De Toekomst (2)

Hoofdstuk 2

Zwijgend staart Jeroen naar zijn glas,Appie blijft hem aanstaren en wacht wat ongeduldig totdat Jeroen eindelijk antwoord geeft. Moet hij Appie vertellen over de zoen?   'Jeroen?  jij en Linda hebben toch geen problemen?' Vraagt Appie bezorgd.  'I-ik ga. Ik moet het goedmaken met Linda.' Jeroen stapt op. Als hij thuis is,rent hij naar binnen waar Linda tv kijkt. Ze heeft al lang door dat Jeroen in de woonkamer is,maar negeert hem.  'Waar was jij?' Vraagt ze ,kijkend naar de tv.  'Appie.' Antwoordt Jeroen. Linda zwijgt.Weer is er die pijnlijke lange stilte. Jeroen wil naar haar toe,maar ze staat op en loopt langs hem heen.  'Ik ga slapen. Jij kijkt maa..' Jeroen pakt haar beet bij de pols.  'Lin? het spijt me.' Zegt hij. Linda kijkt hem aan.  'Wat spijt je?'  'Dat wij de laatste tijd steeds minder tijd voor elkaar hebben. En dat ligt grotendeels aan mij en ik wil dat goed maken.' Antwoordt Jeroen. Linda's boosheid maakt plaats voor een grote glimlach op haar gezicht. Ze vliegt Jeroen om de hals en zoenen elkaar vol op de mond. Ze pakt dan zijn hand en rennen samen naar boven. Als zij boven zijn,gaat beneden de mobiel van Jeroen af. Pas als Jeroen en Linda weer beneden zijn,en Linda lekkere hapjes klaar maakt,omdat ze film gaan kijken,ziet Jeroen pas dat Noa hem gebeld heeft. 'Liefje? wil je bier?'  Jeroen hoort Linda niet,want hij kijkt naar hoe vaak Noa hem heeft gebeld.  'Jeroen?'  'He? ja,lekker.' Zegt hij afwezig en wist meteen de berichten. Linda loopt de woonkamer in en gaat met hem op de bank zitten.  'Is er wat?' Linda geeft hem zijn bier.  'Nee.' Liegt Jeroen. Hij pakt zijn fles bier aan die Linda voor zijn neus houdt en neemt een slok.  Linda zet een film aan ,ook al heeft ze de hapjes op tafel gezet. Tijdens de film kijkt Jeroen af en toe via zijn ooghoeken naar zijn mobiel die naast hem ligt. Weer heeft hij vele berichten binnen van Noa. 'Je mag gerust wel antwoorden,hoor.'  Lacht Linda ,ze heeft door dat Jeroen telkens naar zijn mobiel kijkt. Jeroen voelt zich een beetje betrapt ,maar pakt zijn mobiel en leest de vele berichten van Noa.  'Van wie is het?' Vraagt Linda,terwijl ze nog naar de film kijkt.  'Ow,Appie.' Liegt Jeroen.  'Wat wil hij?'  'Hij vraagt gewoon hoe het is.' Jeroen voelt weer een enorm schuldgevoel over zijn lichaam. Noa wil afspreken,maar Jeroen appt haar dat hij niet kan en niet wil. En dat de zoen,van 8 maanden geleden een grote vergissing was. Noa is in de tussentijd ,na hun zoen, haar kind verloren en haar vriend. Jeroen vindt het sneu voor haar,maar hij heeft haar vertelt dat ze beter vrienden kunnen blijven.  'Liefje,ik ga alvast naar bed. kom jij ook zo?' Linda is gaan staan en kijkt hem met een verleidelijke blik aan. Jeroen begint te glimlachen,staat op en tilt haar op,waardoor Linda begint te gillen. Hij rent zo met haar in zijn armen naar boven en daar hebben ze de beste vrij partij sinds tijden. Na het vrijen,stapt Linda de douche in ,na het douchen droogt ze zich af. Maar als ze bij haar borst komt,voelt ze iets geks in haar linkerborst.Even laat ze haar hand op haar borst rusten en blijft goed voelen. Ja,een knobbeltje.... Ze blijft naar zichzelf staren in de spiegel,daar ziet ze een vrouw van midden 20,in het midden van haar leven,4 kinderen en een fantastische man. En nu voelt ze een knobbeltje,een knobbeltje dat waarschijnlijk heel haar leven op z'n kop kan zetten. Ze schudt het rare idee van zich af en besluit naast Jeroen te gaan liggen. Als ze naast Jeroen ligt,met de rug naar hem toe,weliswaar voelt ze de arm van Jeroen om haar heen geslagen.  'Je bleef zolang in die badkamer.' Jeroen geeft kleine zoentjes in haar nek. Linda lacht wat moeilijk.  'Dat was toch niet de bedoeling.' Ze draait zich om en kijkt hem aan. Dan denkt ze toch weer even aan dat knobbeltje. Moet ze het Jeroen al vertellen? Nee,ze besluit om morgen eerst de huisarts te bellen. Jeroen streelt over haar wang.  'Liefje? schilt er iets?' Hij ziet de bezorgde blik in haar ogen.  'Nee,nee. Er is niks.' Linda kruipt wat dichter tegen hem aan en zoent hem. Maar het idee dat ze het hem moet vertellen,kan ze maar niet los laten. 

