Birisi | texting

44

Ufuk tam karşımdaydı. Beni görmüyordu ama ben onu görebiliyordum. Yanına gitsem miydim acaba? Beni tersler miydi ki? Yanına gidip ne diyecektim ki zaten?

Yavaş yavaş yürüdüm. Bir kafede oturmuş bilgisayarına bir şeyler yazıyordu. İşle alakalı olmalıydı.

Kafeden içeri girdiğimde beni fark etmedi. Yanına doğru yaklaştım. Masasına ulaştığımda sandalyeyi çektim. O an kafasını kaldırıp beni gördü.

"Git başımdan Ilgaz." deyip bilgisayarına döndü ama ben sandalyeye oturdum. Gözlerindeki gözlüğün üzerinden bana baktı.

"Kalk." dedi ama cevap vermedim. Artık beni dinlemek zorundaydı. Eşer beni dinlemeyecekse gidecektim çünkü.

Üniversite sınavlarına ne kadar kalmıştı ki şurada? Gidiş tarihim git gide yaklaşıyordu.

"Beni dinlemek zorundasın." dediğimde gözlüğünü çıkarıp bana baktı. "Neden mecburmuşum?"

Çünkü benim için çok değerlisin.

"Beni dinledikten sonra istediğin gibi yargılayabilirsin." diye konuştuğumda ayağa kalkacak gibi oldu ama uzanıp laptopun kapağını indirdim ve laptopu kendi önüme çektim.

"Beni dinlemeden hiçbir yere gidemezsin." dedim inatla. Daha birkaç hafta önce onunla tekrar konuşmaya çalışmayacağımı söylemiştim ama konuşacaktım.

"Biliyorum, gözünde zerre kadar değerim yok ama belki anlattıklarım gözünde değerlenmemi sağlar." dedim ama beni dinlemeyerek ayağa kalktı. Montunu eline alıp laptopa uzandı ama daha çok kendime çektim.

"Çocukluk yapma ver şunu." dediğinde kafamı iki yana salladım. Yüzsüzlük müydü yaptığım bilmiyordum ama ben artık canımın acımasından yorulmuştum.

"Kalbini kırmak istemiyorum Ilgaz, ver şunu." dediğinde buruk bir tebessüm kondu yüzüme.

"Sen şu an benim kalbimi kırmadığını mı düşünüyorsun? Beni insan yerine koyup bir defa bile dinlemiyorsun, yüzüme bakmıyorsun ama sana kırılmadığımı mı zannediyorsun?"

Ufuk bu sözlerimi beklemiyor olmalıydı ki afallamıştı.

"Belki bir kız çocuğu gibi gelebilirim sana ama kız çocuklarının da duyguları vardır. Önemsenmemek, dinlenmemek onları da üzer. Ki ben bir çocuk değilim."

Ufuk yavaşça kalktığı koltuğa oturdu. "Ne konuşacağız Ilgaz?" dedi sessizce. Bir anda üzerine hüzün oturmuştu sanki.

"Beni nasıl kandırdığını mı, beni kırmak istemeni mi yoksa bunları neden yaptığını mı? Ben düşündükçe bunları yapabildiğine, yapabildiğinize inanamıyorum. Kız çocuklarının duyguları var da Ufuk'un duyguları yok mu Ilgaz? Ben taştan mı yaratıldım?"

Kendimi açıklamak zorundaydım. Sözleri kalbimi üzüntüyle kavursa da ağlamayıp konuşmalıydım.

"Ben bunu yapmak istemedim. Yemin ederim hiç istemedim." dediğimde Ufuk kafasını iki yana salladı. "Ama yaptın."

Doğru, yaptım.

"Seni kırmayı hiç istemedim." dedim bu kez. Ufuk omuzlarını silkti. "Ama kırdın."

O da beni kırmıştı.

"Hiçbir zaman sana yazan kişinin biz olmadığına inanmadın ki. Niye bu kadar büyük bir tepki veriyorsun?" Diye sorduğumda alayla güldü. Yüzünü sıvazlayıp geriye yaslandı.

"Sen benim neye inanıp inanmadığı ı nereden bilebilirsin ki Ilgaz? Sen benim tam şu anda ne hissettiğimi biliyor musun? Sana bakmanın bile beni üzdüğünü görebiliyor musun?"

Ağzımı açtım ama tek söz edemedim. Bana bakarken bile üzülüyor muydu? Sırf onu kandırmaya çalıştım diye miydi?

"Şermin'in fikriydi. Sadece çocukça bidr istekti işte." derken kafamı eğmiştim. Kendimi açıklayamıyordum. "Ona ortak olmak zorunda mıydın? Onu durduramaz mıydın?"

Çok denedim Ufuk.

"Ilgaz bu konuşmanın sonu bir yere varmaz. Birbiriyle sadece tanış olan iki komşuyuz işte. Zorlamana gerek yok. Sana karşı bir düşmanlığım da yok. Bir daha bana açıklama yapmani da istemiyorum. Şimdi ver bilgisayarımı gideyim." deyio bilgisayara tekrar uzandığında ellerimi üzerine koydum.

"Gitmeni istemiyorum." diye bir anda konuştum. Ufuk'un eli havada kalırken yüzüme de bakakaldı.

"Bu ne demek?" diye sordu elini geriye çekerken.

"Kalbin bana kırıkken, beni affetmemişken beni burada, arkanda bırakıp gitmeni istemiyorum." dedim açık açık. İsterse her şeyi anlasındı, umurumda değildi. Artık benden bu kadar uzak durmasını istemiyordum.

"Lütfen Ufuk." dedim ardından. İlk kez adını yalnız söyledim. Sonuna başka bir sıfat eklemedim.

Ufuk ağzımdan ismi çıkmasıyla daha da şaşırdı. Buna rağmen gitmezdi değil mi? Eğer giderse bu benim için çok daha kötü olurdu.

*

Ufuk mu dedin seeen😻😻

Artık acilen mürüvvetlerini görmem lazım zkemsmdxk

Zaman atlatma fikrinden anlık olarak vazgeçtim ama siz de bilirsiniz ki bana hiiiiç belli olmaz... :')

Ufuk, Ilgaz'ın duygularını anlamış mıdır?

Diğer bölüm Ufuk ne yapar?

Ilgaz sonunda be kızıım diyenler xkdmxx

Benim bir işim var şimdi evden çıkıyorum. Eve döndüğümde yeni bölüm gelir ama tabii yorum ve vote sayısına da bağlı. ^^

Görüşürüüüz❤❤🌹