Hedef Noktası [BakuDeku]

Sahip Olmak İstenilen

Ofofofooooof en fav bölümlerimden oldu, Eri'ye bayılıyorum bu arada herkesin de öyle olduğunu tahmin ediyorum. Medyadaki  şarkı Jiro'nun müzik listesinden. Şey, hadi hemen okuyun. Nehir kaçar.

----------------------

Bakugo gün ışığının gözlerine gelmesiyle uyandı, kollarının arasındaki çocuğu fark edince homurdandı. Onun yanında yattığına inanamıyordu fakat sonuçta işe yaramıştı ve tüm gece tek bir kabus görmemişti. Bu sefer yırttın diye geçirdi içinden, eğer uyanırsa nasıl tepki vereceğini az çok tahmin edebildiğinden kendini geri çekti ve odadan çıktı.

Bir yandan da neden bunu yaptığını düşünmeden edemiyordu, geçen seneden beri daha çok "iletişim kurabilmeye" başlamışlardı hatta sürekli kendini zorlayıp yaralandığında ona ne kadar sinirlendiğini de hatırlıyordu. Belki bu hissettiği "tamamlanma" duygusuyla biraz daha zaman geçirebilirdi değil mi? 

Dün gece, acaba çok mu fazla iyilik yapıyordu ona son birkaç gün boyunca yoksa tüm bunlar çocukken ona yaptıklarının yükünü üzerinden atmak için miydi? Öyle olsa bile, Deku'nun gelip ona yine hayran olmaya başladığını söylemesi, hem de bir yıl önce onu yeneceğini söyledikten sonra... 

Yumruklarını sıktı ve yaslandığı kapıdan ayrıldı, bunun üzerine çok fazla düşünüyordu kesinlikle. 

Bu sırada Midoriya bir şeylerin gittiği hissiyle göz kapaklarını aralamıştı, yattığı yatağın kendisinin olmadığını hatırlayınca sanki onu yakalayabilirmiş gibi yataktan kaçtı. 

Ancak ortada onu yakalayan ne bir yatak vardı ne de Kacchan, gece yarısı yanına geldiğini hissetmiş ama uyuma rolüne devam etmişti. O sinir küpü çocuğun neden böyle bir hareket yaptığını anlayabilmiş değildi hala, ama sormaya da korkuyordu. 

"Aslında... Gerçekten rahattı." Dedi kendi kendine, kalbinin ritmi değişiyordu ve o buna neyin sebep olduğunu bir türlü anlayamıyordu. Bu odada olmak bile, fazlasıyla iyi hissettiriyordu.

 Zaten kıyafetleriyle yattığından üstünü düzeltip odadan çıktı. Ortak alanda elini yüzünü yıkarken Kirishima ve Kaminari'nin ona doğru yürüdüğünü fark etti.

"Günaydın Midoriya!"

"Günaydın." Dedi gülümseyerek, 

"İyi olduğuna sevindik."

"Ben de sizin iyi olmanıza sevindim, aslında dün biraz farklı gibiydin. Bir şey mi oldu?"

"Biraz kafam karışık sadece, uzun zamandır görmediğim birini gördüm de."

"Anlıyorum, ihtiyacın olursa anlatabilirsin."

"Teşekkürle-" Derken Denki aralarına girdi.

"Mineta seni Bakugo'nun odasından çıkarken görmüş! Ne yapıyordunuz orada?"

"Ha- ah, düşündüğünüz gibi değil sadece teşekkür etmeye gitmiştim. Ba-başka neden olacak ki zaten?"

"Evet ya cidden, herkesi perişan hale getirdi. Bir de o haline rağmen seni buraya getirdi, geç kalsaydı ölebilirmişsin."

Kirishima arkadaşını koluyla dürterek uyardı,

"Her neyse, geçmiş olsun derste görüşürüz."

***

"Girebilir miyim?" Dedi Midoriya kapıyı tıklatırken, onay aldığında kapıyı araladı. İçerideki çocuğun vücudunda hiç problem yok gibiydi ama normalden de tepkisizdi sanki. Yandaki koltuğa oturdu,

"Nasıl hissediyorsun Todoroki-kun?"

Elini ensesine götürürken iç çekti,

"Tüm bedenim enerji dolu ama sanki onu taşıyacak gücüm yok gibi hissediyorum."