.

De volgende morgen heeft Linda met de huisarts gebeld,het is zaterdag dus hij werkt officieel niet in het weekend,maar voor haar wil hij tijd vrij maken ook omdat je met een knobbel in je borst niet lang moet wachten. Ze schuift aan aan tafel en is afwezig.  'Schat?' Linda kijkt Jeroen dan wat afwezig aan.  'Wat is er? Gisterenavond was je ook al niet echt jezelf.' Jeroen legt zijn hand op de hare. Linda's mond gaat open,maar ze krijgt het op de een of ander manier niet over haar lippen dat ze dadelijk naar de huisarts gaat,en dat daarna  misschien heel haar leven op z'n kop staat. En dus ook die van haar gezin.  'Ik...ik moet nu even weg. Maar ben zo snel mogelijk weer terug.' Linda geeft hem een zoen en is weg. Ze is aangekomen bij de dokter. Linda loopt naar binnen,meteen bij binnenkomst,ruikt ze die bekende geur wat je altijd ruikt in ziekenhuizen. Die chemische lucht. Vol spanning in haar lijf loopt ze naar de balie om zich te melden.  'Ik heb om half 11 een afspraak met dokter De Rooijen.'  De dokter-assistente kijkt op het scherm.  'Ja,Mevrouw van Dijk?'  Linda knikt.  'U mag plaats nemen,u wordt zo geroepen.'  Linda loopt naar de wachtkamer en gaat op de stoel zitten. Even giert de spanning weer door haar lijf. Ook is ze zo in gedachte,over hoe ze dit überhaupt,als ze het blijkt te hebben, aan Jeroen en de kinderen moet vertellen,dat ze de dokter niet eens hoort of heeft gezien. Totdat de dokter bij haar komt staan.  'Mevrouw Van Dijk?' Linda kijkt op.  'Ja,ik ga mee.' Linda staat op en geeft dokter van Rooijen een hand. Ze lopen zijn kamer binnen.  'Zo,wanneer voelde je het knobbel?' Vraagt de dokter,hij heeft zich een beetje voorover gebogen over zijn bureau en kijkt vol interesse naar Linda.  'Gisterenavond. Na het douchen.'  Linda wijst naar haar linkerborst.  'WIlt u zich voor mij achter dat gordijn uw shirt uittrekken,dan kan ik eens voelen.' Linda staat op van haar stoel en loopt naar het gordijn om haar shirt uit te doen. Dokter van Rooijen komt dan ook achter het gordijn. Linda voelt dan dat zijn koude handen zich vastklemmen op haar borst. Hij voelt en kijkt bedenkelijk,waardoor de spanning bij Linda alleen maar erger wordt.  Hij laat haar borst los.  'Kleed je maar weer aan.'  Linda trekt haar shirt weer aan en komt dan van achter het gordijn vandaan. Als ze tegenover dokter van Rooijen zit,heeft hij zijn handen in elkaar gevouwen. Linda wacht vol spanning af op zijn verlossende antwoord,maar aan zijn gezicht te zien,komt er een standaard antwoordt wat je meestal krijgt te horen van de huisarts:  'Linda,het lijkt me verstandig dat ik je doorverwijs naar het ziekenhuis.'  Hij pakt een verwijsbrief en noteert.  'Ik verwijs je door naar de afdeling Radiologie,die gaan je borst verder onderzoeken met  een mammografie en een echografie. Een mammografie houdt in dat ze een röntgenfoto van uw borst maken door een soort van plank op uw borst te drukken,waardoor uw borst even plat wordt gedrukt en er vocht uit de tepel kan komen.' Legt Dokter van Rooijen uit. Linda knikt langzaam. Ze is nogal verbouwereerd om het feit dat ze doorverwezen wordt naar het ziekenhuis. Hoe hoog is de kans nu dat een vrouw van haar leeftijd borstkanker kan krijgen? en dan nog wel met 4 jonge kinderen nota bene. Even hoort ze ruis en staart voor zich uit.  'Mevrouw van Dijk?'   'Hoe groot is de kans dat ik borstkanker heb?' Vraagt ze uit het niets. Meer uit angst.  'Dat is nooit met zekerheid te zeggen,Van Dijk. Maar u bent nog jong ,dus u heeft meer kans op genezing.'  Vertelt de dokter. Linda knikt weer,krijgt de verwijzingsbrief overhandigt en schudt de hand van de dokter. Linda staat weer buiten de dokterspraktijk met een heel ander gevoel dan dat ze vanmorgen had. Ze had dit weekend met Jeroen zich heel anders voorgesteld. Met lood in haar schoenen stapt ze de auto in en rijdt naar het ziekenhuis. Onderweg krijgt ze een app van Jeroen:  'Liefje? waar blijf je zolang?'   Linda heeft net haar auto geparkeerd en appt hem terug:  'Ik kom iets later. ben bij een vriendin.' Het voelt niet goed dat ze tegen hem moet liegen,maar als ze hem nu vertelt dat ze in het ziekenhuis is,maakt Jeroen zich meteen zorgen en misschien is het voor niks. Dan stapt ze uit de auto en loopt het ziekenhuis binnen. Vol onzekerheid of haar leven hierna compleet zal veranderen.