De Toekomst (2)

Hoofdstuk 8

Appie zit bij Jeroen en Linda in het ziekenhuis.  'Hoe is het met jou?' Vraagt hij.  Linda vindt het een moeilijke vraag,omdat ze het nu echt niet weet. Hoe moet ze zich dan ook voelen nu ze weer een chemo-kuur krijgt en er volgen er nog meer.  'Het gaat op zich wel. Alleen van de eerste chemo ben ik al meteen ziek geworden.De kinderen weten het inmiddels ook al.' Vertelt ze dan.  Appie knikt,maar is vrij stil. Jeroen blijft hem aanstaren.  'Appie? is er wat?' Vraagt hij dan.  'Het is Joyce. Ze gedraagt zich de laatste tijd een beetje vreemd. Had vandaag een romantisch etentje geregeld voor ons thuis,zegt ze dat ze dat een goed idee vindt,komt ze thuis en gaat meteen aan het werk terwijl ik alles romantisch heb versierd.' Verteld Appie aan de twee. Jeroen en Linda kijken elkaar verbaasd aan.  'Dat is niks voor haar.' Zegt Jeroen.  Opeens bedenkt Linda zich dat Joyce zich vanmiddag ook best raar gedroeg.  'Vanmiddag was ze hier,en gedroeg ze zich ook al zo vreemd.' Vertelt ze. Appie kijkt Linda met grote ogen aan. Wat? waarom heeft ze niet vertelt dat ze vanmiddag bij Linda was?  'Wat? waarom heeft ze mij dat niet vertelt?' Vraagt Appie verontwaardigt.  'Geen idee,maar tegen mij deed ze ook al zo afstandelijk.'  Vertelt Linda. Appie begint het eigenaardig te vinden. Wat is dat toch de laatste tijd met Joyce?  Lang piekeren kan Appie niet,want de zuster verschijnt in de kamer.  'Jongens,Linda heeft nu echt haar rust nodig.'  Jeroen en Appie staan op,nemen afscheid van Linda.  'Ik kom morgen weer.' Jeroen geeft haar een zoen. Jeroen wil gaan,maar Linda houdt zijn hand voor vast.  Jeroen draait zich naar haar toe. Linda kijkt hem met een serieuze blik aan. 'Jeroen,ik zal..ik zal altijd van je blijven houden,wat er ook gebeurd.' Zegt ze dan en slikt haar tranen weg. Jeroen kijkt nog eens goed in haar ogen,en krijgt het gevoel alsof Linda meer weet dan hij lief heeft.  'Ik ook van jou,liefje.' Jeroen buigt voorover om haar te kussen. Dan valt Linda inslaap en gaat Jeroen naar huis.  Eenmaal thuis heeft hij de kinderen op bed gelegd. Hij loopt naar beneden en kijkt tv. Even denkt hij terug aan wat Linda zei: 'Ik zal altijd van je blijven houden,wat er ook gebeurd.' Jeroen kijkt zorgelijk. Zou ze dan toch iets weten van Noa en de zoen?  Jeroen appt naar Noa om met haar te praten. Noa appt terug dat ze elk moment is.  Na enkele minuten gaat de bel en laat Jeroen Noa binnen.  'Waar wilde je me over spreken?' Noa wil Jeroen aanraken,maar hij neemt afstand.  'Ik...ik wil dit niet meer,Noa.' Zegt hij dan met een brok in zijn keel.  Noa begint te giechelen.  'Ja,dat zei je vorige keer ook. Jeroen,geef nou maar gewoon toe da..'   'Nee! Linda is de enige voor mij,Noa. En ik kan het niet maken.... Zeker niet nu ze..'   'Ziek is?' Valt Noa hem in de rede. Jeroen kijkt haar aan.  'Jeroen,ga eens beseffen dat ze nooit meer beter zal worden?'    'Nee,Noa! ik zal altijd trouw aan Linda blijven!' Jeroen hijgt van kwaadheid en zijn ogen spuwen vuur. Noa is teleurgesteld en maakt aanstalten om te vertrekken.  'Ik denk dat het beter is als ik vertrek.'   Jeroen is angstig stil en kijkt toe hoe Noa vertrekt. De deur klapt dicht,Jeroen valt dan op zijn knieën en begint zachtjes te snikken. Wat heeft hij Linda aangedaan? 

.

