SESSİZLİĞİN FISILTISI

yanlış adres

Severek kurguladığım kitabıma destek olun lütfen 🌼

Korkunun vermiş olduğu panikle olağan gücümle nefes nefese kalmış bir şekilde koşmaya hâlâ devam etmekteydim. Arada izimi kaybetirmek amacıyla arkama bakıp önüme ilk çıkan sokağa sapıyordum .

Nereye gittiğimi ya da hangi yöne koştuğumu zerre bilmiyordum sadece peşimdeki adamları atlatmaktı şimdi ki isteğim .Malesef ki görmememiz gereken bir cinayete şahit olduğumuz için bu duruma gelmiştik ,biz diyorum çünkü benimle birlikte yakın arkadaşım elif de tanık olmuştu o cinayette .Belki de sonumuz olacaktı gördüklerimiz ,
ne kadar kendi içimizde hiç kimseye söylemek gibi bir hata yapmıyacağımızı bilsek de
o adamları ikna etmeye yetmeyecekti.

Şu an en doğru olanı sadece kaçmak ,eğer ki atlatabilirsek sağ salim adamları ,bizi bir daha dünyada arasalar da bulmaları imkansızdı.

Acaba elif şu an ne yapıyordu , tüm dileğim şu adamlardan kurtulmak ve Elif'in başına bir şey gelmemesiydi. Adamlar peşimize verince o sağa, ben de sola sapmak zorunda kalmıştık ,en azından birimiz güvende olmak amacıyla ne yazıkki o an ki planımız bir işe yaramamış , biri onun peşine düşmüş diğer ikisi ise benim peşime düşmüşlerdi. .

Hızlanan kalp atışlarımla korku tüm vücudumu titretecek derecede kendini belli ederken sağa sola dağılan düşüncelerimi bir araya toplamak oldukça güçtü. Yine de buradan en kısa yoldan kurtulma planları kurmaya zorladım kendimi..

Geçtiğim her sokakta ki insanların delice bakışlarının üzerimde dolandığını hissedebiliyordum..

Ama onlar nereden bilebilecekler ki elin katillerinin beni kovaladıklarını.
Biraz daha koştuktan sonra ikide bir arkamı kontrol ettiğimden dolayı önümdeki taşı farkedemeyip yere doğru kapaklanmıştım.

Süratla koştuğumdan dolayı sert bir şekilde yere çarpmıştım bu yüzden bedenimde oluşan ani sızı yerini, şiddetli bir ağrıya dönüştürmüştü.

Düşerken ellerimi önde siper ettiğim için hafif soyulmuş avuç içlerim yanmaya başlamıştı. Dizlerim de nasibini almıştı düşmemden.

Şu an kapaklandığım yerden kalkmaya çalışyordum ancak 1 saattir soluksuz koştuğumdan dolayı nefes nefese kalmıştım ve artık elimi bile kıpırdatmaya mecalim yoktu .

Arkama baktım, adamların varlığını yoklamak için ancak şu an görünürde hiç kimse yoktu acaba atlatmış mıydım diye düşünürken sokağın başında beliren korktuğum gerçekle, vücuduma ani panik dalgası yayılmaya başlamıştı bile.
Beni görünce daha da hızlanmaya başladılar .

Bu sefer hızlıca yerimden doğrulup bedenimde ki ağrıları aldırmaksızın arkamı bakmadan koşmaya başladım.

Ne yazık ki her attığım adım beni onlardan uzaklaştırmaya yetmiyordu çünkü onlar daha hızlıydılar benden ve bunu anladığımda olduğum yerde durdum ,artık daha fazla ayaklarımın beni taşıyamayacağına kanaat getirip bekledim.
Başka kurtuluş yolları aramalıydım, deli gibi koşmakla olmayacaktı .

Etrafıma göz gezdirip saklanabileceğim yerler armaya başladım .

Önümde düz giden bir yol hemen yanlarında kocaman iki ev .

Ev..

Doğruya ben niye bir eve girip saklanmıyorum ki eminim mal gibi koşmaktan daha fazla işe yarar.

Omzumdan düşen çantamı tekrar yerine yerleştirip önüm de duran bahçeli koca eve baktım .Duvarları beyaz ve bordo rengine sahiplik ediyordu .

Eğer biraz daha kaldığım yerde oyalanırsam beni yaklamaları an meselesiydi bu yüzden fazla oyalanmadan hemen kapının olduğu yere doğru koştum