De Toekomst (2)

Hoofdstuk 4

Linda staat midden op het schoolplein,waar ze net Milou en Tobias heeft afgezet. Ze ziet toe hoe ze naar binnen gaan,en onverwachts rolt er een traan over haar wang. Er komt opeens een besef moment dat ze misschien wel borstkanker kan hebben.En wat nou als het kwaadaardig is,wat als ze dit niet overleefd? Dan verliezen Milou en Tobias ook hun moeder en hebben ze niemand meer. Wat moet er dan met hen gebeuren als ze weeskinderen zijn? Linda schudt de gedachte van zich af en loopt naar de auto. Daar belt ze naar Noa. Sinds Noa verscheen op het feest,zijn zij en Noa een soort van vriendinnen geworden. Maar Linda weet niks van de zoen van Jeroen en Noa af.   'Hey,Lin! hoe is het? Noa is enthousiast,wanneer ze ziet dat Linda naar haar belt,maar Linda raakt minder enthousiast als ze de vraag van Noa hoort.  'Kan ik nu naar jou toekomen?' Vraagt Linda,en ontwijkt de vraag. Ze wil het Noa persoonlijk vertellen.  'Euh,ja dat kan.'   'Oké,dan zie ik je zo.' Linda hangt op en rijdt naar het huis van Noa. Even later zit ze met Noa in de woonkamer en drinken samen koffie. Linda kijkt wat dromerig naar haar koffie.  'Lin? gaat ie?' Linda voelt de hand van Noa die op haar been wordt gelegd.  'Noa i-ik moet iets kwijt.'  Noa ziet dan aan het gezicht van Linda dat ze het moeilijk heeft.   'Er zijn toch geen problemen tussen jou en Jeroen?' Noa's ogen worden groot en even krijgt ze het spaans benauwd. Linda zou het toch niet al weten van de zoen?   'Nee,nee. Gelukkig niet.' Antwoordt Linda met een kleine glimlach.Noa haalt opgelucht adem.  'Wat is het dan,meid?'  Linda kijkt Noa  serieus aan,waardoor Noa ongerust wordt.  'Dit weekend waren Jeroen en ik alleen,de kinderen waren bij mij ouders.Na de seks ging ik douchen,maar toen ik me ging afdrogen.....voelde ik een knobbeltje in mij borst. Ik ben de dag erop meteen naar de huisarts gegaan,en die heeft me toen doorverwezen naar het ziekenhuis. Over 3 dagen krijg ik de uitslag,' Linda is opgelucht dat ze het eindelijk aan iemand kan vertellen die niet zo dichtbij haar staat,ookal ziet ze Noa echt als vriendin. Noa  is even stil en staat met een mond vol tanden. Even weet ze niet wat ze moet zeggen.  'Wow,Linda.' Kan ze alleen uitbrengen. Linda knikt en begint te snikken.  'Ach,meid.' Noa  omhelst haar.   'Ik ben zo bang voor de uitslag,Noa.'  Linda droogt haar tranen. Noa wrijft over haar rug.  'Moet ik met je mee,als je de uitslag te horen krijgt?' Vraagt Noa opeens uit het niets. Het is ook meer uit medelijden dat ze het doet,en omdat ze zich opeens nog schuldiger voelt. Linda deinst van ontgoocheling achteruit.  'Wil je dat? bedoel,'  'Linda,iemand moet je hier toch in steunen?' Noa legt weer troostend haar hand op haar been.  Linda glimlacht dankbaar en geeft Noa een knuffel. Noa zucht en voelt zich met de minuut schuldiger. Waarom biedt ze aan om met Linda mee te gaan? Ze heeft gezoend met haar man!  Maar ze moet dit doen,om het een soort van goed te maken.  'Bel je mij dan?' Linda knikt.  'Bedankt,Noa.' Linda lacht door haar tranen heen. Noa lacht ook,maar meer als een boer met kiespijn.  'Het is graag gedaan,meid.'  

.

