SON MEKTUP -TAEJIN-

"Sevgili Okurlarım,

"Yaşamaya korkuyorum ama ölmeye de korkuyorum."
-NF

***

Merhaba kuzularım~! Aslında son kitabıma final vereli çok olmadı fakat şimdiden özledim sizi ve çokça özleyeceğime de eminim.

Size iki şey açıklamam gerekiyor fakat öncelikle bu bölümü atlamamanızı rica ediyorum. Söyleyeceğim şeyler bu kitap için ve benim için önemli şeyler, uzun olsa da lütfen sonuna kadar okuyun.

İlk olarak, bu kitap başta Creatura olmak üzere tüm Taejin kitaplarımı okuyan kişiler için yazıldı. Tabi ki illa her kitabımı veya Creatura'yı okumanıza gerek yok, direkt olarak bu kitaba da başlayabilirsiniz fakat ben özellikle Creatura'yı okumanızı öneriyorum. Creatura'dan kısmen (minik spoilerlar) bahsedeceğim bir kitap olacağı için, daha iyi hissetmenizi ve karakterleri anlayabilmenizi sağlayacaktır. Creatura'nın konusu itibariyle okunmadığını da biliyorum, sonuna kadar okumak zorunda değilsiniz. İlk on-on beş bölümü dahi okursanız anlayacaksınız karakterleri ve bu kitabın neden yazıldığını çözeceksiniz. Fakat hala okumak istemeyen varsa buraya yorum bırakabilir, size Creatura'yı anlatacağım. Anlamı "yaratık" olan bu kitabımın özetini isteyenlere yapacağım, umarım beğenirsiniz.

Creatura'mın özrü bu kitap, umarım özrümü kabul edip çokça beğenirsiniz.

Yeni bölümler her cumartesi gelecektir. Bu açıklamayı herkesin okumasını istediğim için ve sınavlarınızın olduğunu bildiğim için ilk bölüm haftaya cumartesi gelecek. Ayrıca her bölüme özel şarkılar olacak, bu bölümde olduğu gibi. Umarım hepsini severek dinlersiniz. Tekrar söyleyeceğim, bu kitabı okumak için Creatura'yı veya diğer kitaplarımı okumanız şart değil. Bir kitabın devamı değil, bambaşka bir kurgu. Şimdiden okuduğunuz için çok teşekkür ederim. 💜

*
*
*

İkincisine gelecek olursak, aslında bu benim için kötü haber. Kitabın adı konusundan gelmiyor, bu kitap Taejin'in değil benim size son mektubum. Bir yıldır yazmayı düşündüğüm bir kurgu bu, bir yıldır burayı bırakmayı düşünüyorum aslında fakat bir türlü cesaret edemediğim bir şey bu. Sürekli erteledim, başka kurgular yazmaya devam ettim çünkü bırakmak istemiyordum ki hala istemiyorum. Sebeplerimden bazılarını söyleyeceğim fakat öncelikle "son" derken neyden bahsettiğimi iyice açmak istiyorum.

Aslında bu kurguyu bir yıldır gerçekten bir son olarak düşündüm. Wattpad kapısını tamamen kapatıp bir de üzerine koca bir zincir koyup kilitleyecektim. Bir daha dönmeyi düşünmüyordum fakat bir gün zamanım olduğunda, daha iyi hissetmeye başladığımda dönmek istediğimin farkına vardım. Kesin değil dönüşüm fakat "son" demeyelim buna, "süresiz bir ara" diyelim. Kim bilir, belki bu ara bir ay sürer belki sonsuza kadar?

