Kapının kapanmasıyla aklımda ki sorular vücut bulmaya başlamıştı. Artık kalacak bir yerim yoktu, ev bulmalıydım. Son günlerde yaşadığım heyecanlı hayatımdan dolayı gidemediğim okuluma çare bulmalıydım. En önemlisi ise neden ben Ji Yong'un Mişisiydim?
Sessizce önümden giden Ji Yong'u takip ediyordum.. Arabaya bindiğimizde karşımda oturan Ji Yong'tan fikir almak için:
-Bu çevrede kalabileceğim güvenilir bir otel var mı?
Sanki orada oturduğumu daha yeni fark etmiş gibi ağır bir şekilde kafasını çevirdi:
-Saçmalamayı kes Mişi.
Aklımda ki sorular geri adım attı. Konuşma girişimlerim boşa gidecek gibiydi. onun mesafeli davranışları arkadaş fikrine tersti. Sonunda dayanamayıp:
-O kızdan beni koruyarak arkadaşlığımız için büyük bir adım attın değil mi?
Camdan gözlerini ayırmadan:
-Nasıl değerlendirirsen.
Bu neydi şimdi. Hazır konuşmak için cesaretimi toplamışken sormaya devam ettim:
-Arkadaşımsan eğer neden böyle soğuk davranıyorsun. Sen süper kahraman mısın? İnsanları kurtardıktan sonra cool tavırlarını bırakmayan.
Ji Yong bana döndüğünde yüzünde ki gülümsemeyi görüyordum. Karşımdan ellerini ellerime uzatarak tuttu ve:
-Sen istediğin sürece arkadaşınım.
Beni koruyan bir arkadaş şu an için en ihtiyaç duyduğum seydi. Araba durduğunda Ji Yong'un evine geldiğimizi anlamıştım.
Evin kapısını Young Bae açmıştı. Onu tekrar karşımda görmek tüm her şeyi unutturmuştu. Bir adımla aramızda ki mesafeyi kapatıp boynuna sarıldım.
Onu her gördüğümde hissettiğim bu sıcaklığı artık tanımlayabiliyordum. Bu aşktı. Uzun bir sarılmadan sonra kapıda dikilen Ji Yong'a mahcup bir şekilde baktım:
-Özür dilerim biraz beklettik. Dedim.
Young Bae beni elimden tutup içeriye götürdüğünde Ji Yong'un gülümsediğini gördüm.
Her şey yoluna giriyor gibiydi. koltuğa oturduğumda Young Bae'nin telefonunu çalmaya başladı. Merakla bana dönüp:
-Sen arıyorsun?
Ah! Telefonum evde kalmıştı ve arayan büyük ihtimal Park So Ri idi. Elinden telefonu aldım ve açtım.
-Efendim.
Kısa bir sessizlikten sonra:
-Min Shi sana yaptığım her şey için üzgünüm. Bugün evde ki son gecem. Evi sana bırakıyorum. Merak etme telefonundan hiçbir bilgi almadım.
Dediklerine güvenmekten başka seçeneğim yoktu.
-Tamam So Ri. Dedim.
Telefonu kapattıktan sonra yüzümde ki sinirli ifadeyi gören Ji Yong:
-Yakında tepesinden duman çıkar bro kaç kurtar kendini. Dedi.
Ardından gelen kahkahası o kadar samimiydi ki Young Bae ile birlikte ona eşlik ettik. Kahkalarımız dindiğinde Young Bae oturduğu koltuktan hafif dikleşerek:
-Soru sorma vakti. Şimdi seni daha iyi tanıyacağım. Dedi.
Sorular mı? Bu iyi fikirdi. Bende yayıldığım koltukta dikleştim. Kollarımı birbirine bağladığımda çiçek kız olmuştum.