Amber en Nienke zitten op een terras en halen  herenigingen op van Nienkes oma. Het is nu precies 2 jaar geleden dat de oma van Nienke overleed. Nienke mist haar nog iedere dag. Ze heeft het eindelijk een plek kunnen geven en tussen haar en Fabian gaat het beter dan ooit. Ze zijn zelfs al getrouwd en hebben het zelfs al over kinderen. Nienke en Amber bestellen een borrelplankje en nog wat wijn.  'Hoe gaat het eigenlijk tussen jou en Fabian?' Vraagt Amber. Nienke begint te stralen,wanneer de naam Fabian valt.  'Goed. We hebben het zelfs al over een gezin.' Antwoordt Nienke. Amber is blij om te horen dat Fabian en Nienke elkaar weer na al die tijd hebben gevonden. Nienke heeft best wel een moeilijk jaar achter de rug en is ook precies 1 jaar clean van de drank en drugs. Alleen ,een aantal dagen terug kreeg Nienke een appje van een oude bekende : Patrick. Ze stond perplex en even werd ze weer met het verleden geconfronteerd. Even denkt ze er weer aan terug bij het drinken van haar glaasje wijn. De ober loopt langs en ze tikt hem aan.  'Mag ik een glas cola?' De ober knikt en loopt weer naar binnen. Amber kijkt op.  'Geen wijn meer?' Vraagt ze.  'Het is weer even geleden,het is genoeg. Ik voel de wijn nu al.' Zegt Nienke met een moeilijke lach.   'Ik snap het,meid.' Amber kijkt begrijpelijk en wrijft over Nienkes hand.  Nienke kijkt Amber aan.  'Het niks met mij oude verslaving te maken,Amber. Ik...ik ben overtijd.' Nienke begint te stralen,zodra ze het Amber verteld. Ambers mond gaat van enthousiasme open.  'Wat? maar,dat is...heb je de test al gedaan?' Vraagt Amber. Nienke schudt haar hoofd.  'I-ik wilde dat...met jou doen. Omdat jij mijn allerbeste vriendin bent.' Zegt Nienke. Amber staat op ,ook Nienke en ze omhelzen elkaar.  'Natuurlijk wil ik erbij zijn.' Amber pinkt een traan weg. Na hun laatste drankje gaan ze naar de drogist voor een zwangerschapstest en gaan naar het huis van Nienke.  'Ik ga even plassen.' Nienke plast in een beker,komt terug uit de wc,dompelt de test in haar plas en legt de test neer de rand van het bad. Amber en Nienke wachten dan 2 minuten vol spanning af ,zittend op de grond. Amber kijkt constant ongeduldig naar de test,waardoor Nienke nog nerveuzer wordt. De 2 minuten zijn dan voorbij ,Nienke haalt diep adem en pakt de test op. Dan worden haar ogen groot ,wanneer ze 2 streepjes ziet staan.  'En?' Nienke kijkt dan naar Amber.  'Ik ben zwanger!' Roept ze blij. Amber begint te gillen en omhelst haar.  'Gefeliciteerd,meid! het is jullie zo gegund!' Antwoordt Amber emotioneel. Ook Nienke is emotioneel en het voelt nog al wat onwerkelijk. Zij en Fabian proberen al 2 jaar zwanger te worden,en toen nog zonder resultaat. Daarom is ze nu extra emotioneel.  Amber veegt de tranen van Nienke weg en haar handen rusten dan op haar wangen.  'Het is eindelijk gelukt,Amber.' Zegt Nienke vol geluk.  Amber knikt.  Ze weet namelijk in wat voor hel Nienke zat. Even was ze bang dat Nienke weer in haar oude gewoonte zou vallen door deze grote tegenval door weer naar de drugs of drank te grijpen. Dan horen ze Fabian thuis komen.  'Ga het hem snel vertellen?' Nienke staat op en rent naar beneden. Amber volgt en blijft op afstand.  'Hey,liefje.' Nienke geeft Fabian een kus en houdt geheimzinnig haar hand achter d'r rug.  'Hey. Ow! wat was het druk op het werk,zeg!' Fabian gaat door zijn krullen. Nienke haalt haar hand dan achter haar rug vandaan en toont Fabian de test.  'Heb een verrassing,schat.'  Fabian kijkt naar haar hand ,hij ziet een test met 2 streepjes.  'Nee,niet!' Fabian vliegt haar om de hals en knuffelt haar bijna plat. Dan laat hij zijn hoofd rusten op haar schouder en begint zachtjes te snikken. Nienke begint daardoor ook te huilen .Amber merkt dat ze hen alleen moet laten en gaat ook.  'Eindelijk,lief.' Fabian kijkt haar diep in de ogen en zoenen elkaar. Ze kijken samen weer naar de test en Fabian begint te juichen.  Nienke lacht en wordt weer vol op de mond gezoend.  Hun geluk kan niet meer stuk.

.

