ZORAKİ BEBEK

Bölüm 22

5 YIL ÖNCE

ARYA

"Bahse girdin değil mi?" dedim yarış pistinin önünde karnım burnumda,sinirden kudurmuş,üzgün ve kötü olan bütün duyguları taşıyan halimle karşısına dikilmiştim işte Ege Günen'in.İşler artık çığrından çıkmıştı,benim haya..bebeğimin hayatını kumarda kazanmıştı,şaka mı bu?

"Benim için bahse girdin,bunu yapma dememe ragmen tekrar yaptın,yine bir insanın hayatı için bahse girdin?" bunu hazmedemiyordum işte,her şeyi ama her şeyi kendi elinde sanıyordu,sanki kendi kontrol ediyordu.
Kazanmayı seven Ege Günen...
Kazanma hırsı Ege Günen...
Bu yolda bu yarışı kazanmış olabilirdi.
Ulu Ege Günen canımın,bebeğimin canını bize geri vermiş olabilirdi.
Ama bu sefer bu yolda beni kaybetti.
Yarışı kazandı ama beni kaybetti.

"Yanlıs anlama,kendim için kızmıyorum Ege beni riske atman umrumda bile değil,ama karnımda taşıdığım şey ikimizin çocuğu biliyorsun değil mi?" Doğurmak üzereydim...hormonlarım tavan yapmıştı ve koruma iç güdüm..günden güne daha çok artıyordu. O bizim kızımızdı. İKİMİZİN KIZIYDI. Nasıl olur da onun canını kumar masasına koyardı?

"Sadece kurtuluş biletin olduğu için önemsediğin çocuk??" evet..kesinlikle öyle,benim kızım onun kurtuluş biletiydi ben de... ah ben neydim bu mal için onu bile bilmiyorum ki

"Sadece benim ve onun değil,kendi hayatını da riske attın?" evet hala onu çok seviyorum... bunu nasıl engelleyebilirim ki onu düşünmeden bir saniyemi bile nasıl geçirebilirim?

"Kazandın...Mutlu musun?.. Şimdi ne olması gerekiyor,sana ben ve kızım ömrümüzce minnet mi edelim peki? Teşekkürler Ege Günen,hayatımızı bağışlattın, teşekkürler"

Avuç içlerim kızarana kadar onu tebrik ettim,bunlar tebrik alkışlarıydı. Hıncımı avuçlarımdan çıkarıyordum.Çünkü bu olay şimdiye kadar asla gündemimde olmayan bir şeyi gündemimin birinci sayfasına yerleştirmişti. Onu terk etmek..ondan kurtulmak..onu boşamak ne isterseniz onu deyin ama bu olay beynime artık onsuz olmam gerektiğini yerleştirdi.
Onun konuşmasına,beni kandırmasına bu sefer izin vermeyecektim. Ben sorumlu bir baba istiyordum kızım için,kendim içinse sorumlu bir eş. Ege bunların hiçbiri değildi.Ege daha büyüyememişti.
Bunu sen mi söylüyorsun lise aşkının peşinden koşup onun için bebek doğurmaya hazır olan Arya'dan mı duyuyoruz bunları?
Arya ne yaptın sen...gerçekten sadece Egeyi önemsiyordun bu hayatta değil mi? Sırf Ege için anne oldun? Sırf onun için bir bebeğin sorumluluğunu aldın...peki ne olacak şimdi? Hep Ege için mi ağlayacaksın? Tek derdin yine zırıl zırıl onun peşinden koşmak mı olacak? Sen Ege'ye bir bebek vermek istedin ama sonuçlarını düşündün mü? Dünyaya gelecek bu bebeğin ihtiyaçlarını,isteklerini neyine güvendin kızım sen? Her şey Ege mi bu hayatta?

Değildi,her şey Ege değildi işte. Bendim,kızımdı,annemdi ama Ege değildi işte bundan sonra o değildi.

Düşüncelerim ani sinir patlamam ve ortamın kasveti...bir anda kasılmalarım başladı.. stres her şeyin ama her şeyin terikleyicisi

ellerimle arabaya yaslandım
bana bagırıp cagıran Ege'yi duymuyordum

"Ege" diyebildim zorlukla...
beni duymuyordu,kendini açıklamaya, kendini anlatmaya devam ediyordu ısrarla.. söyledigi hicbir seyi duymuyordum...

son kez gücümü toplayıp "Ege" diye bağırabildim. Karnımı tuttuğumu gördüğünde beni çoktan kucaklamış arabayı çoktan çalıştırmıştı bile.

Oturmak ve içtiğim su iyi gelmiş olacak ki yol boyu yaptığı bu affedilemez davranışı başına kaktım,bir ara kızımın babası olduğunu bile reddettim,farklı bir ülkede yaşadım ve beni bulamadı. Ağzıma ne gelirse saydım.. yılların kinini mi kustum? belki de

Ben bu kadar bağırıp çağırırken o sakin sakin araba sürüyordu.Böyle olsun istemiyordum,doğururken bile kaostan besleniyordum.

