Yatağında uzanan adam biraz sonra kalktı. Masaya doğru yöneldi sandalyeyi çekti ve oturdu.
Bir sigara yakıp ardından şu kelimeler dökülmeye başladı kaleminden.
“ Bırakıp yollarıma ektiğin dikenler ayaklarımı kanatıyor. Yokluğuna susuyorum. Gidişin sanki canıma kurşundu canıma kastetmişti.
Bitirmiştin. Ektiğim tüm çiçekleri birer birer ezmiştin.
Şimdi tuttuğun ellerim sigara dumanıyla sevişiyor ve pis bir koku sinmiş.
Doymadım doyamadım sana. Ağaçtan düşmüştüm sanki yapraktım.
Gidişinin rüzgârıyla kımıldadım ve ardından savruldum koptum dalımdan kopardın dalımdan.
Mutlusundur umarım,
Gözlerim de yaş, sözlerimde anlam, şarkılarda ezgi kalmadı senin ardından.
Şimdi yokluğunda,
Kaktüsler ekiyorum yürüdüğümüz her sokağın kaldırımına,
Ektiğim çiçekleri nasıl yok ettiysen nasıl ezdiysen dikenler yetiştiriyorum adına ve adanmışlığına.
Şarkılarda notamdın şimdi eksiksin.
Gezdiğim sokaklarda ışığımdın şimdi sönüksün.
Ağladığım zaman gülen yüzümdün şimdi ölüsün.
Uyuduğum zaman rüyamdın şimdi kâbuslarımsın.
Yaz aylarımın serinleten rüzgârıydın şimdi kara kışımsın.
Ve en derinim de en derin yaramsın’’
Dedi adam ve ekledi:
“ Şimdi En Yasaklı Cümlemsin Dilimde’’
…
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mecaz Adam
PoetryArkadaşlar umarım beğenirsiniz. Ve beğenirseniz oylama yaparsanız çok sevinirim. Bu muydu benim Cezam ?
