Acıları henüz çok yeniydi.
Asla eskimezdi ki zaten.
Hep yenileri açılırdı yerine.
Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o.
Acılar, ağrılar ve gözyaşları...
Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına?
Bir ayna kaç defa kırılabilirdi?
Bir...
"Annemlere söylüyorum" diyerek kapıdan çıkacakken yine yapıştım koluna.
"Sakın tek bir şey söyleme. Bunca zaman yoktunuz sonrasına da gerek yok."
"Ne demek söyleme? Ne dediğinin farkında mısın sen?"
"Bak Ege şuan bunları açıklayacak gücü bulamıyorum kendimde. Hem sen niye gelmiştin?"
"Peki... ama en azından pansuman yapalım. Sırtın... çok kötü görünüyor.Ben de şey için gelmiştim, annem akşam yemeğine çağırıyor."
"Tamam üstümü giyinmeme izin verirsen geliyorum."
Ege kapıdan çıktıktan sonra beyaz tişörtü üzerime geçirip, ben de aşağıya inmiştim.
Sena Hanım beni görünce;
"Geldin mi kızım? Hadi geç otur şöyle."
diyerek Ege'nin yanını göstermişti.Ege oldukça stresli görünüyordu. Anlaşılan kimseye bahsetmemişti. İçimde ona karşı bir güven kazanmıştı şimdiden.
Masada çatal kaşık seslerinden başka bir şey duyulmuyordu.Ta ki Behram Bey söze girene kadar.
"Ee kızım, gelecek hayallerin neler?" Demesiyle ona baktım.
Lise ikiye gitmem gerekiyordu fakat liseye hiç gidememiştim.
Hayalim ise çocuk doktoru olmaktı. Her çocuğa yanında biri olduğunu göstermek...
"Doktor olmak istiyorum Behram Bey." Dememle yüzünde bir tebessüm oluştu.
"Lütfen kızım" diyerek sözüne devam etti.
Bize pat diye baba ve anne demeni beklemiyoruz. Ama en azından denesen?
Onları böyle üzmeyi haketmiyordum.
"Peki, denerim. Ama lütfen biraz zaman verin."
"Tamam kızım sen yeter ki dene."
Bir süre sonra lavaboya gitmek için ayağa kalktım.Benimle birlikte Ege'de hızlı bir şekilde ayağa kalkmıştı. Behram Bey ve Sena Hanım'ın bakışları Ege'ye döndü.
"Şey, ben de doydum anne afiyet olsun"
Ben lavaboya giderken o da peşimden geliyordu.
"Hayırdır?" Diyerek tek kaşımı kaldırarak ona baktım.
"Şey ,sırtın.. şimdi pansuman yapalım mı?"
Sadece sırtım da olduğunu düşünüyordu anlaşılan izlerin.
"Tamam" diyerek derin bir nefes aldım.
Ellerimizi yıkadıktan sonra odama geçmiştim.
Bir süre sonra Ege geldi, elinde ilk yardım çantasıyla.
Üstümü çıkardıktan sonra, sırtımı ona doğru döndüm.
Elinde ki kremi yavaşça sırtıma sürmeye başlamıştı. Kremin olduğu yerler yanmaya başlamıştı. Bunca yıl geçmesine rağmen alışamamıştım acıya. Hem neden alışmalıydım ki? Şiddet iyi ve alışmam gereken bir şeymiydi?
Krem bu sefer o kadar canımı acıtmıştı ki , ufak bir inleme döküldü dudaklarımın arasından.
Ege hızlı bir şekilde konuşmaya başladı.
"Özür dilerim, çok acıdı mı? İsteyerek olmadı. Çok az kaldı. Dayanabilir misin? Hah! Benimki de soru kim dayanır ki bu acıya?"
"Ege sakin ol. Sür şu şeyi bir an önce."
Hızlı bir şekilde kremi sırtıma sürdükten sonra kalkmıştı.
"Bir doktora mı gitseydik?"
"Hayır Ege yeter! Uyuyacağım ben, yorgunum."
"Tamam o zaman, bir şeye ihtiyacın olursa söyle."
Demesiyle gitmişti. Saate bakmıştım ben de, saat 19:15'di
Sabaha kadar güzel bir uyku çekebilirdim.
Telefonumu yanda ki komodinin üzerinden aldıktan sonra kulaklıklarımı takıp. Kulağımda ki son sözlerle uyuya kalmıştım.
İşte bu yüzden ,leş gibidir buralar. İyi ve güzel kadınlar hep ağlar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sınır 15 oy
Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Weepingpie instagram çizim hesabım oradan takip ederseniz çoğk mutlu olurum. Kitap kapağı ve adı değişti gördüğünüz gibi.
Neyseee yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın bağğayyss 〜(꒪꒳꒪)〜
