Birisi: Özür dilerim
Birisi: Sana bunu yapmamalıydım
Ufuk: Sakın bana tek mesaj dahi atma.
Ufuk: Yoksa kalbini kırarım.
Birisi: Beni dinlemiyorsun
Birisi: Hiç mi değerim yok senin gözünde?
Ufuk: Zerre kadar değerin yok. Sadece Birisi'ydin. Artık o d...
"Resmen kabak başıma patladı. Abimin seni kıskanması lazımdı ya." diye söylenen Şermin'e döndüm.
"Gerizekalı abin bana âşık mı da beni kıskansın? Başımıza bela alıyorsun yemin ederim malsın." diye kıza kıza mağazadan çıktım.
Dışarıdaki oksijeni içime çektim. Mağazadan gelen müzik eşliğinde düşünmeye başladım.
Bu iş nereye gidiyordu?
Ben Ufuk abiye âşık olmazdım. Zaten niye olayım ki? O da bana olmazdı. Onun gözünde Şermin'den farkım olmadığına emindim.
Ne kadar uzatırsak o kadar kötüydü.
İşler sarpa sarmadan ne işler çevirdiğimizi anlatmamız gerekliydi. Dalga geçme amaçlı yaptığımızı bizden öğrenirse belki kırılmazdı bile. Ama kendisi anlarsa üzülürdü eminim. Hem de daha konuştuğu kişiye alışmamıştı.
"Ilgaz."
Kafamı sağa çevirerek yanıma gelen Ufuk abiye baktım. Sıkılmış gibi görünüyordu. "İçeride dalga geçtim öylesine. Çocukla aranda bir şey varsa bile söylemem abine, korkma."
Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Bundan korkacağımı mı düşünüyordu? Hem de aramızda bir şey yoktu.
"Korkmuyorum zaten. Hem o çocuğu ilk defa gördüm." derken kafamı önüme çevirip yolda yürüyenleri izlemeye devam ettim.
"Karadeniz'de gemilerin batmış gibi duruyorsun ama." dedi bu kez. Omuzlarımı yavaşça kaldırıp indirdim. "Başka bir şey düşünüyordum."
Ufuk abi sessiz kaldı. "Çıkmıyorlar mı daha?" deyip arkama doğru baktım. Görünürde yoklardı.
Ufuk abiyle yan yana durmak beni inanılmaz geriyordu. Özellikle Şermin'in isteklerinden sonra yüzüne bakmaya çekiniyordum.
Ufuk abi ve ben, Ufuk ve ben olalım istiyordu. Bu yaşanamazdı. Yaşanmamalıydı da zaten.
Öyle mi istiyordum gerçekten?
Kafamı yavaş bir şekilde yüzüne çevirdim. Sırtını duvara yaslamış gelene geçene bakıyordu. Yüzüne baktığımın farkında mıydı acaba?
Gözlerim sakallarına dokundu. Kısacık sakalları vardı. Bazen sakalsız olurdu. Gözlerine baktığım esnada bana dönünce telaşla yerimde hareketlendim.
"Çağırayım da gidelim." deyip adeta koşarak mağazaya girdim.
"Kızım salak mısın ne izliyorsun adamı?" diye kendime kıza kıza mağazanın içinde abimleri buldum. Kabinlerin önündelerdi.
"Artık gidelim sıkıldık biz." dediğimde Şermin bana bakmıştı. "Siz derken?" diye sordu. Ay Şermin yeter. "Abin ve ben." dedim. O da sırıttı.
"Tamam abim geliyoruz." dedi abim. Ona kafamı sallayıp tekrar dışarı çıkmak için oradan uzaklaştım.
Orada bekleyebilirdin Ilgaz. İlla Ufuk Bey'in yanına mı gideceksin?
Kendime kızarak mağazanın önüne çıktım. Hâlâ bıraktığım şekilde duruyordu. "Neredeler?" dedi beni görür görmez. "Geliyorlar."
Üzerimdeki montun ceplerine elimi sokup sağa doğru yürümeye başladım. Orada onunla baş başa duramazdım. Çok geriliyordum.
Oldukça yavaş adımlarla önünden geçtiğim vitrinleri inceliyordum. Ama vitrinlerde ne olduğunu sorsalar söyleyemezdim. Aklım başka yerdeydi. Arkadam bıraktığım kişideydi.
Şimdiye kadar bir kez olsun ona başka bir gözle bakmamıştım. Benim için yakın arkadaşımın sinir bozucu abisiydi. Beni sinirlendirdi, bazen de güldürürdü. Bu kadardı.
Ama Şermin aklıma başka bir şey sokmuştu işte. Olabilir mi diye düşünmemi engelleyemiyordum. Keşke engelleyebilseydim.
Gördüğüm kitapçının önünde durdum. Biraz kitaplara baksam olur muydu? Arkamı döndüğümde Ufuk Abiyi hâlâ o mağazanın önünde dikilirken gördüm. Beni fark etmesi için elimi salladım. Buraya girdiğimi söyleyecektim ama o beni fark etmedi.
Yolun ortasında el sallayan bir kız olarak rezil oldum ve kitapçının içine girdim.
İçeri girer girmez sıcacık hava karşıladı beni. Sonra kağıt kokuları. Gülümseyerek rafların arasında gezinmeye başladım. Şu anda almayı düşündüğüm herhangi bir kitap yoktu ama alabilirdim de, belli olmazdı.
İlerideki kalemleri görünce oraya gittim. Çok güzel kalemler vardı. Fiyatlarını görünce güzel olmadıklarına karar verip oradan uzaklaştım. Hatta kitapçıdan çıktım. Altı üstü bir kalemdi canım. 42 TL de ne demekti?
Çıkar çıkmaz soluma baktım ve sonunda bizimkileri gördüm. Abimle abimin elinde birkaç tane poşet vardı. Ablam alışveriş yapmıştı anlaşılan.
Yanıma geldiklerinde abime baktım. "Hemen çıktınız ha maşallah." dedim kızarak. Abim gülüp kolunu omzuma attı. Abimle ben önlerinde onlar arkamızda yürümeye devam ettik.
"Nereye gitmek istersin?" diye sordu. "Eve." dediğimde abim şaka yapıyorum zannedip güldü ama ben ciddiydim. Ufuk abiden uzak durmak istiyordum.
Biraz sonra bir kafeye girip oturduk. Ben ve abim yan yana otururken karşımda Ufuk abi vardı. Onun yanında da Şermin oturuyordu. Ablam ise masanın başına oturmuştu.
