Sweet Chaos // HYUNMIN ✔

25"kiss me on the sidewalk"

Jeongin okul çıkışı Felix'e takılıp onun evine gitmişti.

Odasında otururken kapının sertçe açılmasıyla ikisi de o tarafa döndü. Gelen annesiydi, kaşları çatıktı ve sinirli duruyordu.

"Felix! Buraya gel!" dedi. Jeongin yutkunup bir Felix'e bir annesine baktı. Felix ise annesine anlamayan bakışlar atarken onu onaylayıp ayağa kalktı. Jeongin'i odada yalnız bıraktı.

Bir süre sonra annesi tekrar odaya geldi.

"Jeongin, bizim çok acil çıkmamız gerekiyor. İstersen bekle bi saate geliriz tamam mı?" dedi kadın yumuşak tutmaya çalıştığı sesiyle. Felix'e olan sinirini arkadaşından çıkarmamaya çabalıyordu.

"Yok... ben de eve gideyim." diye mırıldandı Jeongin hemen ayağa kalkarken.

Evden çıkarken gördüğü son şey Felix'in ve annesinin polis arabasına biniyor olduğuydu.

°°°

Felix karakola gidip de Chan ve Hyunjin'i karşısında gördüğünde ne olduğunu anlamıştı. Birkaç saniyeliğine ona gözü takıldıktan sonra yutkunup bakışlarını kaçırdı.

"Gelin lütfen." Polis memurunun gür sesiyle Felix girmiş olduğu küçük transtan çıkıp oraya ilerledi.

Şimdi annesi de öğrenecekti. Her şey bitmişti Felix için. Bir daha kimse onu sevmeyecekti.

Zaten düşmeye dünden razı olan gözyaşlarını zorlukla içinde tuttu.

Dayanamayıp Chan'a yandan bir bakış atınca güldüğünü görmüştü.

"Evet. Lee Felix burda. Artık göstereceğin 'kanıtlarını' alabilir miyim, Christopher?" Polis memurunun alaycı sözlerine Chan alaycı bakışlarla karşılık vermiş ve yüzünü buruşturarak telefonunu ona uzatmıştı.

Polis memuru kendini beğenmiş bir tavırla telefonu eline aldı.

Saniyeler Felix için öyle yavaş geçiyordu ki o an. Yıllar geçmiş, yaşlanmış gibi hissediyordu. Avuç içleri çoktan terlemeye başlamıştı. Ayaklarıyla yerde sessiz bir ritim tutuyordu.

"Al." dedi polis memuru. Chan kaşlarını çatarak baktı.

"Ee?"

"Bir şey yok."

"Ne demek bir şey yok ya." Chan sinirden gülüyordu. "Kör müsün amına koyayım?!" diye bağırdı birden.

"Siz gidebilirsiniz. Arkadaşlar sizi evinize bıraksın. Bu saçmalık için üzgünüm." dedi memur. Chan'ı hiç umursamamıştı bile hatta görmezden gelmişti.

"Bir daha olmasa iyi olur. Apar topar sebepsiz yere buralara kadar geldik. Hem de ne adi suçlamalarla." Felix'in annesi sinirle ve iğrenerek konuştu. Sonra da Felix'le birlikte dışarı çıktılar.

°°°

"Tamam çıktı. Sen eve dön ben Felix'le konuşacağım tamam mı?"

"Ben de konuşmak istiyorum."

"Hayır."

"Felix!"

"Yerim-" Changbin onu durdurmaya çalışsa da artık çok geçti. Şaşkınlıkla etrafına bakınan Felix'e doğru yürüdüler.

Felix'in Changbin'i görünce kaşları çatıldı. Annesine hemen gitmelerini söyleyemeden de yanlarında bitmişlerdi.

"Merhaba." dedi Yerim nazikçe. "Şey biz Felix'in arkadaşıyız. Böyle saçma bir olay olduğunu duyunca hemen geldik. Bilirsiniz destek olmak için falan." dedi gülümseyerek.