Sweet Chaos // HYUNMIN ✔

6"lost trust"

Hyunjin Chan'ın kaldığı hastaneye kadar yürüyerek gitmiş ve bu süre içinde düşüncelerini toparlamaya çalışmıştı. Seungmin ablasıyla pek samimi görünmüyordu. Ki ayrı yaşadıkları kesindi çünkü daha önce Dahyun'un evine gitmişti. Yakın olmamaları Hyunjin için iyi değildi. Bu kardeşini kaybetmekten korkmadığını ve canı sıkıldığı anda onu ele verebileceği anlamına geliyordu. 

Yaptığından pişman olduğu yoktu, zaten Minho'dan da Jisung'dan da pek hoşlanmazdı. Hele Minho'nun kardeşinin yaptığı şeyden sonra hiç hoşlanmıyordu. Şimdi kafasının karışmasının sebebi Seungmin'in onları sevmesiydi. Kafasının neden karıştığını bile bilmiyordu. Tamam belki Seungmin'i gördüğünde birazcık, çok azcık etkilenmiş olabilirdi ama bu devam edeceği anlamına gelmezdi? Veya bunun büyüyüp gerçek duygulara dönüşmesinin hiç imkanı yoktu. Eğer bir daha karşılaşmasalar onu unuturdu bile. Anlık şeyleri bu kadar ciddiye almaya gerek yoktu.

°°°

Hyunjin kapıyı çarparak açtı ve Chan'ın odasına girdi. 

"Uyandı dimi o?" dedi sinirle karşısında şaşkın şaşkın ona bakan Sana'ya. Sonra yatağa döndüğünde gerçekten uyandığını gördü. Yumruklarını sıkıp ona doğru ilerliyordu ki bir anda Sana'ya döndü. "Üzgünüm noona, lütfen dışarı çıkar mısın?" dedi kibar olmaya çalışarak. Tabii sesi hala sinirli çıkıyordu. 

Sana odadan çıktıktan sonra sinirle Chan'a baktı. 

"Sen geri zekalı mısın? Ne diye gecenin bir yarısı saldırıyorsun çocuğa?!" 

"Aptal kendimde değildim!"

"Kendini kaybedene kadar kafayı çekme o zaman sen de!" 

"Dedi bi önceki gün dövülmeye gerek bile kalmadan bayılan Hyunjin." dedi Chan gözlerini devirip.

"Ben en azından kimseye zarar vermedim!"

"Ya çocuğa da bir sey olmadı zaten. Neyi bu kadar abartıyosun!?" dedi Chan. Bu kez o da sesini yükseltmişti.

"Noluyo burda ya? Hastanedeyiz ne bu gürültü?"

İçeri giren anne babalarıydı.

"Bu aptal gecenin yarısı insanlara saldırıyor." dedi Hyunjin annesine sinirle.

"Tamam oldu bir hata yapacak bir sey yok. Herkes iyi sonuçta." dedi annesi. Hyunjin başını iki yana salladı.

"İyi buna da siz bakarsınız o zaman." dedi Hyunjin Chan'ı göstererek.

"Ayıp oldu yalnız zaten sabahtan beri yoksun." dedi Chan sahte bir sinirle kaşlarını çatarak.

Hyunjin Chan'a son bir bakış atıp başka bir şey demeden odadan çıktı.

Tamam belki kimse büyük bir hasar almamıştı ama Seungmin'in Hyunjin'e olan güveni baya büyük hasar almıştı.

°°°

"Seungmin kardeşin demek?" dedi Hyunjin. Chan'ın yanından ayrıldığında hemen Dahyun'u aramıştı.

"Evet? Seni bağlayan yer neresi?"

"Kendi kardeşini üzdüğünün farkında mısın?" dedi Hyunjin. Çok, çok saçma bir hesap sormaydı. Farkındaydı ama bu konuyu konuşmadan rahat edemeyecekti.

"Sen benden istedin bunu farkında mısın? Noldu pişman mı oldun yoksa?" dedi Dahyun alaycı bir ses tonuyla.

"Asla." dedi hemen Hyunjin. Pişman değildi. Jisung'u, Minho'yu, Jeongin'i hala sevmiyordu. Ama Seungmin'in buna bağlı olması canını sıkıyordu.