ACIMASIZ VE DUYGUSUZ (ARA VERİLDİ)

4|Hatırlama

Herkese Selamlar!

Tarih yazın...

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın! 🤍

Keyifli okumalar! ✨ 

*

4|Hatırlama

Her çocuğun hayatı farklıydı. Kimi çocuk mutlu bir hayat yaşarken kimisi acılarla küçük yaşta yüzleşirdi. Bu yaşantılardan itibaren bazı çocuklar olumlu veya olumsuz etkilenebilirdi.

Duman ise aile durumundan kötü etkilenmişti. Çocukken babasından ne görmüşse, onu sadece kendisini kıran kişilere yapıyordu.

Duman, babasıyla konuşmadan kapıyı yüzüne kapatmaya çalıştı bu sırada adam elini koyarak kapıyı açmak için zorladı. Duman'ın yanına gidip yüzüne baktım. Yüzü kaskatı bir haldeydi.

Başını bana çevirerek, "Sen içeri geç," dedi sakin kalmayı çalışır bir sesle.

Gözlerine bir süre baktım. "Tamam." Yanından ayrılıp odaya geçtiğimde onun için endişelenmeye başladım. Yine birbirleriyle kavga ederlerse diye düşünmeye başladım. Duman'ın yüzündeki siniri fark edebiliyordum.

Salondan, "Ben senden yardım falan istemiyorum. Siz benim umurumda bile değilsiniz! Benim tek ailem Badem'di. Ailemi yok eden kişiyle, yalnızca kendim karşı karşıya geleceğim. Senin de bu işin içinde olduğunu duyarsam-"

Sert bir ses duyduğumda korkarak salona baktım. Duman, babasının elini yukarıda yakalamıştı. "O artık bir kere olur. Bu sefer ben sana acımam, seni gebertirim. Bunu yaparım! Şimdi buradan defol git."

Adam salondan çıktı, evin dış kapısına ilerledi. Kapıyı sertçe açarak aynı gürültüyle kapattı. Salonda büyük bir gürültü daha koptu. Duman hem bağırıp, hem de içeride bir şeyleri kırıp döküyordu. Odadan dışarı çıkıp hızlı adımlarla salona ilerledim. Salona girdiğim gibi ona sarıldım. Bana kollarını sardığında başını omzuma koyup ağlamaya başladı.

Bedeni titriyordu, onunla beraber benim bedenim de yavaş yavaş titremeye başladı. "Kötü görünüyorsun." Başımı bedeninden ayırıp yüzüne baktım. "Baban, Cihan'la arandaki meseleni mi öğrendi?"

Gözlerini bana yorgun halde devirerek, "Uzun zamandır biliyordu," dedi rahatça. "Yıllardır, bana yardım etmeye çalışıyor. Kısaca arkasında bıraktığı bokları temizlemeye çalışıyor."

"Anladım."

"Kural yok," dedi birden bire. "Sana kural koymayacağım. Sonuçta ikimiz de bir iş üzerinde ortağız. Bana bugün aldığın kitabın herhangi bir sayfasından söz okur musun?"

Gülümsedim. Başımı evet dercesine sallayarak ondan ayrıldım. Salondan ayrılıp tekrar odaya geçtim. Bavulumun içinden bugün aldığım kitabı çıkardım.

Duman odaya girdiğinde üstündeki kıyafeti çıkarıp yatağa uzanırken, bende sesimi çıkarmadan elimdeki kitapla yanına yattım. Başını omzuma yasladığı an kitabın sayfalarını kurcalamaya başladım.

"Dur!" dedi Duman heyecanlı bir sesle.

Kitabın ortalarından bir sayfayı açtım ve gözlerimi kitabın içindeki yazılara odakladım. "Şu anda, sana güzel bir söz söyleyebilmek için, on bin kitap okumuş olmayı isterdim. dedi: Gene de az gelişmiş bir cümle söylemeden içim rahat etmeyecek: Seni tanıdığıma çok sevindim kendi çapımda..."