ENGELLERLE AŞK (askıda)

KUZENİM BERK

Medya: Berk Duran

Sabah gözlerimi açtığımda Tanem çoktan kalkmıştı yanım boştu üzerimde halsizlik vardı nedenini bilmiyordum ama boğazlarımda çok ağırıyordu sanırık grip olacaktım hayatta en nefret ettiğim şeydi grip olmak ve grip olduğum zamanlar kesinlikle katlanılmaz oluyordum genellikle odada müzik dinler ve kitap okurdum hastalanınca ancak yanımda biri olduğu zaman gerçekten yanımda olduğuna pişman olurdu. Kalkıp odama doğru ilerledim üzerimi değişip kahvaltıya inmeliydim bugün okula gidip sınav tarihlerini alıp eve dönecektim belki de Birsen'e uğrardım ruh halime bağlıydı ancak planlarım dışında bir şey yapmak istemiyordum. Lavobaya girdiğimde iğrenç bir halde olduğumu farkettim kendime bakıp yüzümü buruşturdum fazla uyumuştum sanırım yüzümün bazı kısımları şişmişti ve gribin getirdiği etkiyle burun kenarlarım kızarmıştı hemen ılık su ile küvveti doldururken temiz iç çamaşırı ve kıyafetler çıkardım kendime su dolduğunda çeşmeyi kapadım ve suya duş jeli sıktım. Üzerimden giysilerin sıyrılmasına izin verdim yavaşça bedenimden sıyrılan geceliğimi alıp kirli sepetine atarken çok yavaş hareket ediyordum sanki okula gidecek olan ben değilmişim gibi küvvetin içine girip uzandığımda suyun tenime değmesiyle bir an ürperdim ancak içine girip oturunca vücudum hemen alıştı. Gözlerimi kapatım kendimi huzura bıraktım. Sonra aklıma her zaman ki gibi yine Yağız geldi şu an burda olduğunu hayal ettim yanıma oturduğunu ancak ne hayal ettiğimin farkına varınca afalladım ve kafamı sallayıp bu hayali bir kenara attım bir kaç dakika daha durduktan sonra durulanıp duştan çıktım kurulanıp giyindim ve saçlarımı kuruması için salık bıraktım aşağı inip krep yapan annemin yanağına sulu bir öpücük kondurdum o da bana "Günaydın meleğim " diyerek tepki verdi Tanem büyük ihtimalle odasındaydı hemen sofraya oturdum annem krebi getirirken yüzüme şaşkın bir ifadeyle baktı ve;

-hasta olmuşsun

Annemin gözlerime bakıp her şeyi anlamasından nefret ediyordum ne yaparsam yapayım yüzüme bakıp anlardı yalan attığımı hasta olduğumu hislerimi kısacası beni tam anlamıyla tanıyan bir tek annemdi başkaları sadece dış taraftan beni görüp yargılıyordu anneme gülümsedim pek içten olmamıştı ama ancak bunu yapabiliyordum

-hemen bi A-ferin hapı içiyorsun soğukalgınlığına iyi gelir kızım

-anne ilaç içmekten nefret ediyorum

-hasta hallerini bir tek ben biliyorum küçük hanım bu yüzden dediğim hemen yapılacak

Annem normalde sert yapılı değildi ancak konu biz yani Tanem ile ben olunca çok hassas olabiliyordu o yüzden onu bir daha tekrar ettirmeden dediğini yaptım yoksa annemi yarım saat dinlemek kaçınılmaz sonum olacaktı. Üzerime kapüşonlumu giyerek yola koyuldum hava esiyordu  ve bu benim hastalığımı daha da tetikleyecekti o yüzden hemen şapkamı kafama taktım yoksa nemli saçlarım ile sünizitimi tetikleyebilirdim esen rüzgarın tenime dokunuşu beni geçip ağaç yapraklarıyla oynayışı ve sokakların hava nedeniyle boş olması beni çok memnun ediyordu. Yürürken bastığım yaprakların çıkardığı hışırtı sesleri çocuksu gülümsememe bürünmeme neden olmuştu eskiden ne güzel seke seke yürürdüm annem ile babamın arasında çok eğlenirdim ancak bu zamanla büyüdükçe değişti ve iğrenç bir hal aldı şimdi koca sokaklarda tek başıma yürüyordum hoplaya zıplaya değil hal ve tavırlarıma dikkat ederek oyun oynayarak değil etrafta ki sessizliği dinleyerek yine de iyiydim hiç bir sorunum çok şükür ki engelim yoktu yürüyordum hareket edebiliyordum konuşuyor duyabiliyor ve görebiliyordum önemli olan da bunlar değil miydi zaten ? Kolumun çekilmesi ve bedenimin sarsılmasıyla kendime geldim biri kolumu çekiştiriyordu dönüp baktığımda bunun Yağız olduğunu gördüm

-iki saattir sesleniyorum yine neye kızdıysa ufaklığımız dönüp bakmaya tenezzül bile etmiyor

-ben şey ben dalmışım ki duysaydım da yine bakmazdım