BENİMSİN~TEXTİNG~

🎊29.bölüm

SELAM MİLLET..

KİTABI NASIL BULUYORSUNUZ??

Bİ DE SİZCE MULTİDEKİ ŞARKILAR GÜZEL Mİ??

Yorumlarınızı bekliyorum..

İyi okumalarrrrrrrrr...

Geldiğimiz yer denize sıfır, kayalıklarla kaplı sahil gibi biyerdi.

Sahileden tek farkı şehirden uzak olması ve kimsenin olmamasıydı.

Arabadan inip taşlıklara doğru yürümeye başladım, gözyaşlarım yanaklarımı gıdıklıyordu. Büyük bi  taşın üzerine oturup deniz kokusunu içime çektim.

Gediz yanıma aynı benim gibi oturup gökyüzüne bakmaya başladı, kafamı onun gibi kaldırıp gökyüzündeki kuşlara baktım.
Özgür bir şekilde uçuyorlardı, kanatları büyük ve genişti onları kaldıracak kadar güçlüydü.

Benim kanatlarım ise kırılmıştı  üstelik onlar kadar özgürde değildim,
Charlesin kalbinde sıkışıp kalmıştım.

Gediz bana bakıp saçlarımla oynamaya başladı. Saçlarımla oynanmasını sevmezdim ama şuan çok ihtiyacım vardı.

Kafamı omuzuna yaslayıp saçımı okşamasına izin verdim.

Bir süre ikimizde konuşmadık; ben ağladım, o saçımı okşadı..

Kafamı omuzundan kaldırıp konuşmaya başladım.

"Onu ilk gördüğümde 14 yaşındaydım. Babam çok severdi f1 yarışlarını hiçbir yarışı kaçırmazdı her sezon annem ve abimle oturup izlerlerdi bazen ise yarışlara giderlerdi ben pek televizyon izlenediğim için bilmiyordum.
Sonra birgün oturup izlemeye başladım yeni bir sezon,yeni yarışmalar, yeni arabalar, yeni sürücüler bunlar babamı heyecanlandırıyordu.
Abim lewis hamiltonu tuttuğunu söyleyince bende hemen isimlere bakıp tutacak birini aradım..

Televizyondaki listede gözümü gezdirirken o 20 ismin içinde sadece şu üç harf dikkatimi çekti'lec'tuttuğum kişiyi bulmuştum, kimdir nedir bilmeden onu tuttuğumu söyledim.

İlk hafta normal geçti, ikinci hafta ismini merak ettim ama babam bilmediğini söyledi abimse söylemedi zarzor ismini öğrendim ve araştırdım.. İlk defa o zaman gördüm resmini gözlerini, gamzelerini..

İlk zamanlar hayranıydım ama bu hayranlık büyümeye başladı. Yaptığı herşeyi bilmek istiyordum, hakkında herşeyi öğrenmek istiyordum iki de bir araştırıyor ve onunla ilgili olan hiçbir şeyi unutmuyordum..
Sevdiği şarkıyı, burcunu, yaşını, yaşadığı şehri, sevdiği renkleri, piyano çalabildiğini herşeyini araştırdım..

Yıllar geçtikçe ona daha çok bağlandım ve sonunda hayatımın kararını aldım.
F1 araba tasarımcısı olacaktım; çalıştım, çabaladım, saatlerce uykusuz kaldım, bütün sülalenin dalga konusu oldum. Kuzenlerim charlesi sevdiğimi öğrenince benimle dalga geçtiler ama ben başardım..

Buradayım, istediğim yerdeyim, onun yanındayım ama o başkasına aşık, yıllardır o kadınla beraber ve onu unutması imkansız..

O gece ağladım çünkü o kadının yatağına girdiğini öğrendim, o kadına dokunduğunu öğrendim..

Bugünse annesine balkonda o kadından bahsediyordu ona nasıl aşık olduğunu anlatıyordu..

Ben bıktım artık bıktım,kuşlar kadar özgür olmak isterken, balıklar kadar tutsağım ona"gediz bana bakıp gözyaşını sildi.

"Senin kadar güzel bir kızın bu kadar acı çekmesi adalet mi be.
O yeşil gözlerin gülmesi gerekken ağlaması adalet mi?"  gedize bakıp gülümsedim. "Eğer adalet diye bişey olsaydı tüm insanlar mutlu olurdu ama unutma bizi olgunlaştıran kahkahalarımız değil gözyaşlarımızdır.." Gediz kafasını denize çevirip gülümsedi.Onu daha tsnımıyordum ama varlığı beni mutlu ediyordu.
İyi ki o gece onu tanımıştım.