ENGELLERLE AŞK (askıda)

YOK ARTIK

Medya: Gökhan Cephe

Okul bitmişti ve evime dönüyordum bugün çok iğrenç geçmişti yorgundum ve birazda sinirli Yağız'a mı ? Yoksa kendime mi? İşte bundan emin değildim küçüklüğümden beri bu çocuğa platonik aşıktım ama onun bana uygun olmadığını tanıdığım herkes söylüyordu beni üzeceğini belki de bırakacağına ya da hiç benimle ilgilenmeyeceğini ama ben hiç birini dinlemeyecektim ya gerçekten şans bir gün bana da gülerse diye bekleyecektim evet tabi ki benim de sevgilim olmuştu ama Yağız hepsinden farklıydı ancak aklımda bir de şu düşünce vardı insan istediğine ulaşınca ondan vazgeçermiş acaba ona ulaşırsam vazgeçer miyim? Asla vazgeçmem bir insan birini bu kadar çok severken ondan nasıl vazgeçebilir ki ? Düşünmeme engel olan çarptığım kişi oldu kafamı kaldırıp baktığımda Birsen'in sevgilisi Gökhan olduğunu gördüm ve selam verdim

-hey selam Gökhan şeeyyy ben özür dilerim dalmışım

-farkettim yine Yağız ile mi ilgili

-malesef

Gökhan benim abim gibidir onu çok severim her şeyimi bilir ben de onun her şeyini tabi ve birbirimize elimizden geldiğince yardım ederiz.

-neyse sonra görüşürüz Gökhan eve gitsem iyi olur başka kimseye çarpmak istemem

-tamam bakalım dikkatli ol görüşürüz

Bu sefer adımlarımı daha da hızlandırdım hemen eve gitmek istiyordum belki biraz müzik dinlemek biraz kitap okumak dinlenmek iyi gelebilir bir zerre de olsa bana Yağız'ı unutturabilirdi. Kalbim ile beynim resmen onun için savaş veriyordu kalbim her parçasına kadar onu isterken beynim tam tersini düşünüyordu hangisinin galip geleceğini ise o belirleyecekti bana karşı davranışları ve hareketleri belirleyecekti.

Sonunda eve gelmiştim annemler yoktu her zaman ki gibi işte olmalılardı hemen odama çıktım çantamı bir kenara fırlattım ve üzerime pijamalarımı giydim saçımı ev topuzu yaptım evdeyken rahat olmayı seviyordum camı açtım hava soğuk değildi sonbahar ferahlığı vardı bazen duyulan yaprak hışırtıları ise huzur verici solmaya başlayan çiçeklerin kokusu sanki dünyayı süsleyen parfüm kokusu gibiydi bu manzara beni her zaman rahatlatmıştır. Masama geçip müzik açtım ve kitabımda kaldığım sayfaya döndüm kitabımın adı : Sergüzeşt klasik bir türk hikayesidir çok kişi bilmez sonra şarkı da açtım kitap okurken dinlemeyi sevdiğim bir şarkı vardır hep onu dinlerim pessenger let her go

★★★45 dakika sonra★★★

Kitaba o kadar dalmışım ki camdan içeri giren taş ile yerimden sıçradım kalbim ağzıma geliyordu ellerim titremeye başlamıştı hemen taşı alıp cama koştum gözlerime inanamıyordum aşağıda duran Yağız'dı ve ileri geri gidip duruyordu sarhoş muydu bu, hâle bakın komşular görse laf olacaktı hemen hırkamı üzerime alıp aşağı koştum ve ona bağırmaya başladım

-bu halin ne böyle ne yapıyorsun sen burda

-böyle eve gidemezdim gidecek yerin yok yardım etmelisin bana

-ben mi ? Hayranlarından birine gidemedin mi?

-onlara bir şey yapmaktan korktum onlar beni senin gibi reddetmiyor o yüzden sana geldim ne olursun yardım et

-tamam tamam şimdi sakin ol ve plan yapalım bak şimdi seninle benim odama çıkıcaz annemler gelene kadar sana kahve yapıcam ve yiyecek getiricem annemler geldiğinde odadan çıkmayacaksın odamda ebeveyn banyosu ve tuvalet var hiçbir şekilde odamdan çıkmayacaksın bende yemek yedikten sonra odama çıkıcam ve sana yatman için bir yer vericem anlaştık mı?