Appie is thuis en ziet dat Joyce op de bank inslaap is gevallen. Hij glimlacht om het feit hoe lief Joyce daar ligt,sluipt zachtjes op haar af om een deken over haar heen te doen. Voorzichtig gaat hij dan naast haar zitten en blijft naar haar kijken hoe lief ze slaapt. Diep van binnen maakt hij zich grote zorgen om Joyce. Waarom deed ze daarstraks toch zo vreemd? Appie had een leuke verrassing voor haar geregeld en dat vond ze leuk,alleen toen ze thuis kwam,moest ze gelijk aan het werk en leek het of ze heel zijn verrassing vergeten was.  Appie wrijft zachtjes over haar been en zucht.  'Wat is er toch allemaal aan de hand,lieverd?' Fluistert hij zacht. Jeroen en Linda vertelden ookal dat Joyce zich heel raar gedroeg in het ziekenhuis. Maar Appie vind sowieso dat ,na de dood van Mick ,Joyce een heel ander persoon is geworden. Ze lacht,wanneer ze niet moet lachen,ze huilt wanneer ze niet moet huilen en wordt snel boos of jaloers. Appie staat op,en dan wordt Joyce wakker.  'Hey. Jij bent al thuis.' Joyce is recht gaan zitten.  'Ja.' Appie is terug naast haar komen zitten.  Joyce wrijft slaperig over haar gezicht.  'Heb je je werk af?' Vraagt Appie.  'hé? ow,dat. Een gedeelte. Waar was jij eigenlijk?' Vraagt Joyce.  'Bij Jeroen en Linda,in het ziekenhuis.'  Vertelt Appie. Joyce is opvallend stil.  'Hoe was het met haar?'   'Het ging wel. Ze was vooral heel moe en misselijk van de chemo.'  Vertelt hij aan Joyce.  'Ik ga slapen,ben moe.' Joyce staat op en loopt naar boven.  'Ik kom zo!' Roept Appie nog. Hij pakt zijn laptop en googelt naar een aantal kenmerken die opvallen bij Joyce. Er komen kenmerken te voorschijn waar hij van schrikt. 

.

De ochtend is gevallen,Jeroen is wakker en maakt de kinderen wakker.  'Tobias en Milou,willen jullie alvast naar beneden gaan en de tafel dekken? jullie moeten mij wel een beetje helpen nu mama er eventjes niet is.' Milou en Tobias knikken en lopen alvast naar beneden ,terwijl Jeroen Mickaela en Niek verschoont en aankleed. Na een paar minuten te hebben ontbeten,brengt Jeroen eerst Mickaela en Niek naar de opvang en dan brengt hij Tobias en Milou naar school.  'Papa? Wil jij mama een knuffel en een kus geven?' Vraagt Milou nog aan Jeroen.  'Tuurlijk,schat.'  Jeroen geeft Milou nog een kus en Milou rent dan de school binnen. Jeroen stapt in de auto om dan naar Linda te rijden. Hij is aangekomen ,parkeert de auto en loopt het ziekenhuis binnen. Als hij bij de verdieping is waar Linda ligt,loopt hij bij haar naar binnen. Maar ziet dan dat Linda niet op bed ligt. Dan hoort hij Linda kotsen op de wc.  'Linda!' Hij rent naar haar toe,om haar haren vast te pakken,terwijl hij toe kijkt hoe Linda zich weer dood en doodziek voelt. Jeroen helpt Linda mee om haar naar haar bed te begeleiden en zegt dat hij een zuster haalt. En van de zuster krijgt ze via een infuus medicatie tegen de misselijkheid.  'Zal het weer gaan?'  Linda knikt.  'Als er iets is,zal ik wel op de rode knop drukken.' De zuster noteert nog wat en is weer weg. Jeroen is naast Linda gaan zitten en houdt haar hand vast. Hij voelt zich enorm schuldig dat hij vannacht niet bij haar is gebleven.  'Gaat het weer een beetje,schat?' Vraagt hij lief.   'Ja. Heb nu vooral dorst.'  Jeroen schenkt wat water uit een kan in een beker en schenkt die aan Linda.  'Dankje.'   Jeroen blijft haar aanstaren met een soort van aangeslagen blik.  'Lin? over wat je gisteren zei,over dat je altijd van mij zal blijven houden,wat er ook gebeurd..Meen,meende je dat?'   Linda knikt.  'Natuurlijk,gek!' Linda geeft hem een zoen.  'Dat geldt ook voor jou,schat. Ik zal ook altijd van jou blijven houden,wat er ook zal gebeuren.' Jeroen krijgt tranen in zijn ogen. Linda veegt ze weg en geeft hem een zoen.  Dan laten ze hun voorhoofden tegen elkaar rusten.  'Maar,stel ik...'    'Liefje,jij overleeft dit.'  Linda kijkt hem aan en slikt.  'Dat druk ik je echt op het hart.' Jeroen legt zijn hand op haar hart en Linda pakt zijn hand vast.