ENGELLERLE AŞK (askıda)

APTAL KIR PAPATYASI

Medya:baş karakterler

Gittin ya şimdi ben ne yaparım nasıl düzene girer hayatım belki birlikte değildik ama hiç ayrı da kalmamıştık gitme Yağız beni sessizliğe mahkum etme birlikte olup ayrılmakta çok acı ama benim olmadan gitmen daha da acı ya dönünce karşılaşmazsak ya beni gerçekten unutursan hangi şarkı anlatır bu hikayeyi hadi al gitarı eline söyle yeni bestemizi...
Birsen beni ne kadar okula bağlamaya çalışsa da dersleri dinlemiyor çıkışta Buğra ve arkadaşlarıyla gittiğimiz bara gidiyordum ne de olsa orada söylemişti papatyası olduğumu o gece ilgilenmişti benimle gece geç saatlerde eve gidiyor kimse görmeden sabah erken saatte evden çıkıyordum Yağız gideli 1.5 ay olmuştu bana ne kadar yıllar gibi gelse de 1.5 aydı işte çok sık yemek yemiyor arada sırada Gökhan'ın aldığı çikolatalardan yiyordum ne kadar doyurursa o da..

Buğray ile daha yakın olmuş hatta neredeyse hiç ayrılmıyorduk.Hala sevgilisi olmamı istemesine rağmen Yağız gittiğinden beri bu konu hiç açılmıyordu. Aile bağlarımı iyice koparmış daha çok Buğraya tutunmuştum.Ne olursa olsun sabırla yanımdaydı benimle özenle ilgileniyor hiç ters davranmıyordu.. Her ne kadar Birsen buna ergenlik desede ben hala sevdiğime emindim ama tek gerçek vardı artık aşka inanmıyordum...

Çok uğraştım inan unutmak için seni,
O gün sarıldığımızda söz verdiğim gibi.
Son bir öpücüğü çok görmüştün bana,
"Biliyorum," demiştin "ben gideceği yeri."

Bu sabah çok erken kalktım,
Sevdiğin tatlıdan yaptım.
Yerken onu tek başıma,
Sessiz sedasız ağladım.

Kalktım bir çay demledim,
Açtım bir film izledim.
Zaman bir türlü geçmedi,
Bütün evi temizledim.

Sıkıldım kendimden.
Aptal mıyım neyim ben?
Neyim var böyle,
Neden kurtulamıyorum senden?

Geçmiyor günler burada senden uzakta,
Yığıldı şişeler her gün mutfakta.
Tiksindim makyajdan, aynalarımı çöpe attım!
Durmadan yedim, e biraz kilo aldım!

Affet beni sevgilim,
Unutamadım seni.
Hiç halim yok uyanmaya,
Sevemem sensiz günleri.

Aşk; göreceli kavram değil midir ? Adına bir sürü şarkı yazılan şiirler masallar hatta ve hatta destanlar yazılan. İnsanların acısını en çok çektiği şey değil midir aşk denen ? İnanmayın aşka çünkü aşk gerçekten de yalnızca masallarda olur.Seversiniz ya önemli olanda sevgidir "aşkım" dersiniz ya bence en değerli kelime "sevgilim"dir. Giden mi üzülürdü yoksa kalan mı? En çok acıyı hangisi çekerdi? Giden geri döndüğünde her şey eskisi gibi devam eder miydi? Ya kalanın sevgisi hep aynı olur muydu yoksa unutmayı tercih eder miydi? Ya da unutabilir miydi? Cevaplarımı aramamda yardımcı olan yine Buğra ve Birsen'di.Şarkılardan şarkılara atlıyor unutmayı seçmişken hatıralarla boğuluyordum.Güneş bile dedi ki kendine "doğmak anlamsız".. 

Okula giderken Buğra koluma girdi o da farkındaydı dengesizleştiğimin yüzüne baktım rahatlatıcı bi şekilde yine gülümsedi yüzüme durdum, o da durdu anlamsız bakıyodu aniden boynuna sarıldım kollarını belime doladı ama usulca sanki incitmekten korkuyormuşçasına daha çok sarıldım ona o da gidebilirmişçesine sımsıkı sardım onu o da sarıldı ve işte huzur...

"okula gitmesek mi bugün?"

"ne yapalım istersin prenses"

"sahilde otursak?"

"8 saat boyunca mı ?"

"sorun olursa ben tek gidiyim cidden hiç havamda değilim Buğra"

"gidelim be prenses seni mi kırıcaz ama anlaşalım böyle sarılırsan ben sana çok alışırım"

"hep sarılırım ben sana ama söz ver sende hep yanımda kalacağına"