Birisi | texting

28

Bildirim için sorry. Bölümü kaldırıp tekrar yayınladım.

*

Dünyanın en gergin gününü geçirmiştim. Özellikle Ufuk abi ve ben aynı anda aynı lafları söylediğimizde gereksiz yere panik olmuştum.

Saatlerce Şermin'in sırıtarak abisi ve bana bakması zaten günün gergin olmasının en büyük nedeniydi.

Abim ve ablam gerginliğimi neyse ki anlamamıştı. Anlasalardı benim için iyi olmazdı. Ufuk abiye ki hâlâ abi diyorum, âşık olsam bu kadar gerilmezdim sanırım.

Şermin'in dilediği şeylerin gerçekleşecek olmasının hayalini kurduğumda ise kalbim ağzıma geliyordu.

Korkuyordum da aynı zamanda.

Şermin her gün abimi düşün âşık olursun demişti. Korktuğum nokta da tam olarak buydu. Her gün abisini düşünüyordum.

Salak gibi ona mesaj atıyordum. Kalbi kırılacak diye Şermin'e bu kadar kızmışken bu işi tekrar ben yapmaya başlamıştım. Çok yanlış yapıyordum.

Acaba ben âşık olmak istiyor olabilir miydim?

"Öyle olsa bile kimse kalmadı mı Ilgaz?" diye kendi kendime söylenerek sağa döndüm. Saatlerdir yatağımda bir o yana bir bu yana dönüp duruyordum. Aklımda ise tek bir isim vardı. Ufuk...

Yapmamam gereken bir şeyi yapıyordum. Bunun sonucunun iyi olmayacağına da adımdan daha çok emindim. Abi dediğim birisine âşık olmak istemiyordum. Ama bu gidişle Şermin yanılmayacaktı. Saatlerdir tek düşündüğüm oydu.

Bir de yüzünü incelemiştim. Resmen yanında dikilmiş âşık gibi yüzünü izlemiştim. Umarım beni yanlış anlamamıştır.

Zaten Şermin'le benim onu işlettiğimizden huylanıyordu. Bir de aşk meşk şüpheleri işin içine girerse asla kurtulamazdım.

Sinirle nefesimi verip tekrar yatakta döndüm. Bence ben bu gece uyuyamayacaktım.

Yerimden kalktım. Madem uyuyamıyordum yatakta yatmamın bir anlamı yoktu. Ayağa kalkıp odamın içinde yürümeye başladım. Bir yandan da tırnağımı kemiriyordum. Ne zaman streslensem tırnaklarımı kemirirdim. Koparmazdım ama kemirirdim.

"Ilgaz, saçmalama kızım." dedim inatla. "Sanki dünyada insan kalmadı da düşünüyorum diye âşık mı olacaksın? Öyle olsaydı izlediğin her oyuncuya âşık olurdun." 

Kendi kendimi teskin etmeye çalışsam da içten içe işe yaramadığına emindim. 

Bu kez yatağıma oturup telefonumu elime aldım. WhatsAppa girip Ufuk Abi yazısını buldum. Profil fotoğrafına tıklayıp bakmamla kapatmam bir oldu. Ne yapıyordum Allah aşkına? Önceden beni kaydettiğinin ya da profil fotoğrafının göründüğünün bile farkında değildim.

Şermin aklıma girmişti yemin ederim. Başka açıklaması yoktu.

Eğer onu sevmeye başlasam bile korkunç olurdu. Günü gelip de karşısına çıkacağım zaman asla çıkamazdım. Çıksam bile ve sevsem bile inanmazdı. O da benimle dalga geçerdi. Abi dediğim kişiye aşk besleyemezdim zaten.

"Allah'ım ben ne yapıyorum ya?" derken gözlerimin dolduğunu hissettim. Yataktan kalkıp bu kez masama oturdum. Masa lambamı yaktım. O an günler önce masama bıraktığım keki gördüm. Kaç gün olmuştu bu keki bana vereli?

Keki çöpe mi atsaydım acaba? Ya da abime verirdim o yerdi. Ufuk abiyi düşündürecek şeylerden uzak durmam lazımdı. Bunlardan birisi de Şermin'di ama ondan uzak duracağımı zannetmiyordum.

Oturmaya devam ederken diğer telefonun sesini duydum. Bildirim gelmişti. Annemin eski hattı olduğu için başka birisinin mesaj atmasını umarak yerimden gidip telefonu elime aldım. Umduğum olmamıştı.

Ufuk: Uyudun mu? (02.12)

Birisi: Hayır. (02.13)

Birisi: Sen?

Sen mi? Mal mısın Ilgaz?

Ufuk: Evet şu an uyuyorum

Birisi: Ne güzel

Birisi: İyi geceler o zaman sana

Ufuk: Neden uyanıksın?

Birisi: Seni düşünüyordum

Yalan değildi bu kez. Cidden onu düşünüyordum.

Ufuk: Niye?

Birisi: Karşına nasıl çıkacağımı

Birisi: Bana inanmayacağını

Birisi: Umursamayacağını

Ufuk: Saçmalama

Ufuk: Şermin ya da Ilgaz değilsen tabii ki inanacağım

Birisi: :")

Ne bekliyordum? İşte tam bunu bekliyordum.

Asla ona karşı bir şeyler hissedemezdim. Hissedeceğimi düşünmem bile yanlıştı.

*

Ufuk niye öyle dedin annem...

Sınır:

90 vote

85 yorum