Είχαν περάσει δύο βδομάδες από εκείνη την ημέρα. Ο Νίκολας προσπάθησε να με πλησιάσει πολλές φορές αλλά εγώ ήμουν απόμακρη. Άλλαξα και αριθμό μάλιστα τον οποίο είχα δώσει στην Έιμι, στην Ρέιτσελ και στο αφεντικό μου και είχα ήδη εγκατασταθεί στο νέο μου σπίτι. Στο νέο μου τεράστιο σπίτι βασικά. Είχε ένα τεράστιο σαλόνι και μια ακόμα πιο τεράστια κουζίνα. Τα χρώματα ήταν λευκά και γκρί και η κουζίνα ήταν σε αποχρώσεις μαύρου και μπορντό, είχε επίσης και ένα μπάνιο. Όλα αυτά βρίσκονταν στον κάτω όροφο γιατί ανεβαίνοντας πάνω υπήρχαν δύο υπνοδωμάτια εκ των οποίων ένα από αυτά ήταν η κρεβατοκάμαρα μου και στον πάνω όροφο ήταν το τεράστιο μπάνιο με μπανιέρα και υδρομασάζ. Δεν είχα ποτέ μου τέτοιες πολυτέλειες αλλά δεν με πείραζε που ξαφνικά τις απέκτησα. Ποιόν θα πείραζε άλλωστε να ζει σε ένα τέτοιο σπίτι; Εφόσον είχα πάρει την προαγωγή είχα την δυνατότητα να δουλεύω από το σπίτι και αυτό μου έκανε πολύ καλό. Όταν εξήγησα στην Ιζαμπέλ ότι χρειάζομαι λίγο χρόνο μου τον έδωσε αμέσως. Είναι το καλύτερο αφεντικό που θα μπορούσε να έχει κάποιος. Σήμερα ήταν μια από τις μέρες που θα πήγαινα στο γραφείο για να μιλήσω μαζί της. Ήθελε κάτι να μου πει σχετικά με ένα άρθρο που ήθελε να καλύψω. Ντύθηκα λοιπόν στα γρήγορα βάζοντας ένα μαύρο κολλητό ψηλόμεσο τζίν με ένα άσπρο κορμάκι και τα σνίκερς μου. Πήρα την τσάντα μου και το μπουφάν μου και έφυγα από το σπίτι. Μόλις βγήκα από την είσοδο και ήμουν έξω προς την σιδερένια πόρτα του σπιτιού άκουσα ένα μικρό κλάμα. Πλησίασα λοιπόν και αντίκρισα ένα μικρό γκρί κουτάβι με μπλέ ματάκια να κλαίει. Από τις λίγες γνώσεις που είχα κατάλαβα πως ήταν γαλλικό μπουλντόγκ. Δεν υπήρχε περίπτωση να το αφήσω μόνο του και απροστάτευτο μα επειδή βιαζόμουν το πήρα κατευθείαν στην αγκαλιά μου και το πήρα μαζί μου στο περιοδικό. Λίγο μετά έφτασα στο περιοδικό και μπαίνοντας στην ρεσεψιόν είδα τον πολύ καλό μου φίλο Πίτερ. Για καλή μου τύχη λάτρευε τα ζώα και ήξερα πως μπορούσα να του αφήσω το κουτάβι μέχρι να τελειώσω. Αφού λοιπόν το άφησα πήγα στο γραφείο της Ιζαμπέλ.
-Καλώς την. Κάθισε. Μου είπε.
-Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω. Της είπα.
-Λοιπόν πλέον δεν είσαι μια απλή αρθρογράφος αλλά έχεις πάρει προαγωγή και τα μισά άρθρα περνάνε από εσένα πριν έρθουν σε εμένα. Θα ήθελα λοιπόν να μου μιλάς στον ενικό αν δε σου κάνει κόπο. Μου είπε.
-Μα φυσικά. Λοιπόν Ιζαμπέλ τι θα ήθελες; Την ρώτησα.
-Θέλω να σου ζητήσω κάτι που ίσως είναι δύσκολο για εσένα.Αλλά πιστεύω πως μπορώ να σε εμπιστευτώ και να τα καταφέρεις. Μου είπε.
