De Toekomst (2)

Hoofdstuk 9

Een paar weken later,Linda heeft nu al haar 6 chemo's gehad. Nu is het afwachten thuis. Linda ligt op de bank met een emmer naast zich. Jeroen heeft de kinderen bij zijn ouders afgezet,omdat hij de kinderen dit beeld ,hoe Linda nu is,niet wil aandoen. Jeroen is bezig in de keuken,als hij Linda hoort kotsen en hij rent met haar naar het toilet. Linda zit geknielt voor de wc en kotst in de wc. Jeroen houdt haar haren vast.  'Gaat het,schat?' Vraagt hij lief,als ze eindelijk klaar is. Linda gaat tegen de muur aanzitten,laat haar ellenboog rusten op haar knie en legt haar hand op haar voorhoofd. 'Ik wil dat dit stopt,Jeroen...Het moet...het moet stoppen! Verdomme!' Linda slaat met haar vuist op de tegel en begint te snikken. Jeroen krijgt het ook moeilijk,en pakt haar vast. Hij geeft een kus op haar hoofd en even blijven ze op de koude stenenvloer zitten. Later is Linda in zijn armen in slaap gevallen en heeft hij haar in bed gelegd. Hij is beneden en barst dan zelf in huilen uit en gooit met alles.  'AAHHHH!' Gilt hij dan boos. Opdat moment komt Appie binnen ,houdt hem tegen door zijn armen om hem heen te slaan en samen op de grond te gaan zitten.  'Sjjtt. je doet dit niet alleen,Jeroen.' Appie probeert hem rustig te krijgen.  'Het is niet eerlijk, Appie!' Jeroen begint hartverscheurend te huilen in de armen van Appie.  Even later zitten Appie en Jeroen op de bank ,Jeroen met een glas water in zijn handen.  'Gaat het?'  Jeroen knikt. Appie kijkt naar de ravage die Jeroen heeft gemaakt in de woonkamer.  'Ik ruim het zo op.' Zegt Jeroen.  'Nee,dat doe ik wel.' Appie staat op en ruimt alles op. Wat heeft hij toch veel aan Appie,zijn beste vriend. Dan komt Linda naar beneden.  'Wat is hier gebeurd?' Vraagt ze geschrokken,als ze de ravage ziet.  'Niks,schat.'  Jeroen staat tegenover haar.  'Gaat het weer?'  'Ja. Ik heb enorme dorst.'  Linda loopt naar de keuken om drinken te pakken. Jeroen blijft met een bezorgde blik naar haar kijken, terwijl zijn ogen haar volgen naar de keuken. Linda voelt zijn ogen in haar rug branden.   'Jeroen! ik ben geen klein kind,oké?! ik voel me goed nu.' Antwoordt ze geïrriteerd.  'Oké,gelukkig maar. Maar ik merk aan mezelf dat ik bij je moet zijn. Mijn gevoel zegt dat ik bij je in de buurt moet zijn.'  Zegt Jeroen eerlijk. Linda glimlacht ,raakt met haar vlakke hand zijn wang aan en stelt hem gerust. 'Liefje,ik zeg wel wanneer ik me niet goed voel. Oké?'  Jeroen knikt en ze zoenen elkaar. Appie komt de keuken binnen.  'Alles is opgeruimd. Ik laat jullie verder alleen.' Zegt hij.  'Dat is goed. Bedankt nog.' Bedankt Jeroen Appie nog. Appie zwaait hen nog na en is weg. Jeroen richt zich tot zijn vrouw.  Hij is trots op haar hoe ze zich nu weet recht te houden na al haar chemo-kuren. Maar nu komt pas echt de onzekerheid om de hoek kijken. Want hebben alle chemo-kuren wel aangeslaan?  En zal Linda weer ooit de oude worden?  Linda merkt dat Jeroen afdwaalt in zijn gedachten.  'Liefje? is er iets?'  Jeroen kijkt met een wat afwezige blik naar Linda.   'Ik was even in gedachte,schat.'   'Vertel?'   'Ik dacht even aan of de chemo's zullen aanslaan.' Vertelt hij eerlijk. Linda krijgt het even moeilijk.  'Sorry..'   'Nee,nee. Het is niet erg. Daar denk ik zelf ook alleen maar aan,liefje.'  Ook Linda is eerlijk.  Jeroen heeft haar heupen vast en laat zijn voorhoofd op de hare rusten.  'Ik heb zo'n geluk met jou,schat.' Linda voelt opeens een straal van energie in haar lijf komen en begint Jeroen passioneel te zoenen. Ze kijkt hem met een verleidelijke blik aan ,Jeroen weet genoeg en neemt haar mee naar boven. Jeroen en Linda hebben sinds maanden weer eens geweldige seks. Jeroen streelt Linda over heel haar lichaam,als hij opeens bij haar borsten komt,en stopt. Met dubbele gevoelens blijft hij naar haar borsten staren. En opeens gaat er door zijn hoofd of haar borsten behouden kunnen blijven. Even slikt hij,gaat rechtzitten en wrijft ellendig over zijn gezicht. Linda is ook recht gaan zitten,omdat ze het gevoel heeft dat Jeroen er meer mee zit dan zijzelf.  'Schat?'  Jeroen is angstaanjagend stil. Linda krijgt gemengende gevoelens over zijn zwijgen. Net was er nog een romantische sfeer tussen hen,en nu opeens..  'Jeroen? ga je mij nog vertellen wat er opeens is?' Vraagt Linda een beetje geïrriteerd.  Jeroen draait zijn hoofd naar haar toe.  'I-ik kan dit nu even niet.Sorry.'  Jeroen staat op en rent overstuur naar beneden en laat Linda verward achter. Hij is beneden,pakt zijn mobiel en belt heel impulsief naar Noa.  'Noa,hey. Met mij. kan ik misschien even langskomen?' Noa is blij om zijn stem te horen en wil maar alte graag dat hij komt. Jeroen is gek genoeg opgelucht,hangt op en is weg. Linda ziet hem op dat moment nog net vertrekken,als ze boven aan de trap staat.  'Jeroen?!' Roept ze nog,maar Jeroen is de deur al uit. Linda is verbaasd. Waar gaat hij opeens zo snel naar toe?