Bir yıldır bırakmayı düşünmemin sebebi, aslında psikolojik yönden iyi değildim. Kendimi suçladığım ve kendimden nefret ettiğim bir dönem geçirdim, hemen ardından da bir kayıp yaşadım. 2020 yılı herkes için kötü olsa da, benim için yıkıcıydı. Mahvoldum, gerçek anlamda çok yoruldum. Geceler boyu ağladığım ve bomboş duvarları izlediğim onca günün ardından artık hiçbir şey yapmaya hevesimin kalmadığını hissediyordum, hala hissediyorum. Omuzlarım çökmüş, ağlayacak bir sebep arar olmuşum kendi kendime. Oysa o kadar sebebim var ki... Ailevi sorunlarım, kendi içsel dünyamda biriktirdiğim her bir gözyaşı, kaybettiğim güzel insan ve hiç dinlemediğim hislerim... Her biri bir sebep fakat ağlamaya dahi mecalim kalmamış.

Yeni bir kurguya başlamak benim için bir heyecandı önceden, şimdi ise bir gereklilik olmaya başladı. Ben hıçkıra hıçkıra saatlerce ağladıktan sonra Kül Olmuş Hayatlar'a ve Challenge'a yeni bölümü en son ne zaman yazdım diye baktığım günleri hatırlıyorum. Hani okul ödevlerinizi tüm gece uykusuz kalsanız da yetiştirmeye çalışırsınız ya, ben de ağlaya ağlaya sırf yetiştirmek için yazdım bölümleri. Öyle ki, kendi kendime finalini dahi getiremeyeceğimi düşünüp o iki kitabı da silecektim de defalarca kez durdurdum kendimi. Bilmediğiniz çok şey yaşıyorum, herkes yaşıyor fakat benim gücüm kalmadı. Önceden gerçekten kahkahalarla güldüğüm için, şimdi ise minik bir gülümsemeye sahip olduğum için random attığım harfleri veda için kelimelere dönüştürdüğüm gerçeği şok ediyor hala beni, burayı bu kadar erken bırakacağım veya bırakmayı düşüneceğim aklımın ucundan dahi geçmemişti.

Kurgularım o kadar çok ki hala, yarım kaldığımı bilin. Yaklaşık bir yıl önce taslağını oluşturduğum bir Sope kurgum var, kitap kapağı çoktan hazır olan bir Jikook kurgum var. Aklımda yer edinen ve Stone adlı kitabımın teşekkür ettiğim bölümünde bahsettiğim ve gerçekten yazmak istediğim bir Jinkook kurgum var. Ne yazık ki, gücüm yok. Kurgularıma yoğunlaştığım için yazmaya ara verdiğim bir defterim var, hislerimi döktüğüm. Şimdi ona sarıldım sıkıca, beni ben bile dinlemezken o bekliyor beni kitaplığımda.

Bunca zaman size bundan bahsetmeme sebebim ise her an vazgeçecek olmam. Bir yıldır sürekli ertelediğim bir veda bu, düşündükçe ağladığım anları anımsıyorum. Alışkanlık buraya girmek, alışkanlık sizinle dertleşip sohbet etmek. Instagram hesabım olsun, burası olsun o kadar güzel günlerimiz geçti ki veda edeceğimi söylerken kızarıyor yüzüm. Birkaç kişi hariç kimseye söylemedim çünkü beni ikna etmeye çalışsanız yine erteleyecektim bu kurguyu. 1 Mart demiştim instagram hesabımda da, bekledikçe vazgeçeceğimi düşündüğüm için bugün yayınlıyorum, çok üzgünüm.

Çok konuştum değil mi? Yine de burayı bırakma sebebimin kendi sorunlarım olması bir nebze de olsa rahatlatıyor beni. Her zaman arkamda olup beni destekleyen ve kitaplarım kötü de olsa, iyi de olsa sonuna kadar okuyan insanlar var. Teşekkür ederim, bir kez bile sizden şikayet etmedim ve geri dönersem yine şikayet etmeyeceğime eminim. Her birinize ayrı ayrı minnettarım, son mektubumun her kelimesi size ithaf.

Son kez mi bilmiyorum fakat iyi okumalar. 💜