En son söylediğim şey onu çok incitmiş olacak ki benden intikam almak için daha çok gaza bastı daha doğrusu gaza kökledi...
Dur ihtarlarımı duymuyordu...
Korkuyorum deyişimi önemsemiyordu...Aniden önümüze çıkan motoru fark edemedi ve frene asıldı.
İş işten geçmişti artık...
Bu fren bizi savrulttu ve en son hatırladığım kanlar içinde gördüğüm Egeydi.

"Hayır..hayır" diye bağırarak ağlıyordum.

"Gitmiş olamaz değil mi o bizim tek şansımız" karnımdaki alışılmamış düzlüğü yoklarken.

"Ege nerde? O iyi mi?"

"Lütfen birisi bir şey söylesin." doktorlara yalvarırcasına bakıyordum,kimseden çıt çıkmıyordu sanki konuşamıyordum peki Ege,o neredeydi nasıldı? Neden kimsenin ağzını bıçak açmıyordu.
Hastanede olduğumu biliyordum, apar topar getirildiğimi hatırlıyorum.Ellerime bulaşan kanı,nefes alamayarak etrafıma güçlükle baktığımı.

Ama çözemiyordum,doğuma bu kadar az zaman kalmışken bebeğim beni terk edemezdi değil mi?

Aptal Arya.. Ona sadece tek şans gözüyle bakmak mı? Anneliği zerre hak etmiyorsun,onu sadece Ege için istedin değil mi? Gözünü açar açmaz da ilk söylediğin bu olmuştu... tek şans.

Özür dilerim bebeğim her şey için özür dilerim dikkatsiz anneliğim için,seni sadece Ege'yi kurtarma bileti olarak gördüğüm için her şey için defalarca özür dilesem ne fark eder ki?

Kendine bunu yapma Arya..

Neyi yapmayayım?

Bu kadar haksızlık etme.

Etme mi? Her şey senin suçun farkında değil misin yoksa? Hala kendine iyi davranman gerektiğini mi düşünüyorsun? Bu hikayedeki en kötü kişi Ege değil,sensin.Sen Egeyi zerre hak etmiyorsun.Sana bağlanacağını sandın değil mi? Onu bir bebekle elinde tutacağını...
Ama olmadı işler ters gitti bebeği kaybettiğin için değil,Ege'yi kurtaramadığın için üzülüyorsun sen anneliğe hiçbir zaman hazır değildin...

Bir saniye en son bu hikayedeki kötü kahraman senin ve bebeğinin hayatı üzerine bahis yapan Ege değil miydi? Hemen mi unuttun salak Arya? Peki ya öfke patlamasıyla senin ve bebeğinin hayatını önemsemeden sorumsuzca araba kullanışı?
Kendini suçlamayı ne kadar seviyorsun sen öyle aptal Arya...
İyi veya kötü ölmeyi hak etmedi...
Etmedi tabi ama kendine gel...
Of şu an iki iç sesim olduğu için gerçekten kafayı sıyırmak üzereyim.
Üzere mi?

Gerçi kim sıyırmaz ki?
Olanları düşündükçe...
Gerçekten kim sıyırmaz ki?

Vaov bir güne yine ne çok arbede sığdırdık değil mi? Keşke bitse artık...
Şu gün bitsin başka hiçbir şey istemiyorum gerçekten. Aslında istiyorum,bebeğimi kucağıma almak...
Bebeğim nerdeydi?
Ege nerdeydi?
O kazadan sağ çıkan tek ben miydim...Lütfen böyle olmasın lütfen böyle olmasın...

Lütfen olmasın Allahım lütfen onları bana bağışla lütfen.

Bunları düşünürken ağrı kesicilerin etkisiyle sızmıştım bile...

EGE

Bencilliğim,aldığım aptalca kararlar her şey ama her şey benim nasıl bir göt olduğumu ortaya koyuyordu.
Ne mutlu huzurlu bir yuva,ne Arya kadar mükemmel bir eş ne de güzeller güzeli bir çocuk...
Bunların hiç birini hak etmeyen davarın biriydim ben.
Ne yaptıysam onlar için yaptım evet ama yakarak,yıkarak yaptım.
Hiçbir zaman sevgimi gösteremedim,en çok ben hak etmedim.
Her şey bitti yoluna girdi derken son yediğim bok... Affedilir gibi değildi.
Arya da affedemedi zaten..
Uyandığımdan iyi olduğumdan emin olduktan sonra kaçıp gitti benden...
Keşke gitmeseydi,keşke dur diyebilseydim ama demedim,diyemedim. En iyisini yaptı belki de...
Ege Günen zehrinden kurtuldu...
Kızımızı bu zehirden kurtardı..
Kendini kurtardı...