Yeni bir macera yeni bir kurguya hepiniz hoş geldiniz. Bu kitapta aşkla karşılacaksınız. Olaylarla karşılacaksınız. Hüzün ile mutlulukla karşılaşacaksınız. Bazen bir veda ile bazen de kavuşmalar ile karşılacaksınız. Keyifli okumalar ♡
*Kesit*
"Sayı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar ☆
Kimse başına gelmediği sürece hiçbir şeyi anlayamazdı. Yok bana bir şey olmaz. Yok bana o bir şey yapmaz. Yoklar ne kadar çoksa ve ne kadar çok inkar ediliyorsa bir o kadarda çok yaşanıyordu olumsuzluklar.
Ben eski hayatımda onun için ailemi karşıma almıştım. Abime inanmamış gözümü gerçekliğe kapatmıştım. Ama gördüklerimden sonra gözlerim açılmıştı. O saatten sonra araştırmadan, sorgulamadan hiçbir şeyi kestirip atmayacağıma dair kendime söz verdim.
Bu eve geleli bir hafta artı bir gün oldu. Bazı günler geçirdiğim tuhaf zamanların dışında iyi bir başlangıç oldu diyebilirim. Bu bir hafta boyunca yaşadığım en çok tuhaf gelen Beyaz Kurt ile olan bakışmalarımızdı. Her gün bir saate yakın karların içinde uzanıyor evin içine tam da durduğum yere bakıyordu. O gidene kadar bende onunla beraber durup bakıyordum. Bir saat dolunca yerinden kalkıyor ve ormanın içinde kayboluyordu. Beni avı olarak mı görüyordu bilmiyordum ama onu görmek garip bir şekilde huzur veriyordu.
O gidince bende kitap çalışmama geri dönüyordum. Ve ilk defa bu hafta kitabım için öyle şeyler geliyordu ki aklıma yaz yaz bitiremiyordum. Oysaki kitabımı çoktan bitirmem gerekiyordu. Ama o Kurt'un verdiği enerji mi ya da ilham mı bilmiyorum. Aklıma bir sürü kurgular geliyor, kendimi yazmadan geri alamıyordum.
Yine o günlerden biriydi. Sabah kalkmış kurtla olan rutin haline gelen bir saatlik bakışmamızı tamamlamış o gözden kaydolunca da bende kendi işimi halletmeye koyulmuştum.
Bugün tekrar kasaba'ya inmem gerekiyordu. Evde yiyecek pek bir şeyim kalmamıştı. Çalışmamı kısa sürede bitirip odama çıktım. Dolabımın karşısına geçip kot pantolonumu ve beyaz kazağımı giyindim.
Bu bir haftadır yanımdan eksik etmediğim tabancayı da belime görünmeyecek şekilde iliştirdim. Sarı ve oldukça gür olan saçımı açıp taradım. Onları bugün özgür bırakmaya karar verdim. Saçıma da beyaz beremi de taktığım da hazır olmuştum.
Odadan çıkmadan yatağımın üzerinde olan çantamı da alıp alt kata indim. Telefonumu masadan alıp kapının oraya geçtim. Beyaz montumu ve beyaz botlarımı da giydikten sonra tamamen hazır oldum. Kapıyı açtığım da her yanımı anında soğuk sarmıştı.
Daha fazla üşümeden yeni arabama koşar adımlarla vardım. Arabaya binip hemen ısıtıcıyı açtım. Araba beş dakika sonra yavaş yavaş ısındığın da arabayı çalıştırıp kasabaya sürdüm.
Karların buzlanması yüzünden yarım saate kasabanın girişine kadar gelebilmiştim. Şimdi ise markete doğru sürüyordum. Yoldan geçerken bir yandan da etrafı izliyordum. Her yanından geçtiğim evin önündeki insanlar arabaya ya da bana bakarak yanındakine bir şey diyordu. Beni muhtemelen yabancı olarak görmüşlerdi. Ne de olsa sadece bir kere markete gelmiştim. Tanımamaları çok doğaldı.
