LOST WITH YOU

17: Abbygail Monteclaro

" Home"

" So what brings you here my dear wife? Nasaan na ang hilaw mong fiancé? "

I face him so firm and I try to look the Abbygail before who is emotionless. Pinagtatakpan ko ang matinding kaba rito sa aking dibdib.

Nakita ko silang dalawa ni Mr. Gonzales kanina. What they did a while ago is not just a mere boss and employee thing. I believe based on what I have seen; they have something going on between them.

I can't deny na nasasaktan ako sa nalaman. Kaya pala all this time hindi niya ako hinanap. Kaya pala ang bilis niyang pakawalan ako noon kasi bakla pa rin ito hanggang ngayon.

He just used the death of his brother as an excuse but the truth is, he never love me truly. Bakla pa rin siya. Na kahit anong gawin ko hindi na mababago yun. Bakla siya at lalaki lang ang magugustuhan nito.

Kahit na nakakagalit ang nasaksikhan ko pero pinakalma ko pa rin ang sarili.

" Bakit mo siya hinahanap? Why? Do you like him also? Gusto mo rin ba siyang isayaw?"

Mabuti nalang pala may emergency si Jeff kanina kaya mabilis itong umalis agad. Ito na siguro ang tamang panahon para e-remind siya ulit sa annulment namin.

Nakita kong biglang sumeryoso siya ng tingin sa akin. I see that his jaw tense and I curve a slight smile in his reaction.

Tsk. So ngayon galit siya? Bakit? Nahihiya ba siyang alam ko na ang totoong rason niya kung bakit niya ako pinakawalan noon? He is gay and there's nothing I can do with it.

Parang may bumara sa aking lalamunan nang hindi maproseso ng aking utak ang nalamang katotohanan.

" Ang tagal mo yata permahan ang annulment papers natin. Ilang buwan na iyon sayo. Ano ba sa tingin mo ang ginagawa mo? Do you really plan to stuck me with you when in fact all this time you are enjoying your male secretary."

Nakita ko siyang biglang pinaningkitan ako ng mata. Tsk. Ang kapal ng mukha niyang magalit sa sinabi ko. Totoo naman lahat iyon.

Nakita ko siyang lumapit pa sa akin. I don't know but I flinch for what he did. Ang kanina na fierce look ko ay napalitan ng kaba.

He stare at me in the eyes. I see sadness and regrets in his so damn eyes.

Bakit ganun ang tingin niya sa akin?

" I'm sorry baby, it seems like you don't get my point for what I said to you last time."

I don't know but I feel so tense with his breath. It takes my sanity. Bakit ba kasi ang lapit ng mukha niya sa akin? Nalalanghap ko tuloy ang hininga niya. I smell alchohol in his breath, but the familiar sensation of his kisses suddenly makes me lost my grip to my senses.

Those memories still lingering in my being even at this very moment. Gusto kong mapapikit at mapakapit sa kanya kasi parang ano mang segundo ay mabubuwal ako.

" I don't have plans signing those papers. I want you back. Kahit anong gawin mo, hinding hindi ka makakawala sa akin."

I tried to handle my cries in front of him. Suddenly a rush of harsh memories from the past start to slips in my mind.

" Bakit mo ito ginagawa sa akin, Jun?"

Hindi ko na mapigilan ang sarili na umiyak sa harap niya. Tila ang lahat ng tapang na inipon ko sa loob ng limang taon ay nabuwal nang dahil lang sa lintek na pag-ibig kong ito sa kanya. Hanggang ngayon mahal na mahal ko pa rin siya.

Kahit na sa ginawa niya sa akin noon. Kahit na masaya na ako ngayon sa piling ni Jeff pero mahal na mahal ko pa rin siya. Kahit na bakla siya at lalaki lang ang nagugustuhan nito pero itong lintek na puso ko gustong gusto ko pa rin siya.