-anlaştık sen süper bir arkadaşsın

-kahretsin ki evet sadece süper bir arkadaşım

-ne ?

-yok bir şey

Kolunu omzumun üzerinden geçirip ona destek olmaya çalıştım inşallah kimse görmezdi bizi yoksa ayvayı yerdim başımın püsküllü belası. Onu odama kadar çıkartmayı başarmıştım yatağıma oturttum tam ayakkabılarını çıkaracaktım ki aynı anda eğildik ve kafa kafaya çarpıştık ikimizden de "ahh" diye bir ses çıktı evde kimsenin olmadığını biliyordum ancak korkudan işaret parmağımı dudağımın önüne getirdim ve susmasını belirtmek için 'şşşştt' diye bir ses çıkarttım o da ağzında fermuar varmış ve kapatırmış gibi yaptı ne yapacaktım ben bu çocukla başım fena halde dertteydi onu oda da bırakıp mutfağa indim bir tepsi yiyecek bir şey hazırladım odaya çıkartıp mutfağa tekrar geri indim dolapları karıştırıyor Türk kahvesi arıyordum. Evvet işte sonunda bulmuştum hemen hazırladım ve yine odaya koştum yemek tepsisini alıp mutfağa indim her şeyi yıkayıp yerli yerine koydum ki annemler anlamasın odam ile mutfak arasında yarış gösteriyordum resmen son olarak odama çıktığımda Yağız odamı karıştırıyordu beni görünce yakalanan masum çocuklar gibi gülümsedi çok güzel görünüyordu bana denizi anımsatan mavi gözleri pembe dolgun dudakları güneş gibi sarı saçları ve ekin gibi sarı teni onu baştan aşağı süzmüştüm kusursuz gibiydi görünüşü ama onu kusurlu yapan davranışlarıydı. Annemler gelmişti onu oda da yanlız bırakmıştım tedirgindim sofrayı kurmaya yardım ettim hızlıca yiyip kendi tabaklarımı kaldırdım annem meraklı gözlerle bana bakıyordu tam merdivenleri çıkacakken babam arkamdan seslendi;

-nereye kızım bugün ailecek oturacaktık

-yorgunum babacım yatmayı planlıyorum

-peki bakalım bu seferlik öyle olsun

İnandırmıştım galiba hemen odama çıktım ve kapıyı kilitledim Yağız kollarını kafasının altına koymuş tavandaki yıldızlara bakıyordu onun dikkatini dağıtmak için konuştum

-ben çok küçüktüm karanlıktan korkuyordum babam gece yıldızların içeri dolduğunu ve ufak çocukları öptüğünü böylece rahat uyuduğumuzu anlatmıştı o gün tavanıma bu yıldızları yapıştırdı

-bende yıldızları çok severim ancak benim böyle güzel bir hikayem yok

-şapşal

Dedim ve ikimizde gülmeye başladık ancak çok sesli değildi çünkü o da ben de yakalanacağız diye o kadar çok korkuyorduk ki banyo dolabından çarşaf aldım yatağımın dibine yere ona yatak yapmıştım suratıma anlamsızca bakınca sinirlendim

-ne?yanımda yatabileceğini düşünmüyorsun değil mi?

-ben yerde yatmam

-o zaman ben yatarım

-saçmalama korkma sana bir şey yapacak halim yok sadece uyuyacağız

-olmaz

-hadi ama korkma ısırmam

Boyun eğerek onun galip gelmesine izin verdim bende yerde yatmaya alışık değildim yattığımda aramıza yastık koydum yüzüme bakıp o hayran bırakıcı sırıtmasını yapmıştı arkamı döndüm ve gecenin sessizliğine kendimi bıraktım...

♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Sabahın gün ışıklarında gözlerimi açtım sarmaş dolaş uyumuştuk ve o beni izliyordu YOK ARTIK

Yorum ve votelerinizi eksik etmeyin okuyucularım hepsini seviyorum gün geçtikçe artış var herkese teşekkür ediyorum özellikle bütün gün okulda peşimi bırakmayan Hasan arkadaşıma burdan sevgiler başımın etini yedin YB diye al sana yeni bölüm ;) anonim59