ENGELLERLE AŞK (askıda)

KALBİM SANA ÇIKMAYAN LABİRENT

Yine sensiz bir sabaha başlamıştım bugün okulun ilk günü olacaktı seninle aynı okulda olmak bana cehhennem gibi olacaktı görmek ama dokunamamak duymak ama hissedememek sevmek ama sevilmemek...

Ben Selen en yakın arkadaşım bana platonik Selen der okulun en popüler çocuğundan hoşlanıyorum bense ezik inek öğrenci bir tipim ve o bana asla bakmazdı etrafındaki güzel kızlar aramıza engeldi benim varlığımdan haberi bile yoktu kendimi kısaca anlatmam gerekirse kumral yeşil gözlü 1.75 boyunda siyah gözlükleri olan  bir kızım oysa o sarışın mavi gözlü 1.80 boyunda ve kaslı yapıya sahip yakışıklı biri en yakın arkadaşım Birsen bana hep onu abarttığımı ve gözümde büyüttüğümü söyler ama onun böyle bir sıkıntısı yoktur kendisi gayet güzel ve alımlı bir kızdır o da sarışın mavi gözlü uzun saçlı ve 1.78 boylarındadır ve sevgiliside ona uyum sağlar.

Uyandığım gibi banyoya girdim elimi yüzümü yıkadım kuruladıktan sonra gözlüklerimi taktım aman Allahım bi insan bu kadar çirkin olurdu yüzümle ilgilenmeyi bırakıp saçımı arkadan kuyruk yaptım Birsen'in onca uyarılarına rağmen yine saçımı yapıştırmıştım sonra okul üniformalarımı giydim diğer kızlar gibi eteğimi kıvırmıyordum dedim ya inek öğrenciydim sonra okul çantamı alıp aşağı indim annem çoktan sofrayı hazırlamıştı ancak canım bir şey yemek istemiyordu aklımda sadece o vardı yanlızca o isminin her harfi sanki beynime kazınmıştı her yerde onun ismi vardı YAĞIZ her zerresine kadar yakınımdayken nasıl bu kadar uzak olabiliyordu ki? yemek yemeden çıkmıştım evden gözlüklerim aşağı kayınca işaret parmağımın ucuyla yukarı ittim gidip Birsen'i almalıydım okulun ilk gününde geç kalamazdık onlara vardığımda Birsen her zamanki güzelliğiyle karşıladı beni o da popüler kızlardandı ilk üç düğmesi açık salınık okul gömleği azcıkta olsa kıvrılmış mini eteği ve olmazsa olmazı makyajı saçını maşa yapmıştı ve serbest bırakmıştı. Onu aldıktan sonra yine düşüncelerime daldım aklımdan çıkmıyordu bir türlü platoniktim ben biliyorum ama engel değildi güzellikler insan sevince önemi kalmazdı tipin ben mi düşünüyordum sadece böyle cidden umut mu besliyordum ona karşı onsuzken oysa o bana hiç umut ışığı vadetmemişti nerden geliyordu bu istek imkânsız mıydı gerçekten aşkımız beni düşüncelerimden ayıran Birsen'in sesi oldu :

-heeyyy platonik Selen yine daldın gittin bakıyorum yine Yağız'ı mı düşünüyorsun?

-ha..hayır ne alakası var okulum ilk günü ya heyecanlıyım biraz

-peki bakalım yemedim ama bu seferlik öyle olsun

Birsen'i kandırmak zordu ama kimsenin bilmesini istemiyordum ona beslediğim sevginin büyüklüğünü içimde yaşıyordum hayallerimle seviyordum ben onu bir gün elbet farkedecekti beni eminim aynı okuldaydık sonuçta. İşte ordaydı tam karşımda yine etrafı kızlarla doluydu gülüşmeler arasında sadece o çekiyordu dikkatimi güldüğü zaman parlayan bembeyaz dişleri dolgun pembe dudakları her şeyiyle mükemmeldi kusursuz yaratılmıştı sanki sonra birden ayağa kalktı kızlar peşini bırakmadı bana doğru geliyordu ellerim ayaklarım bütünüyle bedenim titremeye başlamıştı ne yalacaktım yanımdan geçerken yüzüme bile bakmadı ama yanındaki kızlardam biri beni düşürünce evren yüzüme güldü kitaplarım dağılmıştı kızlar bana gülerken o yanıma gelmişti yardım ediyordu bana kızlar aman boşver diyorlardı ama o takmıyordu onları sonra usulca kulağıma fısıldadı :

-iyi misin ?

Evet anlamında başımı salladım sonra kalkmama yardım etti ve kitaplarımı verdi kalbim duracaktı Birsen karşımda sırıtarak bana bakıyordu içimden geçirdiğim tek şey şuydu ;

"Kalbim sana çıkmayan koca bir labirent"