij om bij haar te blijven vannacht,dus appt naar zijn vader of de kinderen een nacht bij hem kunnen blijven . Als hij een app terug krijgt van zijn vader dat dat natuurlijk geen probleem is,gaat hij naast Linda op bed liggen,slaat zijn arm om haar heen en sluit zijn ogen. En zal hij nooit nog van haar zijde wijden. 

De volgende ochtend is Linda al vroeg wakker en staart al minstens een uur naar Jeroen die blijkbaar vannacht bij haar is blijven slapen. Nadat ze een lichte hartstilstand heeft gekregen,is ze meer gaan nadenken over haar leven ,hoe die er nu uitziet. En ze is tot een harde conclusie gekomen dat dat nu even zonder Jeroen is. Ze wil er niet aan geloven,want Jeroen is haar alles,en ze hebben kinderen samen. Toch is Linda toe om alleen te kunnen zijn. Hoe moeilijk ze het ook vind ,maar ze moet het hem nu wel vertellen. Jeroen zijn ogen gaan langzaam open en het moment om het hem te vertellen nadert,maar ze krijgt het gewoon weg haar mond niet uit. Jeroen merkt aan alles dat Linda hem iets wil vertellen en het er blijkbaar moeilijk mee heeft.  'Linda,wat is er?' Angst bekruipt hem van wat Linda hem wil vertellen.  'I-ik heb nagedacht,Jeroen,' Begint ze het gesprek met een brok in haar keel. Hij heeft haar nog nooit zo emotioneel en gebroken meegemaakt als nu.  'Jeroen, ik...'  Linda is enorm aangeslagen,waarom lukt het haar niet om het tegen hem te zeggen?   'Liefje? Wat wil je me vertellen?'  'Ik heb nagedacht over ons.'  Jeroen heeft meteen het idee dat Linda meer weet dan hij denkt.    'Ik denk dat het beter is dat ik me door iemand anders even tijdelijk laat verzorgen,zodat jij je kan richten op de kinderen. Want noch de kinderen,noch jij hebben nu niks aan mij...'  Zegt Linda met een brok in haar keel ,de tranen schieten in haar ogen. Ook Jeroen kan het niet droog houden .  'Liefje,' Hij pakt liefkozend haar hand vast en slikt. Linda wil haar hoofd van hem afdraaien,maar ze kan het niet.  'Ik wil jou met alle liefde verzorgen. Ook voor de kinderen ,maar wij zijn getrouwd!' Jeroen lijkt haar streng toe te spreken.  'Jeroen,jij gaat dat niet aan kunnen! Je moet er kunnen zijn voor de kinderen.'   'Dan laten we een..'  'Jeroen,' Jeroen hoort aan haar manier van praten dat zij het allang heeft geregelt. Stiekem moet hij erom lachen,want Linda regelt meestal dingen achter zijn rug om om hem zo niet in bezorgheid te brengen. En ze wil dat hij zich nu tot zichzelf richt en aan hun bloedmooie kinderen.  '-,Ik heb al geregeld dat er iemand voor mij gaat zorgen. Ik ga naar hier naast ,een soort tehuis voor mensen van mijn leeftijd ook met kanker.'  Jeroen heeft het er moeilijk mee,maar beseft ook dat hij niet er tegen in kan gaan omdat Linda standvastig bij haar standpunt blijft. Even ziet hij haar strijdlust weer in haar ogen en plant liefdevol zijn lippen op de hare. Zo trots is hij op haar. Ze laten hun voorhoofden tegen elkaar aan rusten.  'Ik hou van je,schat.' Hoort hij haar met een kleine kwetsbare stem zeggen.  'Ik ook van jou.' Linda slaat haar armen om zijn nek heen en houdt hem stevig vast.  'Kan je vanavond komen met de kinderen?'  Jeroen kijkt haar verbaasd aan.  'Ik ga morgen al,schat.'  Jeroen schrikt er een beetje van maar beloofd haar om vanavond terug te komen met de kinderen. Hij geeft haar een lange intense zoen en gaat terug naar huis. 

Irene is wakker geworden en voelt zich harstikke beroerd, maar laat niks merken aan haar ouders en of op school. Maar in de les voelt ze zich steeds zwakker worden ook hoort ze iedereen galmen om haar heen,hun stemmen lijken verder weg te klinken dan ze werkelijk zijn. De juf ziet aan Irene dat ze elk moment weer kan weg vallen ,komt naar haar toe om zich over haar te bekommeren en geeft haar een glas cola.  'Ik wil dat jij dit glas helemaal opdrinkt.' Intussen heeft ze de rest van de klas al pauze gegeven zodat ze zich op Irene kan storten. Ze heeft gemerkt dat Irene de laatste tijd heel weinig eet en wijde kleding draagt. Ze is voor Irene gaan zitten aan haar tafel. Irene pakt bibberend het glas met cola op en wil het aan haar lippen zetten,maar bij de geur begint ze al te kokhalsen. De juf pakt het glas over en kijkt haar indringend aan. 'Irene,ik heb een vraag en ik wil dat je daar eerlijk antwoord op geeft.' Irene ziet de bui al hangen en weet waarschijnlijk al wat ze wil vragen.  'Ben jij onzeker geworden over je lichaam? Vind je jezelf te dik?'  Het is het meest gevoelige vraag voor een pubermeisje maar Irene knikt. Dan voelt ze de hand van haar juf op de hare.  'Meisje,jij bent niet dik. Echt niet. Voordat jij zo dun werd,was jij perfect.Vrouwen krijgen nu eenmaal vrouwelijke rondingen. En de ene blijft slank en de ander wordt wat steviger. Maar meisje,Jij bent mooi zoals je bent.' Irene blijft haar aanstaren en barst in tranen uit. De juf komt dichter bij haar zitten om haar te kunnen troosten. 'Wil je voor mij dit glas cola opdrinken?' Irene knikt en drinkt rustig haar glas cola op. De juf heeft besloten,zonder enig overleg met Irene om haar ouders op de hoogte te stellen.