SAYAw sAYAW

Chapter 17

I woke up in a bright morning ito na ang araw na pinakahihintay mula pa lamang nung bata ako na mas ikinasabik ko dahil ka Jepoy. Early in the morning ay tumulak kami ng aking lola sa isang parlor upang makapagpalinis ako ng aking kuko. My nails is painted with silver nail polish. Umuwi rin kami right after that kumain ako ng lunch, nagpahinga sandal, at saka ako na ligo. 

Nagtungo na kami ng aking lola sa bahay ng magiging hair and make up artist ko for tonight. My hair is braided like princess elsa of frozen. I’m wearing a black off shoulder dress the exposes my collar bone partnered with ah black stiletto. I’m not that comfortable with this shoes, I usually wear rubber shoes or snickers and I actually don’t have this kind of shoes. 

Ihinatid ako ng isang grey na van na ni rentahan pa namin sa venue na gaming prom. I stopped at the camera and had a little pose when the camera man ordered me to do so. I entered a wide room decorated in black and white. I found the designated area and I was kind of shock that the SSC’s are there also. 

Then I saw him wearing black coat with a grey polo inside together with a bow tie and, he’s also wearing a black hat like  Michael Jackson and Bruno Mars. I can’t help but to stare at him he is having chitchat with his friends and classmates. 

And I saw Pat sitting a coupe of feet away from me wearing a glittered two piece cocktail dress. She is indeed  very beautiful. No wonder why Jepoy fell from her. She looks like a princess.

After staring at her I scanned myself, funny how I look an antagonist in a Disney princess movie here in my plain black dress while she seems to like a princess dressed by her fairy god mother.

The program started the exchanging of candles and garlands and, the performance of cotillion. I am kind of jealous because I always dreamed to be a part of that dance together with the man I love. 

“Tara kain na muna tayo.” Yaya sa akin ngb aking mga kaybigan pagtapos ng program sa totoo lang ay ayaw kong kumain hanggang hindi ako na iisasayaw ni Jepoy. There is something in me that maybe there is a chance for us to eat together but he's not even talking to me, I wonder if he also take some glance in me the way I do to him. Ang lapit lapit lang naming ngunit hindi niya pa ako napagtutuunan ng pansin. Pero wala na akong na gawa kung hindi tumuloy at kumain kasama nila. 

“Addison tara sayaw tayo.” Yaya sa akin ng Symone, isa sa aking mga classmate. 

“Kamusta na isayaw ka na ba ni Nacional?” Mapangasar na tanong niya sa akin. 

“Hindi pa eh, kumain lang kami nila Nicole kanina.” May bahid ng lungkot na sagot ko sa kaniya. Marahil ay masyado din akong umasa na ako ang ka una-unahan niyang isasayaw. 

“Wag kang mag-alala isasayaw ka din nun.” Aminado ako na nabuhayan ako sa kaniyang sinabi na. na dumagdag ang mga salitang iyon sa umaapaw kong pag-asa. 

Pero hindi iyon nangyari. Na gunaw ang lahat ng pag-asa, at na tupok ang nagababagang lakas ng loob na mayroon ako. 

Nang matapos ang kanta ay ihinatid ako ni Symone sa aking kinauupuan kanina lamang. Habang naglalakad kami papunta dun ay nakita kong lumapit si Jeffrey kay Patricia. Hanggang sa pag-upo ko ay hindi na umalis ang aking mga mata sa kanilang dalawa. Habang nagmamasid sa kanilang dalawa na nag-uusap ay ramdam ko ang lalim ng kanilang pinaguusapan ramdam ko sa kanila ang pag-ibig na kahit kalian ay hindi ko naramdaman. Akala ko lang pala ang lahat. 

Maya-maya pa ay na pawi ang lahat ng sakit sa kanilang mga mata at nakadagdag ito sa sakit na dala ng aking mga mata. Bumaba si Jeffrey ng marahan at naglahad ng kamay na ani mo ay niyayang sumayaw si Patricia na palibutan sila ng karammihan ngunit hindi sila na wala sa aking mga mata.