Αφού έφυγε η Ρέιτσελ εγώ με την Έιμι πήγαμε σπίτι. Στον δρόμο για το σπίτι δεν μιλούσε καμία από τις δυο μας. Εγώ έκλαιγα και η Έιμι κοιτούσε λυπημένη έξω από το παράθυρο.
-Θα σταματήσω κάπου για να αγοράσω ποτά, τι θέλεις να πιεις; Ρώτησα την Έιμι.
-Είσαι καλά; Τι εννοείς θα αγοράσεις ποτά; Ρώτησε.
-Σήμερα αδερφούλα θα πιούμε. Θα πιούμε στην υγειά της Ρέιτσελ. Είπα κλαίγοντας.
-Χόουπ η θέλω να σου θυμίσω πως η Ρέιτσελ δεν πέθανε απλά έφυγε για λίγο καιρό. Μπορείς σε παρακαλώ να ηρεμήσεις; Είπε με ανησυχία.
-Είμαι μια χαρά. Θα μου πει τι θέλεις να πιεις ή να το πάρω πάνω μου; Είπα.
Η Έιμι δεν απάντησε στην ερώτηση μου. Λίγο πιο πέρα είχε ένα σούπερ μάρκετ και έτσι εγώ πάρκαρα το αμάξι μου και βγήκα για να αγοράσω ποτά. Αγόρασα μια βότκα, ένα ουίσκι και ένα κρασί. Ήξερα πως αυτό που είχα σκοπό να κάνω δεν ήταν καλό όμως ήθελα να πιω. Ήθελα να γίνω λιώμα. Πήγα στο ταμείο και πλήρωσα και σε λίγα λεπτά ήμουν και πάλι στο αμάξι. Η Έιμι με κοιτούσε χωρίς να μιλάει.
-Τι με κοιτάς έτσι; Την ρώτησα.
-Χόουπ είσαι καλά; Ρώτησε.
-Έιμι κοίταξε να δεις, δεν είμαι μωρό. Ξέρω τι κάνω. Δεν είσαι η μαμά μου οπότε σταμάτα σε παρακαλώ. Είπα λίγο νευριασμένη.
Εκείνη δεν είπε τίποτα. Αντιθέτως έμεινε σιωπηλή καθ' όλη την διαδρομή. Ίσως είχα ξεπεράσει τα όρια αλλά όταν είμαι λυπημένη δεν θέλω να μου μιλάει κανείς.
-Γαμώτο! Έιμι με συγχωρείς. Είπα.
-Χόουπ θέλω να είσαι καλά. Όπως καταλαβαίνεις εγώ δεν μπορώ να πιω διότι αν μεθύσω την έβαψα. Αύριο είναι η πρώτη μου μέρα στην δουλειά και δεν θα ήθελα να έχω μπελάδες. Μπορώ όμως να καθίσω μαζί σου για όσο με χρειαστείς. Είπε.
Είχε δίκιο δεν μπορούσα να την παρασύρω στις βλακείες μου. Άλλωστε τι θα έλεγε ο τέλειος Κύριος Κίνγκ αν την έβλεπε μεθυσμένη ή κουρασμένη; Γιατί δεν φεύγει από το μυαλό μου; Είναι κολλημένος στο μυαλό μου από εχθές. Καταραμένη η μέρα που τον γνώρισα. Οι σκέψεις μου ήτα τόσο μπερδεμένες που δεν ήξερα πως να το διαχειριστώ. Λίγο μετά φτάσαμε επιτέλους στο σπίτι με την Έιμι. Είχα αποφασίσει να μην κλάψω και να σταθώ δυνατή. Πήγα λοιπόν στην κουζίνα και έβαλα ένα ποτήρι κρασί να πιω.
-Λίγο νωρίς δεν είναι για να πιεις; Ρώτησε η Έιμι.
-Έιμι είναι τέσσερις η ώρα το μεσημέρι. Αφησέ με ήσυχη να πιω. Είπα.
