Φτάνοντας στο σπίτι του που μόνο με σπίτι δεν έμοιαζε διότι ήταν σαν παλάτι είχα αρχίσει πάλι να αγχώνομαι. Πάρκαρα λοιπόν το αμάξι μου και πήρα λίγο χρόνο να ηρεμήσω. Βγήκα από το αμάξι μου μετά από δύο λεπτά και κατευθύνθηκα στην πόρτα του σπιτιού του. Χτύπησα το κουδούνι και εκείνος μου άνοιξε την πόρτα. Ήταν ντυμένος με ένα γκρί κοστούμι και φυσικά γιλέκο. Τα μαύρα σκούρα μαλλιά του ήταν καλοχτενισμένα πρός τα πίσω και το άρωμα του αναδυόταν μέσα σε όλο το σπίτι. Φυσικά το ρολόι και τα δαχτυλίδια κοσμούσαν αυτά τα υπέροχα χέρια του.
-Δεσποινίς Χόουπ καλώς ήρθατε. Είπε και μου φίλησε το χέρι.
-Καλώς σας βρήκα Κύριε Κίνγκ. Απάντησα.
Δε μπορούσα να καταλάβω πως άλλαζε έτσι η συμπεριφορά αυτού του ανθρώπου. Την μια στιγμή μου μιλούσε στο τηλέφωνο λες και με μισεί και την άλλη μου φιλούσε το χέρι και με καλωσόριζε στο σπίτι του. Μπαίνοντας λοιπόν μέσα στο σπίτι αντίκρισα ένα τεράστιο στρωμένο τραπέζι με σερβιρισμένα φρούτα και πολλά τυριά. Πλάι τους είχε δύο κρυστάλλινα ποτήρια κρασί. Με οδήγησε προς το τραπέζι στην τραπεζαρία που θα καθόμασταν και κούνησε την καρέκλα μου πρός τα πίσω για να καθίσω. Έπειτα κάθισε και εκείνος δίπλα μου.
-Κύριε Κίνγκ δε ξέρω πως να σας ευχαριστήσω. Το εκτιμώ. Είπα.
-Δεσποινίς Χόουπ τι θα λέγατε για αρχή να κόψουμε τον πληθυντικό; Αυτό θα με ευχαριστούσε ιδιαίτερα. Μου είπε.
-Ωραία λοιπόν Νίκολας τι θα έλεγες να αρχίσουμε; Ρώτησα.
-Συμφωνώ αλλά υπό έναν όρο. Αφού τελειώσει η δουλειά σου θα ήθελα να σε γνωρίσω και εγώ καλύτερα. Μου ανακοίνωσε.
-Εντάξει Νίκολας. Το δέχομαι. Απάντησα.
Έβγαλα το μπλοκάκι μου και ένα στυλό και ήμουν έτοιμη να αρχίσω τις ερωτήσεις μου.
-Λοιπόν Νίκολας πώς είναι να είσαι ένας από τους πιο πλούσιους άντρες της Νέας Υόρκης; Ρώτησα.
-Θα έλεγα πώς είμαι τυχερός καθώς ο πατέρας μου δεν μου έδωσε τίποτα έτοιμο. Για την ακρίβεια με έπαιρνε από μικρό μαζί του για να μάθω ότι έχει να κάνει με επιχειρήσεις. Στην συνέχεια μεγάλωσα και σπούδασα με λεφτά που έβγαζα μόνος μου για να πληρώνω τα έξοδά μου. Δε ζήτησα ποτέ τίποτα. Ξεκίνησα απο το μηδέν. Μου απάντησε με θαυμασμό.
-Ανέλαβες όλα τα οικονομικά την στιγμή που έχασες τον πατέρα σου σωστά; Ρώτησα.
-Είχα δυστυχώς την κακή τύχη να είμαι ο γιος της οικογένειας Κινγκ. Όταν με την μητέρα και την αδερφή μου χάσαμε τον πατέρα μου έπρεπε να γίνω ο άντρας του σπιτιού. Οπότε καταλαβαίνεις πως ήταν φυσικό και επόμενο να αναλάβω. Μου είπε.
