Acıları henüz çok yeniydi.
Asla eskimezdi ki zaten.
Hep yenileri açılırdı yerine.
Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o.
Acılar, ağrılar ve gözyaşları...
Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına?
Bir ayna kaç defa kırılabilirdi?
Bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ceylan" Bu kadını öylesine seçmiştim. Adını bile bilmiyordum kskwlzoakz. Kıvırcık değil ama siz Kıvırcık hayal edin ♥.
-Yazardan devam-
Sena Hanım, yaşlı gözlerini kırptı birkaç kez. Karşısında güzeller güzeli Ceylan'ı vardı. Yoksa asla yapmaması gerek bir şeyi yapıp, kendini mi öldürmüştü?
Kızının yanına doğru ilerlerken, Ceylan donmuş bir şekilde karşısında duruyordu. Hoştu ya, Ceylan şu an, bunu annesine bir rüya gibi gösterebilirdi. Fakat o da istiyordu annesinin öğrenmesini.
Sena, kızının yanına yaklaştı. "K-kızım?" Dedi ince sesi ile. Ceylan derin bir nefes aldı.
Sena, ince parmaklarını kızına doğru uzattı ve omzuna dokundu.
"Yaşıyorsun?"
Demesi ile Ceylan kafasını salladı. "Evet anne."
Sena durdu. Anne demişti. Anne... Oğullarının hepsi ayrı ayrı bölünmüştü. Acıları tazeydi. Anne demişti. Sena duyduklarını hazmedemeyip yıkıldı. Evet, evet öylece olduğu yere yıkıldı.
Annesi bayılırken, Ceylan ani bir refleks ile annesini tuttu. Annesinin zayıflığı ve yaptığı kaslara teşekkür etti. Annesini hızla sırtına alıp ilerlemeye başladı.
Evin önünde durduktan sonra, kapıyı çaldı. Aslı, her şeyden habersiz kapıyı açtığında gözlerini kocaman açtı.
Tam konuşacakken, Ceylan sözünü kesti.
"Dur hala dur. Anlatacağım sonra."
Ceylan'dan devam
•••
"Hala ne yapacağız?"
Dedim yanımda oturan halama. Annem hâlâ karşımızda baygın bir şekilde yatıyordu. Muhtemelen birazdan uyanırdı.
"Söyleyeceğiz Ceylan. Büyük bir hata yaptık. Annenin bünyesi düşük, ona her şeyi en başından anlatmalıydık."
Buraya ilk geldiğimde güçlü biri olmaktan korkmuştum. Güçlü biri olmayı, duygusuz olmak gibi düşünmüştüm.
Ama olanlar şuydu; Halamla bazen birbirimizin omzunda ağlar olmuştuk. Bazen beraber espriler yaparak gülmüştük. Fakat bana asla duygusuz biri olmayı göstermemiş, öğretmemişti.
