[Tamamlandı] Zombi istilası sonucu yeni dünya düzeninde sağ kalmayı başarabilmiş ve kendileri gibi yaşam savaşı veren, diğer birçok kişiyle yola devam etmek zorunda kalan bir grup gencin hikayesi.
Bir virüs, parazit, mantar veya herhangi şey, insan...
"Merhaba? Rahatsız etmek istememiştim. Sadece birkaç kutu süt alıp, gideceğim" uzun boylu beyaz tenli genç bir adamdı, gelen.
Kenara çekildiğimizde, dolaptan alabildiğince süt aldı. Küçük olanları ceplerine doldurduğunda, büyük kutuları da kucağına doldurdu. Yerde boş duran sepeti alıp, ona doğru uzattığımda gülümsedi ve kucağında ki süt kutularını içine bıraktı.
"Teşekkür ederim" ses tonundan bile ne kadar nazik biri olduğu anlaşılabiliyordu.
Böyle bir dünyada bu kadar masum bir insanın hayatını nasıl sürdürdüğünü merak ediyordum doğrusu. Karşılaştığım diğer insanlar genelde aç gözlü oldukları için kavga etmeyi tercih ederlerdi. Ama biz asla onlar gibi olmamış, ihtiyacımız kadar olanını alıp gitmiştik. Bizim ihtiyacımız olduğu kadar, diğer insanların da yaşamak için bunlara ihtiyaçları vardı.
Soğuk dolabın yanında bulunan, bebek mamalarına uzanıp birkaç kutu da onlardan aldığında içim bir tuhaf olmuştu. Yeni yaşadığımız bu dünya denilen yerde, bir bebek büyütmek oldukça zor olmalıydı.
"Bebeğiniz mi var?" Chaeyoung'un sorduğu soruyla yanımızda ki adamın yüzüne baktım.
Gözleri dolarken gülümsemeye çalıştı ve "Evet, henüz altı aylık bile değil" dedi.
Konuşacağım sırada telsiz sesleri buna engel olmuştu. Cebimdeki telsizi alıp, cevapladığımda Jin işlerinin bittiğini ve buluşma yerine gideceklerini söylemişti. Chaeyoung'la birlikte aldığımız ürünleri çantalarımıza doldurdurduktan sonra, alışveriş arabasında kalan süt kutularını, karşımda ki adama uzattım.
"Senin bebeğin var, bunları da al lütfen" gülümsedim. Bana mahçup olmuş bir şekilde gülümseyip, başını salladı.
Jin ve Jisoo'yla buluştuğumuzda; etrafımızın bir anda kalabalıklaşması beni şaşırtmıştı. Çıkarttığı sesler ve yavaş hareketlerle bize daha çok yaklaştıklarında köşeye sıkıştığımızı hissetmiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok geçmeden, bahçenin diğer kenarından çıkan büyük bir ses onların dikkatini çekmiş ve oraya doğru yönelmelerini sağlamıştı.
"Buraya gelin, hadi acele edin!" sesin geldiği yere dönüp baktığımızda; bu kişinin markette gördüğümüz adam olduğunu gördüm.
