De Toekomst (2)

Hoofdstuk 13

Linda is ,na weer een aantal chemo-kuren eindelijk weer thuis. Jeroen legt haar op een bed die ze van Thuiszorg Thebe hebben gehuurd.  'Hoe voel je je? heb je iets nodig..' Ratelt Jeroen maar door. Linda begint te lachen om zijn liefdadigheid en zijn aandoenlijke bezorgdheid.  'Schat,ik wil dat je bij mij komt zitten.' Zegt ze. Jeroen komt naast haar zitten op bed en Linda legt haar hoofd op zijn borst. Even is het stil. Jeroen heeft meer moeite met heel de ziekte van Linda dan hij had verwacht.  'Als je moe bent,mag je gerust even slapen.' Stelt hij voor.  'Ik wil nu van jou aanwezigheid genieten en van het idee dat wij alleen zijn.' Antwoordt Linda. Jeroen pakt haar steviger vast en plant een kus op haar hoofd,nu het nog kan,streelt hij over haar mooie glanzende haar. Terwijl hij over haar haren streelt, beseft hij opeens heel goed dat dit misschien wel de laatste keer kan zijn. Hij voelt dat Linda wat dichter tegen hem aan komt hangen ,ze tilt haar hoofd omhoog  en kijkt hem aan.  Jeroen streelt dan haar wang,waardoor Linda hem lachend aankijkt.  'Ik hou van je.' Zegt hij dan gemeend.  'Ik ook van jou.' Linda zoent hem ,tijdens het zoenen grijpt Jeroen naar haar billen en gaat langzamerhand naar boven,naar haar borsten. Linda laat het gebeuren,raakt ook wat opgewonden .Ze begint Jeroen ook wat wilder te zoenen en Jeroen probeert haar geen pijn te doen.  'Ik wil je niet kwijt,Lin.' Fluistert hij een beetje emotioneel na hun zoenfestijn.  'Hey,je raakt mij niet kwijt. Nooit,' Verzekert Linda hem. Maar Linda weet dat ze deze agressieve vorm van kanker niet zal overleven,maar ze wil Jeroen niet alleen achter laten met 4 kinderen. Ze zoent hem opnieuw en kruipt dichter tegen hem aan. Jeroen zucht en slaat zijn armen om haar heen. Weer komt dat enorme schuldgevoel en denkt hij terug aan Noa. Dan,alsof het telepathie is,krijgt hij een app van Noa.   'Wie is het?' Vraagt Linda nieuwsgierig.  'Niemand bijzonders. Ze moeten maar wachten.' Jeroen zet zijn mobiel uit en richt zich tot Linda.  'Jij bent veel belangrijker.' Linda glimlacht en straalt. Waar heeft ze hem toch aan verdiend? Ze hoopt dat ze nog oud met hem kan en mag worden.

.

