LOVE ? WAIT LANG !! (COMPLETED)

Chapter 15 Confession Part 1

Sabado ngayon at wala kaming pasok :D

Pagkatapos nung dramang walkout ni Francis sa canteen (yun ang tawag ko dun sa ginawa nya! Join ka nalang:)) ay hindi na kami madalas nag-uusap O mas tamang sabihing hindi nya na ako kinakausap!!

Ewan, ang gulo nya eh!! Kapag naman nag-uusap kami ni Ivan nagagalit sya. Hay~ hindi ko na talaga sya maintindihan..

"Ma~ alis po muna ako." paalam ko kay mama.. Kung kailan sya nandito sa bahay saka naman ako aalis. Galing noh! Hehehe

" Saan ka pupunta?" tanong ni mama habang busy parin sa laptop nya.

" Kila Zia lang po." tumango naman sya at tuloyan na akong umalis..

Papunta na sana ako kila Zia ng makita ko si Francis sa park na nadaanan ko.

Lalapitan ko na sana sya kaso biglang nanigas ang paa ko.

Nasa park ako.

Ilang taon na ring hindi ako nagpupunta sa park.

Sinusumpa ko ang lugar na'to.

Nawala ang mahalagang tao sa buhay ko.

Sa isang park ko rin sya huling nakita, naka-usap at nakasama.

Ang park ang pinaka malungkot na lugar sa buhay ko.

Ngunit,

Ito rin ang pinaka masaya.

Sa park rin kami unang nagkita at naging magkaibigan...

Miss na miss na kita Jhon..

6 na taon na rin ang lumipas mula nung mawala sya..

Sa loob ng anim na taon naging miserable ang buhay ko! Sinisi ko ang sarili ko sa pagkamatay nya!!

Pinilit kong tanggapin ang nagyari.. pero mahirap!

Pinilit ko syang kalimutan pero..

hindi ko kaya!!

Akala ko ang dali lang mag move on.. pero madali lang palang sabihin kaso mahirap gawin!!

Hanggang ngayon sya pa rin.

Bigla akong napahawak sa pisngi ko,, naiyak na pala ako.

At tuluyan ng naguunahan ang mga luha ko sa pag-agos..

Tinalikuran ko na ang park. Aalis na sana ako nang may humawak sa kamay ko.

Dahan-dahan ko syang tiningnan..

F-francis ~

" Sharla. Umiiyak kaba?" nag-aalala nyang tanong. Umiling naman ako saka ngumiti.. dito ako magaling! Sa pagpapanggap!! para maitago ang totoo kong nararamdaman at isipin nilang ok lang ako, na masaya ako, na walang problema- kahit Meron.

Nagulat ako ng bigla akong yakapin ni Francis.

" Alam kong umiiyak ka. Ramdam ko yun." Napabuntong hininga ako habang nakayakap pa rin sa kanya.. tss. Wala talaga akong maitatago sa isang to..

Being in his arms, I feel so comfortable. I feel that I'm protected.
The pain that I was suffering a while ago, easily ease by his hug.
I can hear his heartbeat. His heartbeat saying that he would care for me. I feel it. He will protect and love me.

What love?!! Oh Wait!!

Did I really say Love?

" Sharla may kailangan akong sabihin sayo. " sabi ni Francis. Humiwalay naman ako sa pagkakayakap sa kanya.

~~~~~~~~°~~~~~~~~

Omg! 500 readers °x°

Kyaaaaaaa ;) maraming thank you sa pagbabasa nitong magulo kong story. Hahaha ~ pati ako naguguluhan na rin :) kung saan-saan lang kasi ako napupunta !! Hahaha...

Pero thankiee parin guys ...

Intindihin nyo na'tong utak ko! Hahaha ~ pretty please ;)