Sweet Chaos // HYUNMIN ✔

27"afterglow"

Cumartesi gecesi olmasından kaynaklı mekan kalabalıktı. Aslında Seungmin çok sık alkol kullanan biri değildi ama şimdi canı sıkkın olduğundan içmek istemişti. Jisung ve Minho da onunla gelmişti tabii ki.

Seungmin yanağını masaya yasladı. Yanındaki sandalye boştu, arkadaşları karşısında oturuyordu. Kollarını da masaya çıkarıp parmaklarıyla küçük bir ritim tuttu.

"Belki de gerçekten bırakır." dedi.

"Bunu düşünmeyi bırak artık. Çıkar aklından." dedi Minho umursamaz bir tavırla.

"Söylemesi kolay." dedi Seungmin biraz sesini yükselterek.

"Abi kaç hafta çıktınız alt tarafı neyin tribi bu?" dedi Minho gözlerini devirip.

Seungmin buna cevap vermedi. Başını kaldırıp sandalyede arkasına yaslandı. Gözlerini açıp kapayarak kendine gelmeye çalıştı. Ara ara görüşü bulanıklaşıyordu, yeterince sarhoş olmuştu.

°°°

Hyunjin biraz düşününce aslında bu işin burda bitmesinin iyi olduğunu anladı. Geçmişte yaptığı hataları vardı. Ve Dahyun onun ablasıyken onları öğrenmesi an meselesiydi.

Hep pişman olmadığını düşünmüştü. Yani yaptığı şey zaten karşılıklıydı. O çocuk Hyunjin'in abisine zarar(?) vermişti Hyunjin de onun abisine. Ama artık pişmandı.

Ondan sonraki olay için zaten yaptığı an pişman olmuştu. Bir şeyler yaparken bir kere bile düşünmüyordu ki. Hep o anın öfkesi, heyecanıyla hareket ediyordu. Bu huyu şimdiye kadar ona hep hata yaptırsa da vaz geçemiyordu.

Pişmandı. Seungmin'den bir şeyler gizlediği için de.

Şu an şimdiye kadar yaptığı her şeyi ona anlatma isteğiyle dolmuştu. Çok garip bir mantık ama sebebi tekrar Seungmin'le birlikte olmak istemesiydi. Şimdi ondan bunca şey gizlerken yanına gitmek garip hissettiriyordu. Çünkü eğer başkasından öğrenirse, aynı şeyleri en baştan bir daha yaşamak zorunda kalırlardı. Ve bu kez sonu daha kötü biterdi.

Eğer Seungmin her şeyi Hyunjin'den öğrenirse, o zaman Hyunjin kendini affettirmek için çabalarken kendine daha çok güvenirdi. Ve daha çok şansı olurdu. Belki.

Seungmin onu engellediğinden yine evine gitmesi gerekiyordu. Yani bu bir zorunluluk değildi ama Hyunjin öyle istiyordu.

Telefonunu eline alıp Seungmin'le olan son konuşmalarına baktı. Uyuşuk gözlerle bakarken bir şey oldu.

Aniden Seungmin'in profil fotoğrafı belirdi, çevrimiçi göründü ve birkaç saniye bile geçmeden yazıyor göründü.

Hyunjin nefesini tuttu, yatağında doğrulup başlığa yaslandı ve gözlerini bile kırpmadan ekrana bakmaya devam etti.

Seungmin : sana güvwnmemi sağlq 00.15

Hyunjin ne yazacağını, ne tepki vereceğini bilemedi. Elleri çoktan titremeye başlamıştı. Telefonu zor tutuyordu. Biraz daha zorlasanız ağlardı da.

Seungmin : gerçwkten bıraktın mj? 00.17

Hyunjin bu kez bir şeyler yazmak için parmaklarını klavyede gezdirdi ama ne yazsa içine sinmiyordu. Sadece evet dese belki de yeterliydi ama bunu istemiyordu. Bu onun için bir şanstı, sonra bir daha engellerdi. Seungmin öyle biriydi çünkü. Şimdi yazmak istediklerini yazmalıydı.

Ama yazamadan içindeki tüm heyecanı söndüren bir mesaj geldi.

Seungmin : senden nefret ediyorum 00.19