ACIMASIZ VE DUYGUSUZ (ARA VERİLDİ)

2|Tanışma

Selamlaar!

İlk bölüm nasıl geçti?

İkinci bölümde öncelikle neler bekliyorsunuz?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın! 🤍

Keyifli Okumalar! ✨ 

*

2|Tanışma

Çocuklar tüm anlarını mutlu geçirirdi. Kış aylarında o vazgeçilmez kartopu savaşını oynarlar ve kardan adam yaparak günlerini mutlu geçirmeye devam ederlerdi. Ama ben o çocuklar gibi değildim, hiçbir zaman da olamadım. Hep o çocuklara özenmiştim. Hastalığım yüzünden kış aylarım çok hassas geçiyordu yani geçiriyordum. Ailem bana çok düşkündü fakat hala daha neden çekip gittiklerine bir anlam veremiyordum.

Bedenimin sıcaklığını hissettiğimde kendime geldim. Gözlerimi araladığımda karşımdaki koltukta Duman uykuya dalmıştı, burası epey aydınlıktı ve nerede olduğumu tahmin etmemek zor değildi. Bir hastanedeydim ve kolumda bir serum takılıydı. Üzerimde Duman'ın ceketi vardı, anlaşılan hastalığımı öğrenmiş olmalıydı.

Yanıma bir hemşire geldi ve serumu kontrol etti. Benim uyandığımı görünce, "Sevgilin sana pek bir sadık," dedi, sanırsam Duman'ı kast etti. "Değerini bil." Serumumu elindeki yeni serumla değiştirmeye yeltendi.

"Biz onunla sevgili değiliz." Sesim oldukça yorgun çıktı.

"Özür dilerim!" dedi mahcup bir ifadeyle. "Buraya seni getirdiğinde yüzü çok çaresizdi."

Anlamış bir ifadeyle tebessüm ettim. "Hastalığımı öğrendi mi?" Duman'a yabancı olduğum için onun, benim hastalığımı bilip bilmemesi benim için önemliydi.

O da bana tebessüm etti ve elindeki ateş ölçer makinesini alnıma tuttu. "Öğrendi." Ateş ölçeri alnımdan çekti. "Ateşin yavaş yavaş düşüyor. Birazdan yanına Doktor Hanım gelecek. Göz tansiyonuna bakacak ve durumunu o belirleyecek." Hemşire elindeki malzemelerle yanımdan ayrıldı.

Başımı seruma doğru kaldırıp bir süre boyunca serumun içinden gelen ilaçlı sıvının damarlarıma girmesini izledim. Gözlerim Duman'a kaydığında onun o adamla ne işi olduğunu düşünmeye başladım. Üzerini örtmeden uyumuştu. Kendi üzerimden ceketini alıp sedyeden doğruldum. Sedyeden yere inerek ceketini onun üzerine örttüm ve o, benim bu hareketimi hissetmiş olmalı ki kaşlarını usulca çattı.

Ben de tekrar sedyeye geçip uzandım. Yanıma genç; esmer, doktor önlüğüyle kadın geldi. Tahmin ettiğim kadarıyla bu kadın, beni kontrol eden doktordu. Kadın önce uzun açık kahverengi dalgalı saçlarını kulağının arkasına birkaç tutam sıkıştırdı. Doktor önlüğünün cebinden ışık çıkarıp gözüme tutmaya başladı. Gözlerime ışık geldiğinde bir süre etrafı zor zar gördüm.

Doktor Hanım benimle konuşmaya başladığında ışığı gözlerimden çekti. "Biraz istirahat etmen gerekiyor. Seni acilde daha fazla bekletmeyelim. Yalnız sana birkaç soru soracağım, ona göre tedavine karar vereceğim."

"Tabii," dedim sessizce. Bu sırada karşımdan kadın soru sormadan ben hemen açıklamaya başladım. "Küçüklüğümden beri hipodermi hastasıyım. Tedavilerimi sürekli aksatmadan olurdum ama şu 1-2 ay kötü bir dönemden geçiyorum. Gözüme ne uyku giriyor ne de aklıma tedavilerimi günü gününe aksatmadan takip etmek geliyor."

Doktor Hanım beni dinledikten sonra, "Sana ilk önce bir psikiyatri randevusu ayarlayacağım," dedi.

Ani bir sesle, "Olmaz!" demek zorunda kaldım.