Başka Bir Ben

BÖLÜM 14|UYARI

UYARI
"Bunu sen istedin."

Tek kaşımı kaldırarak Ülgen ve Barkın'a bakmaya başladım.

"Ne zamandan beri oradasın sen?" Barkın'ın sorusuyla kaşımı gevşettim.

"Şimdi geldim. Yani sesinizi duydum o yüzden. Kabus falan diyordunuz. Efsa öğrenmesin dedin Barkın. Ben neyi öğrenmeyeceğim?" Barkın yüzündeki gergin ifadeyi temizleyip gülümsemeye başladı.

"Önemsiz bir şey."

"Önemsiz bir şey olduğu için mi bilmemem gerekiyor?" Sorumla Barkın bakışlarını Ülgen'e çevirdi. Birkaç saniye sonra bana döndü ve oturduğu koltuktan kalktı.

"Arsen bir kabus görmüş." Sorarca bakmaya başladığımda devam etti. "Seni görmüş rüyasında. Kaçırılma olayınla ilgili. Sen bu konuda hassassın ya o nedenle sana söylememizi istemedi. Sakın ona bildiğini söyleme tamam mı?"

"Söylemem de..." Ülgen cümleme devam etmeme izin vermeden araya girdi.

"Barkın sen gitmiyor muydun?"

"Gidiyordum. Sen de beni bir yolcu et istersen?"

"İstemem."

"İstersin Ülgen!" Ülgen sinirle elindeki defteri koltuğun kenarına koydu. Hızla oturduğu koltuktan kalktı ve Barkın ile beraber çıkış kapısına yöneldi. Yavaş adımlarla üç kişilik koltuğa oturdum ve ayaklarımı kendime çekip etrafıma bakınmaya başladım.

Ülgen salon kapısından girdiğinde bakışları beni buldu. Kaşlarını çatarak bana bakmaya başladığında gözlerimi devirdim. ''Yine ne oldu Ülgen?''

''Kapı dinlemeye mi başladın?''

''Ne alaka? Sesinizi duydum, o yüzden geldim. Neden bu kadar büyüttüğünü anlamadım.'' Omuzlarını silkip koltuğuna oturdu.

''Bir şeyi büyüttüğüm yok.''

''İyi. Ben yarın okula gidiyorum. Ona göre uyanırsın.'' Salondan çıkacağım sırada arkadan gelen sesle duraksadım. ''Gitmiyorsun.''

Ülgen'e dönüp tek kaşımı kaldırdım. ''Anlamadım?''

''Gitmiyorsun. Dinlen biraz daha.''

''Buna gerek olduğunu düşünmüyorum.''

''Lider olan sen değilsin benim, ben ne dersem de o olur.'' Dediğiyle gözlerimi devirdim. ''Liderliğinin bana işlemediğini hatırlatmak isterim. Uyanmazsan kendim giderim.'' Cevap vermesini beklemeden salondan çıktım ve hızlı adımlarla odama gittim. Odamın ışığını açıp gece lambasına doğru ilerledim.

Bir iki adım attıktan sonra ışıklar birden söndü. Hızlı adımlarla yürüdüğüm adımları geri döndüm ve hızla ışık düğmesine dokundum. Dokunmamla etraf aydınlandı. Tam karşımda Ülgen'i görünce irkildim. Fazla yakın duruyorduk.

"Ne yapıyorsun sen?"

"Fazla şımarmıştın. Yerini hatırla." Kaşlarımı çattığımda yüzünde mimik oynanamamıştı. "Bilerek mi yaptın?"

"Evet."

"Korktuğumu bile bile ışığı mı kapattın?" Bu sefer sadece başını sallamakla yetindi.

"Defol git odamdan." Tek kaşını kaldırıp biraz geri çekildi. "Pardon?"

"Defol git odamdan dedim sana Ülgen!"  Gözlerindeki sarılığı görmemle Ülgen'in hızlı adımlarla geriye gitmesi bir olmuştu. O geri adım attığında hızla kapıyı kapattım ve kilitledim.  Saniyeler sonra kapıdaki yumruk sesiyle irkildim.