Sweet Chaos // HYUNMIN ✔

16"kim seungmin, you're..."

fanart cr : twt/___Rkd

×××

Seungmin Chan'ın attığı konuma yaklaşık yirmi dakikada gelmişti. Çok sıradan bir bardı. Hemen içeri girip gözleriyle Hyunjin'i aradı.

Kendine hakim olamayıp böyle bir yerde başını belaya sokabilen biriydi demek ki Hyunjin. Seungmin şaşırmamıştı bile.

Bar gereksiz bir şekilde genişti. İnsanlar dağılmıştı. Etrafına bakınarak ilerledi. Göremeyince tuvalette sızıp kalabileceğini düşünüp oraya gitti.

Tuvaletin girişinde duvara yaslanmış, başını göğsüne kadar çektiği dizlerine yaslamış bedeni görünce duraksadı. Hyunjin miydi tam emin olamadı ilk başta ama saçlarından tanımıştı. Yanına çöktü yavaşça.

"Hyunjin?" dedi sakin bir sesle. Hyunjin elini rastgele bir şekilde salladı. Seungmin kaşlarını çattı, anlamamıştı. "Hyunjin iyi misin?" dedi tekrar. Bu kez elini Hyunjin'in bileğine koymuştu. 

O kadar zaman onu görmeyip şimdi bu halde görmek garipti. İçinde garip bir his vardı. Göğsü karıncalanıyordu ve nedense ara ara nefes almayı unuttuğunu fark ediyordu. Yani garipti işte.

Hyunjin elini tekrar rastgele bir şekilde hareket ettirdi ama sonrasında Seungmin'in elini tuttu hızlıca. Parmaklarını Seungmin'in parmaklarına geçirmişti en son, öylece durdu. Seungmin daha ne olduğunu bile anlamadığından tepki vermedi. Zaten Hyunjin'in sarhoş olduğu kesindi. Yaptığı şeylerde şu an bir mantık araması saçma olurdu. Tam bir şeyler söylemek için ağzını açmıştı ki Hyunjin konuştu.

"Kim Seungmin..." dedi Hyunjin boğuk sesiyle başını kaldırmadan. Bir yandan tuttuğu elini sıkıp bırakıyordu. Seungmin bir şey demeden devam etmesini bekledi. Dizlerinin üzerinde oturdu yere. "Kim Seungmin... sen..." dedikten sonra bir burun çekme sesi duyuldu. Sonra Hyunjin sonunda başını kaldırdı. Seungmin'in gözlerinin içine baktı. "Sen tam bir şerefsizsin."

Seungmin normalde olsa buna sinirlenirdi belki ama o an Hyunjin'in tipi o kadar komikti ki Seungmin sadece gülmek istemişti. Yine de dudaklarını ısırarak zorla da olsa kendini tuttu.

"Tamam Hyunjin. İyi değilsin anladım. Kalk hadi evine bırakayım seni." deyip ayağa kalkmaya yeltendi ama Hyunjin onun tuttuğu elini sıktı ve durdurdu.

"Hayır dur. Özür dilerim." dedi üzgün olduğunu belli eden bakışlar atarak. Seungmin onun bir kediye benzediğini düşündü o an be dudaklarından küçük bir kıkırtının dökülmesine engel olamadı. "Yani sana şerefsiz dediğim için değil. Çünkü sen şerefsizsin."

"Ben şerefsizsem sen de çok masum değilsin Hyunjin." 

"Biliyorum. Onun için özür dilerim işte." dedikten sonra gözlerini kaçırdı. Söylediği ve söyleyeceği şeylerin ayrımına varamıyordu. Alt dudağını ısırdı endişeyle. Seungmin Hyunjin'in kaçırdığı bakışlarını yakalamak için başını eğmişti. O an Hyunjin ona çocuk gibi geliyordu.

"Beni affettin mi?" diye mırıldandı yutkunup. Seungmin o an Hyunjin'in ne dediğini bilmediğinin farkındaydı. Soru sorup uzatmaya gerek duymadı.

"Evet affettim. Gidelim hadi." deyip tekrar hareketlendi ama Hyunjin onu yine durdurdu.

"Hayır dur." dedi. Hala sıkıca tuttuğu elinden biraz kendine doğru çekti. "Ben seni istiyorum." dedi en masum sesiyle. 

Seungmin'in kaşları anlamadığını belirtir şekilde çatılmıştı. Yere tam oturmadığından Hyunjin'e biraz yukarıdan bakıyordu ve burdan parlayan gözleriyle gerçekten masum duruyordu.

Hyunjin diğer elini Seungmin'in yanağına koyduğunda Seungmin hiç tepki vermedi.

"Seni çok istiyorum." dedi tekrardan. "Bunun için özür dilerim. Ben tam bir aptalım. Şimdi beni bunun için de affetmen gerekecek."