Dolunayın Sihri {Düzenlenecek}

13. Vazgeçmeyeceğim

Keyifli okumalar☆

"Ne olursa olsun Deanı yaşatmak için gideceğim. Ufakta olsa bir şansım var ve ben onu kullanacağım."

Dedikten sonra herkes konuşmayı kesmiş yüzüme afallamışlar gibi bakmaya başlamışlardı. Sözlerimi sindirmeleri için onlara bir kaç saniye verdim. Kendine gelen ilk Eldon olmuştu ama itiraz etmek için konuşmuştu.

"Tek başına gidemezsin Arya. Tek başına orada başına bir şey gelirse Deana ne deriz biz."

Diğer çocuklarda aynı konuşmanın benzerlerini söylemişlerdi. Sadece Alessi ve Keith konuşmamıştı. Keith'in düşüncesi belliydi başından beri ama Alessi bir şey söylememişti. Onunda aynı şeyleri söyleyeceğini düşünüyordum.

Ama ben kararımdan emindim bu yüzden vedalaşmak için Dean'ın yanına yürüdüm. İki adım sonra Alessi de konuşmaya başlamıştı ama ben aynı cümleleri duyacağım için onu duymamaya çalışarak iki adım daha atıp Dean'ın yanına oturdum.

"Çocuklar her ne kadar bende Arya'yı oraya tek başına yollamak istemesem de yapabileceğimiz başka bir şey yok. Keith'i duydunuz o iksir alınamazsa Dean ölecek. Deanın ölmesi mi yoksa az da olan şansımızı kullanmak mı?" Diye konuşma yapan Alessi'ye bu sefer ben şaşkınlıkla baktım. 

"Ne! Bana öyle bakmayın. Haklı olduğumu hepiniz biliyorsunuz. Şuan bile Dean'ın yaşamından çalıyoruz. Hızlı hareket etmeliyiz."

Alessi'nin son konuşmasından sonra diğerleri de kabullenebilmişlerdi. 

"Pekala o halde plan yapalım ve bir an önce şu iksir alıp Deanı kurtaralım."

Sonunda ortak karar verilmiş planlama için herkes bir şeyler atmıştı ortaya. Heyecanlı heyecanlı konuşmaları dinliyordum sadece. Her bir kafadan bir ses çıkıyordu. Hepsi en az zararla oradan geçmemi istiyorlardı. 

"Çocuklar kuzey bölgesinin girişine kadar Arya ile gideceksiniz. Bende Dean'ın başında durup olası bir şeyde müdahale edeceğim." Dediğinde Keith buraya kadar her şey tamamdı. Lakin son söyledikleri ile korkmuştum.

"Fakat kuzey bölgesine geçmenizi için sisli ormandan geçmeniz gerekecek. Ama bu sisli ormanda yaşayan diğer varlıklar sizin oradan geçmenize izin vermeyeceklerdir. Bu yüzden dikkatli olmanız gerekecek."

"Ne gibi diğer varlıklar?" Diye sordum.

"Orman cüceleri, bazı vampir türleri, ruhlar..."

"Başka yolu yok mu kuzeye gitmenin?"

"Maalesef yok. Ama eğer orman koruyucularına kendinizi kanıtlarsanız rahatlıkla ormandan geçebilirsiniz."

"Peki orman koruyucularını nasıl bulacağız?"

"Siz bulamazsınız onlar sizi bulur."

Keith'in söyledikleri ürkütücüydü. Ama başka yolu da yoktu. Ne kadar zor olsa bile Dean için yapacaktım. Keith'in konuşması üzerine hazırlanmaya başladım. Hızlı olmamız gerekiyordu. Alessi'nin de dediği gibi şuan bile Dean'ın yaşamından çalıyorduk.

Ben hazırlanırken çocuklarda alt kata inmişlerdi. Kendimi hazır hissettiğimde arkama dönerek uyuyan sevgilime baktım. Onun için her şeyi yapardım. Uyuyan masum yüzünü son kez bakıyormuşum gibi baktım. Her santim karesini aklıma kazıdım. Dudaklarından o duymadan küçük masum bir öpücük çaldım. Zaman gelmişti. Çaldığım masum öpücükle beraber odadan çıktım. Salona indiğimde hepsi beni bekliyordu. Ama ben onlara bakmadan alt kata yöneldim. Benim onların yanına gitmememe şaşırmış arkamdan seslenmişlerdi. Cevap vermedim. Ama onlarında peşimden geldiğini hissedebiliyordum. Solda duran kapıdan içeriye girdim. Hangisi işime yarayabilir diye etrafta göz gezdirmeye başladım. Ben istediklerime bakarken arkamdan ıslık sesi, şaşkınlık ile çıkan sesler birbirine karışmıştı. Şaşırmaları normaldi. Bende ilk gördüğüm zaman onlar gibi tepki vermiştim.