Kabanata 20

405 10 0
                                    

Kabanata 20

Nagising ako sa isang mahigpit na yakap.

"Hmm," I slightly groaned, at mas lalong yinakap ang unan ko.

"Hey, wake up."

"Why can you talk?" Nakapikit pa rin ang mata ko.

I heard a low, soft chuckle.

I grabbed the top of my pillow. I squeezed it lightly, then I next heard a loud laugh.

"Wake up, Alina," someone said.

I opened my eyes. Nanlaki ang mata ko nang makita si Larkin. Napansin ko na parang hindi na ito makahinga sa sobrang higpit ng yakap ko. I instantly pulled away, like I was being bathe with hot water.

Ang mga mata ni Larkin ay parang inaantok pa. His hair is in a mess.

"Kanina pa kita niyayakap?" I asked him, then pulled the colored gray blanket up to my breast part. Ngayon ko lang napagtanto na hindi pala ako naka suot ng bra!

Larkin smirked. "Since you were asleep. You hugged me as if I'm going to run away from you," anito.

Inangat nito ang ulo at ginawang dantayan ang isang kamay nito. He looked at me and I looked away. Nahihiya.

Nasa dibdib ko pa rin ang kamay at mahigpit ang kapit sa kumot. Hindi ko alam kung nakita ba iyon ni Larkin, napansin, o napadaan lang man nang hawak.

Pinagkakaabalahan ko ang side table na nasa part nito. Meron isang lamp shade ang nandoon at isang digital clock na umiilaw. It's seven in the morning.

"Hindi pa ba tayo aalis?" I looked at him.

"It depends. If you want to stay here in bed all day or we will celebrate Dinagyang with the three," he grinned, shrugging his shoulders lightly.

"I prefer the latter one," I said in a jokingly tone, pero gusto ko talagang mas piliin na umalis at maranasan ang Dinagyang.

"So, gusto mong mauna sa banyo o sabay na tayo?"

Binigyan ko naman ito ng pilit na ngiti at umalis sa kama. "Huwag mo 'kong ma ano, Larkin. Ang aga-aga. I'll go first," sabi ko at naglakad na papuntang banyo.

"But the two of us, showering, is a nice idea," pahabol nito.

I just waved my hands, not facing him, and entered the comfort room.

Kaming lima lamang ang nasa loob ng kusina at nakaupo sa mga upuan. Wala na ang ibang mga tao dahil ang iba sa kanila ay nauna na sa city at ang iba ay nasa bahay nila.

Kumakain kami nang may maalala.

"Saan pala kayo natulog?" sabi ko at tiningnan sina Astro, Matthan, at Nadia.

"Iniwan mo 'ko sa kwarto," may halong lungkot ang boses ni Nadia at ngumuso ito.

"We went to our own house, because someone said that his room was already full and no one should barge in there without him knowing it," Astro said, then glanced at Larkin who was silently munching his food.

Magkatabi kami ni Larkin at nasa harap namin ang tatlo.

Siniko ko si Larkin kaya napatingin ito sa akin. He raised his eyebrows.

"What?" mahinang tanong nito.

Umiling lang ako.

"Ano ba ang ginawa niyo sa kwarto ni Larkin kagabi na hindi mo man lang magawang lumipat ng kwarto," si Nadia.

She sipped on her own glass of milk at tumingin sa akin.

"She's tire-," pinutol ko ang sinabi ni Larkin.

Wild Early Days (Lacson Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon