ACIMASIZ VE DUYGUSUZ (ARA VERİLDİ)

15|Cesetler

Herkese Selamlar! Tarih yazın...

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın! 🤍

Keyifli okumalar! ✨

15|Cesetler

Sungur Amcanın bedeni karşımda solgunlaşmaya başlamıştı, Duman ise tüm gücüyle Cihan'ı dövmeye devam ediyordu. Yanımızdaki adamların kimisi yaralı, kimisi ise ölümle burun burunaydı.

"Pera dışarı çık!" Duman'ın gür çıkan sesini duyduğumda irkilerek yerimden ayağa kalktım.

Buradan ayrılmam lazımdı. Hastalığımı tetikleyecekti. Bedenimde herhangi bir soğukluk hissetmiyordum aksine bedenim normal sıcaklığında üstündeydi ve bu yüzden üstümden ter döküyordum.

"Pera dışarı çık!" Duman cümlesini sert bir dille tekrar dile getirdi.

Sungur Amcanın yanından geri adımlarla uzaklaştım, kapıya doğru koşar adımlarla gittim. Deponun kapısından dışarı çıktığım gibi nefes almaya çalıştım. Gözlerimle etrafa korku dolu bakıyordum, soluklarımın sesine dikkat kesildim, artık art arda takılmıyordu. Normal soluyordum.

Bedenimden hareketli titreme kesilmişti ve yerini tam bir cehennem sıcağına çevirmişti.

Duman dışarı çıktığı an yanıma geldi. Bana sarılarak bedenimi kendisine çekti. Onun sıcak ve terli bedenini hissettiğim an üstümden dökülen ter onun terine karıştı. "Gidelim." Yürümeye başladı.

Adımlarımı ilerletmedim.

Duman benim yürümediğimi fark ettiğinde başını omzundan bana çevirdi. Gözlerini kırpmadan, "Pera hadi!" dedi yüksek sesle.

"Sungur Amcayı o halde bırakamam!" Fazla zaman kaybetmeden onu hastaneye götürmemiz gerekiyordu. Burada bırakırsak eğer Cihan ona bir şey yapardı.

En kötü, cesedi saklardı.

"Pera bu kadar fazla insanları düşünme." Elini bana uzattı ama tutmadım. Burnundan soluyup elini indirdi, bana yaklaştığında aralık dudaklarından sıcak nefesleri çeneme çarptı. "Bak, ben Cihan'ın ciğerini biliyorum. Öldürdüğü insanlar, evet, çok fazla ama-"

Onu dinlemeden arkamı dönerek koşar adımlarla depoya ilerledim. Depodan içeri girdiğim gibi Cihan yaralı halde Sungur Amcanın kollarından tutarak bir yere götürüyordu. Dondurucu odasına...

Hala daha bu depoda neden dondurucu odası vardı, anlamış değildim.

Cihan öldürdüğü adamları orada topluyordur...

Ha-ha! Ne kadar da komik.

"Pera!" Duman arkamdan seslediğinde omzumun üstünden ona baktım. "Tamam, haklısın. Onu bir hastaneye götürelim."

Güldüm.

Duman yanımdan ayrılıp Cihan'ın yanına gittiği zaman Sungur Amcayı bir hastaneye kaldıracağımızı söyledi. Cihan cevap vermedi, somurtkan ve kötü bakışlarla Sungur Amcayı izledi.

"Sen iyileştireceksin." Cihan'ın, Duman'a söylediği cümleyle gözlerimi açtım, onları izledim. "Kızımı iyileştiremedin bari o herifi iyileştir."

Duman hayret dolu bakışlarla Cihan'ın yüzüne baktı. "Sen böyle konuşur muydun?" Sanırsam o da ilk defa Cihan'ın bu tepkisine şahit oluyordu.