Linda is weer thuis aangekomen en ligt op de bank,starend naar het plafond. Het ziekenhuis heeft net gebeld,ze willen haar vandaag al de uitslag vertellen...zou dat goed of slecht nieuws zijn? Linda gaat rechtzitten en Jeroen komt binnen.  'Hey.' Linda staat op en geeft hem een kus.  'Jeroen,zou jij de kinderen van school en van de gastouder willen halen? ik moet even weg.'  Linda heeft besloten om alleen naar het ziekenhuis te gaan,Noa wilde mee,maar het voelt alsof ze dit alleen moet doen. Jeroen knikt,maar pakt haar beet.  'Schat,scheelt er wat?' Vraagt Jeroen. Linda blijft hem met een bepaalde blik aanstaren,even is de twijfel er of ze het hem moet vertellen of niet.  'Nee,maar ik moet nu gaan.' Linda geeft hem in een vlucht een zoen en is weg. Jeroen blijft bezorgd achter. Maar ook ziet hij een kans om Noa te bellen.  'Noa,kun je even langskomen?' Vraagt hij.  'Is Linda er niet,dan?'    'Nee..'  Noa is stil en bedenkt zich dan dat ze naar het ziekenhuis kan zijn voor de uitslag. Ze besluit Jeroen er over te vertellen.   'Jeroen,i-ik denk dat jij Linda achterna moet.' Jeroen raakt nu lichtelijk in paniek.  'Wat? waarom?'  Vraagt hij ook in paniek.  'Linda...ze..ze kan je het beter zelf vertellen,maar ze heeft jou steun nodig,schat. Hoev..hoeveel je ook van..'   Noa kan haar zin niet afmaken,want Jeroen heeft opgehangen. Hij is in de auto gesprongen ,onderweg naar het ziekenhuis.  Linda wacht vol spanning in de wachtkamer. Elk moment kan haar leven veranderen,opeens wordt ze geroepen en loopt ze meteen naar binnen.  'Ga zitten,Linda.'  De dokter komt tegenover haar zitten.  'Linda,de rede dat ik je eerder heb laten komen is......omdat de uitslag er niet goed uitziet.'  De grond verdwijnt onder Linda's voeten en ziet alleen nog de lippen van de dokter bewegen. Dit kan niet..Ze is 27,heeft 4 kinderen,en nu...nu heeft ze borstkanker.  'Mevrouw,gaat het?' (Ondertussen kun je het nummer:"Iris." Luisteren van The Goo Goo Dolls.)   Linda stormt de kamer uit en komt in de gang Jeroen tegen. Als ze hem ziet,barst ze in tranen uit en stort met haar knieën op de grond. Jeroen sprint op haar af en neemt haar in zijn armen. Linda kan alleen nog maar huilen,intussen is de dokter uit zijn kantoor en neemt Jeroen en Linda mee naar zijn kantoor. Na wat uitleg,zijn Linda en Jeroen thuis.  'Liefje,waa-waarom heb je mij diezelfde avond niet vertelt over dat knobbeltje?' Jeroen zit naast haar.  'I-ik was bang,Jeroen. En ik wilde je niet onnodig ongerust maken.' Linda veegt haar tranen weg. Jeroen kijkt naar haar hand en pakt die beet.  'Wij vechten samen deze vreselijke ziekte,schat.'  Linda glimlacht naar hem en zoenen elkaar.  'Ik ben zo bang,Jeroen.'  Jeroen troost haar.  'Jij bent een vechtertje,schat. Jij overleeft dit.'  Ook Jeroen wordt emotioneel.  'We vertellen nog niks aan de kinderen,oké?'  Jeroen stemt ermee in.  Morgen is de dag dat Linda haar allereerste chemo krijgt en even in het ziekenhuis moet blijven.

.

De volgende ochtend is het dan zover,Linda krijgt vandaag haar eerste chemo-kuur. Alleen ze is zo nerveus,dat ze geen hap door haar keel krijgt en alles uit haar handen laat vallen. Jeroen staat op om haar te helpen. Even pakt hij haar hand vast en kijkt haar oprecht aan.  'Liefje,het komt goed. Echt. Ik heb kunnen regelen dat de kinderen straks door mij moeder worden opgehaald en daar blijven slapen,zodat ik bij jou kan blijven.'  Linda geeft hem een knuffel.  'Dat vind ik zo fijn.Ik ben zo bang,Jeroen.' Linda pakt hem wat steviger vast,Jeroen voelt dan aan haar lichaam dat ze begint te shaken,hoort haar zachtjes huilen en pakt haar dan ook stevig vast.  'Ik weet het,schatje. Ik ook.' Fluistert hij.  De twee oudste hebben Linda zien huilen.  'Mama? waarom huil je?'  Linda droogt snel haar tranen.  'Het is niks,lieverdje. Maak je maar klaar voor school,Jeroen brengt jullie.'  Milou en Tobias gaan van tafel en worden door Jeroen naar school gebracht en ook de tweeling worden door Jeroen naar de gastouder gebracht. Linda kijkt toe en zwaait ze uit. Even krijgt ze een besef moment over hoe gelukkig ze is met dit gezin,hoe gelukkig ze is met de kinderen,en met Jeroen. Ze veegt haar tranen weg en bereidt zich mentaal op de chemo voor. Wat later is Jeroen terug en staan ze op het punt naar het ziekenhuis te vertrekken en hun zware avontuur aan te gaan.  'Ben je er klaar voor?' Jeroen knijpt bemoedigend in haar hand. Linda knikt wat met moeite maar heeft moed dat het goed komt. Dan lopen ze hand in hand naar de auto,als ze aan komen,stappen ze uit en lopen hand in hand het ziekenhuis binnen. Ze melden zich aan bij de balie.  'Ik kom voor mij chemokuur.'  Linda noemt haar naam,ze gaan zitten in de wachtzaal,en dan begint het avontuur van de vele chemo-kuren...