Irene is vrij van school en heeft besloten om naar Linda en de kinderen te gaan. Ze is aangekomen belt aan. Jeroen laat haar binnen. Irene stapt de woonkamer binnen en ziet Linda op bed liggen die midden in de woonkamer staat. Ze ziet hoe Linda net moet overgeven ,omdat ze weer ziek is van de zware chemo-therapieën. Als slow motion ziet ze Jeroen op Linda afrennen en haar haren naar achteren doet. Irene blijft op een afstand toe kijken met veel angst.  'Gaat het?' Hoort ze Jeroen bezorgd vragen aan Linda. Ze ziet Linda vermoeiend knikken en naar haar kijken.  'Hey,meisje. Kom maar?' Zegt ze. Irene lacht moeilijk ,maar komt toch op Linda afgelopen. Vertwijfeld staart ze naar het bed,zal ze naast haar gaan zitten?  Linda legt haar hand op de lege plek van het bed en nodigt Irene uit om naast haar op bed te komen zitten. Irene glimlacht weer wat ongemakkelijk en gaat naast haar zitten.  'Hoe is het?' Vraagt Linda.  'Goed. Maar hoe is het met jou?'  Linda lacht,ze vind het aandoenlijk om te zien hoe meelevend en bezorgd Irene over haar is.  'Het gaat. Voel me vooral moe,maar Jeroen zorgt goed voor mij,dus maak je alsjeblieft geen zorgen?' Linda legt gerustgesteld haar hand op haar been. Irene glimlacht opgelucht en omhelst Linda.  'Wow! Meissie,je hoeft je echt geen zorgen om mij te maken. Jij moet op jou leeftijd een zorgloze leven leiden nu.'  Linda laat Irene naar haar kijken.  'Ik weet het,komt goed.'  Belooft ze Linda. Jeroen geeft Irene een glas cola,maar Irene weigert.  'Nee,mag ik een glas water?' Jeroen kijkt even verbaasd,maar loopt terug.  'Je bent toch niet op je lijn aan het letten,hé? want dat heb jij echt niet nodig,je ziet er goed uit.' Zegt Linda. Irene voelt zich een beetje betrapt en twijfelt even weer. Is ze dan toch niet zo dik als ze eruit ziet?  'Vind je?' Vraagt ze.  'Meid,je bent goed zoals je bent.' Antwoordt Linda. Irene glimlacht,maar deze keer van opluchting.  'Dankje.'  Opeens zien ze Jeroen gehaast naar de tuin lopen.  'Wat heeft hij opeens?' Vraagt Linda.  'Geen idee. Maar zal ik wat drinken voor je pakken?' Linda knikt,Irene loopt naar de keuken,maar hoort Jeroen dan praten.  'Ik kan nu niet weg..Nee! ik blijft hier,Linda heeft mij nodig.'  Irene weet niet waar dat over ging,maar ze vind dat Jeroen opeens heel vreemd doet. Jeroen stapt in gedachte naar binnen en schrikt op als hij Irene in de keuken aantreft. Hij beseft zich dat Irene misschien wel zijn gesprek kan hebben meegekregen.   'Wat doe jij hier?' Lacht hij ,om geen argwaan te wekken.  'Ik ging wat te drinken pakken voor Linda. Maar,wat was dat net in de tuin?' Vraagt ze toch. Jeroen begint zich opeens ongemakkelijk te gedragen.  'D-dat was mij baas. Hij had me nodig op de zaak,maar mijn prioriteit is nu om voor Linda te zorgen.' Liegt hij. Irene knikt dan tot opluchting van Jeroen.  'Oke.'   'En trouwens,je bent nog te jong om je hier mee te bemoeien.' Het lijkt even alsof Jeroen zich nu zelf staat te verdedigen.  'Ik hoorde je toevallig bellen,kan toch?' Irene loopt de keuken uit. Jeroen zucht en wrijft gespannen over zijn achterhoofd. 

.

Noa kijkt al een geruime tijd naar haar mobiel. Ze is net weer voor de zoveelste keer teleurgesteld door Jeroen. Weer kiest hij voor Linda die alleen maar doodziek in bed ligt,waar hij dus niks aan heeft. Hoelang blijft hij Linda nog boven haar verkiezen? Linda kan hem niet meer bieden,wat Noa wel kan: Liefde,genegenheid ,geborgenheid en het belangrijkste,seks. Waarom blijft hij dan toch telkens bij Linda? Weer denkt ze terug aan hun zoen. Toen ze hem zoende,voelde het voor haar goed,als van ouds,alsof ze nooit uit elkaar zijn geweest. Maar blijkbaar zoende Jeroen haar alleen omdat zij hem zoende en haar niet te kwetsen. Noa is het beu en appt naar hem:  'Jeroen,die zoen betekende wel wat voor mij! En ik weet dat dat ook veel voor jou betekende,vecht er dan ook niet langer tegen en kies voor mij? Ik hou van je.'