الفصل 27

1.3K 68 15
                                    

فى مكان آخر .. بمكتب رضوان كان يجلس على مكتبه وهوا يمسك بعض الأوراق وينظر إليهم بدقه كبيره وأمامه مراد ..
مراد ؛ هيا دى كل المعلومات الى عن مروان السيوفى .. مفيش اى معلومه تانيه ..

رضوان : امممم ..
مراد : بتخطط لأى ..
رضوان وهوا يقفل الاوراق : لا ولا حاجه .. انا هوافق على الصفقه الجديده الى معاه ..
مراد : متاكد ..!!
رضوان : وانا عمرى عملت حاجه غير لما اكون متاكد منها ..
مراد : طب تمام هروح انا اشوف شغلى ..

خرج مراد المكتب ومن ثم دخلت نهى بطلتها الخاطفه للأنظار فى نظر الجميع ما عدا رضوان .. لم يخطف أحد نظره سوى تلك المشاغبه الصغيره ..
نهى وهيا تقف أمام مكتب رضوان وكانت ترتدى ..

(حقيقى حقيقى يعنى البت بطل 😂)
نهى بعصبيه : رضوان انت زهقت هوا انا مش مراتك زى ما الوفاه دى مراتك ..

ألقت نهى جملتها بعصببه كبيره ولا تعلم ما تحمله من عواقب اما رضوان فقد قام من مكانه بعصببه كبيره وعيون حمراء .. وصفع نهى على وجهها صفعه شديده جدا ..
وامسكها من معصمها وقال بفحيح افعى: مراتى ميتقلش عليها زفته اسمها حرم رضوان باشا الشريعى .. إنما الزفته دى تتقالى للى شبهك ..
دفعها رضوان لترجع هيا بعض خطوات الى الخلف ..
رضوان : غورى يلا من وشي ..

ذهبت نهى الى خارج مكتبه وهيا تضع يدها على خدها وتقول ببكاء : والله العظيم للاوريك ي رضوان انتا والعيله بتاعتك دى .. انا بقا هوربك لعب الستات ...

*********************
اللهم ما انى أحببته.. فلا تبعدنى عنه لا فى دنيتك ولا جنتك ولا تحرمنى قربه .. واحفظه ليه يارب العالمين ⁦❤️⁩💍

فى مدرسه حور وداليا ..
اتت حور وهيا تستند على صديقتها وسرعان ما أتت إليها روان .
روان : اه ده مالك ي داليا ..
قصت لها داليا ما حدث البارحه مع كنان ..

روان ؛ هيييح ظبوطه .. الله..
داليا بغمزه : احكى بقا حصل اى مع سي وليد امبارح ..

تذكرت روان قبله وليد وخجلت بشده وارتبكت ..
روان : هااا .. انا فاكره ي داليا يلا يلا عشان الامتحان هيبدا ..
داليا وهيا تتضيق عيناها : مش فاكره بردو عليا الكلام ده ي بنت الشريعى ..
روان: قومى ي بنت عمى حسين يلا ..
داليا : ماشي انا هفوت بس بمزاجى ها ي روان بمزاجى بس ..

روان : شكرا لكم حضرتك علينا يلا اخلصى بقا ..
قامت داليا وروان تساعدها على المشي فى الطرقه ..

اما فى الاسفل فكان كنان يدخل بسيارته الى المدرسه ..
كنان وهوا يتحدث فى الهاتف : ايواا ي زياد انتا فين ي بنى ..
..................
كنان : انا دخلت المدرسه اهو ..
.................
كنان : انتا فى الدور الكام بس ..
...............
كنان : طب تمام هركن العربيه واطلعلك سلام ...

كنان وهوا يتمتم بالكلام : لازم حضرتك انتا تنسي الكارنيه بتاعك واجيبهولك اصل انا الخدام بتاع الى خلفوك ..

روايه رضوان ⁦( مكتمله)حيث تعيش القصص. اكتشف الآن