Sweet Chaos // HYUNMIN ✔

19"on the parents' bed"

fanart cr : twt/ph0bi_A

×××

"Sana bir şey söylemem gerekiyor."

Seungmin'in kaşları sinirden uzak, daha çok meraklı bir ifadeyle çatıldı.

Hyunjin biraz daha doğrulunca Seungmin ona sarmış olduğu kolunu çekti.

"Söyle." dedi Hyunjin'in devam etmeyeceğini anlayınca. Hyunjin boğazını temizledi.

"Ben..." Seungmin'in gözlerine bakarak bir şeyler yakalamaya çalıştı. Belki bir ipucu, bir duygu.

Seungmin devam etmesi için hafifçe başını salladı.

"Seungmin..." Gözlerinin içine baktı. "Seni seviyorum."

Hyunjin stresle yanaklarının içini ısırırken Seungmin'in kaşlarının havalanıp dudaklarının aralanmasını izledi.

"Sen... Ne?" Seungmin afallamış bir ifadeyle gözlerini kıstı. Ardından bakışlarını kaçırıp odada gezdirdi.

"Duydun işte." dedi Hyunjin net bir sesle. Başını dikleştirdi. Kaşlarını kaldırdı ve dudak büzerek hala bakışlarını kaçıran Seungmin'e bakmaya devam etti. "Bu kadar şaşırmış olamazsın."

"Şaşırmadım zaten. Sadece... şimdi söylemeni beklemiyordum." dedi Seungmin yine ona bakmadan. Hyunjin ona bakma çabasıyla başını yana eğdi.

"Başka bir şey söylemeyecek misin?" dedi Hyunjin ona yıllar gibi gelen bir sessizlikten sonra.

"Sanmıyorum." diye mırıldandı Seungmin. Hyunjin başını aşağı yukarı salladı.

"Anladım."

"Geç oldu." dedi Seungmin ayağa kalkarken. Hyunjin hemen onu kolundan tuttu. Seungmin sonunda ona bakmıştı, bakışları soğuktu.

"Saat daha 11. Ve sen 3te uyandın." diye itiraz etti. "Hem dizimiz bitmedi daha."

Seungmin yine bakışlarını kaçırdı.

"Uykum geldi. Sana odanı göstereyim." dedi Seungmin ve ceval beklemeden salondan çıktı. Hyunjin de mecburen peşinden geldi. "Annemlerin odasında kalabilirsin. Sana temiz nevresim çıkarayım." diye mırıldandı. Daha çok kendi içine söylüyor gibiydi. Büyük gardrobun kapağını açıp en üst raftan gerekli şeyleri aldı.

Hyunjin de yataktaki çarşafı çıkarmaya koyuldu. Her şeyi berbat ettiğini hissediyordu. Eğer söylemeseydi şimdi Seungmin daha rahat olurdu. Uyumak istemezdi. Sabaha kadar diziyi izler, bitirirlerdi. Hatta Hyunjin ısrar etse birlikte bile uyurlardı. Derin bir nefes aldı.

"O kadar yatıya geldim en azından aynı odada kalsak fena olmazdı." dedi düz bir sesle.

"Ne dedin?"

"Yok bir şey." dedi ve hırsla çekti çarşafı. Birdenbire gelince neredeyse dengesini kaybediyordu.

Birlikte çarşafı serdiler. Ardından Seungmin yastığın kılıfını geçirmeye koyuldu.

"Ben de yapabilirdim onu."

"Önemi yok." Seungmin'in soğuk sesi Hyunjin'i sinirlendiriyordu.

Seungmin son olarak Hyunjin için bir battaniye çıkarıp yatağın üstüne koydu. Derin bir iç çekti ikisi de. Kısa bir süreliğine birbirlerine baktılar. Sonunda konuşan Seungmin oldu.

"Özür dilerim Hyunjin. Garip davranıyorum biliyorum." dedi yumuşak bir sesle. Hyunjin başını iki yana salladı.

"Önceden de böyleydin. Alışmalıyım sanırım." diye mırıldandı. Ortamın havası gerçekten çok çok garipleşmişti.