Başka Bir Ben

BÖLÜM 9|KABUS

KABUS
''Bazen uyanıkken de kabus görürüz...''

Bazen bir yere alışmak yıllar alır. Ne kadar uzun zaman orada yaşamış olursan ol kendini hiç oranın insanı gibi hissetmezsin. Bazen de sanki hep orada yaşamışsın gibi olur. Sanki orada doğup büyümüşsün gibi...

Saatlerdir karanlık bir tünelde oturuyorduk. Tek ışık tavanda asılı olan ve patlamaya yer arayan ampuldü. Küçücük olmasına rağmen nasılda ışık yayıyordu etrafına.

''Onu yurda ne zaman  bırakacağız?'' Arsen'in sorusuyla düşüncelerimden uzaklaştım ve dakikalardır dinlemediğim konuşmaya döndüm.

''Biz bırakmayacağız. Onunda Kartal ilgilenecek.'' Barkın'ın dediğini herkes başıyla onayladı.

''Burada hiç çocuk yok mu?'' Sorumla bakışlar bana döndü. Barkın gülümseyen bir ses tonuyla konuştu. ''Burada insan var mı Efsa?''

Dediğiyle yüzümü buruşturdum. Evet. İnsan bile yoktu neredeyse. Arsen, Barkın'ın koluna vurdu ve bana döndü.

''Bakma sen ona. Tabi ki insan var. Çocukta... Sadece Can daha normal bir hayatı hak ediyordu Efsa. Onun için endişelenme artık.'' Gülümsemeye çalıştım.

''İnsanlara bu kadar çabuk alışma.  Bu kadar çabuk acıma. Bu kadar hızlı bağ kurma.'' Ülgen'e bakıp tek kaşımı kaldırdım.

''Sen olayım yani?''

''Bunu becerebileceğini bilsem öyle derdim. Sen dediklerimi yap yeter.''

''Ben halimden çok memnunum. Dediklerini elbet uygularım. Ama sadece senin üzerinde.'' Ülgen omzunu silkti ve elindeki kahvesini yudumladı. Bunu yaparken gözlerini bir saniye bile üzerimden çekmemişti. Rahatsız olduğumu biliyordu ve bilerek yaptığı o kadar belliydi ki... Gözlerimi devirdim ve Arsen'e döndüm.

''Burada böyle otururken hiç sıkılmıyor musunuz?''

''Yo. Oyun falan oynuyoruz.''

''Oyun falan?'' Şaşkın ifadeyle Ülgen'e baktığımda Barkın kahkaha attı. ''Ülgen hariç.'' Yüzümdeki şaşkınlık saniyesinde geçmişti.

''Ne oynuyorsunuz?''

''Belli bir oyun yok. O gün aklımıza ne gelirse.'' Başımla Barkın'ı onayladığımda araya Arsen girdi. ''Hadi bugün de soru cevap oynayalım. Hem Efsa bizi, hem de biz onu daha iyi tanırız.''

''Soru cevap mı?''

''Evet. Ben başlayayım istersen.''

''Başla bakalım.'' Arsen düşünmeye başladı. ''Barkın aklıma soru gelmiyor. Bir tane sen sorsana ilk.'' Barkın bakışlarını bana çevirdi.

''Neden psikoloji okuyorsun?''

''Merak ediyorum.''

''Psikolojiyi mi?'' Arsen'in dediğine gülümsedim ve devam ettim. ''İnsanları.''

''Vay!''  Bana bakmaya devam ettiklerinde ben de devam ettim. ''Herkes çok farklı. Herkesin bir hikayesi var. Hepsinin hayat hikayesini öğrenmek istiyorum. Söylediklerimle hayatlarına dokunmak istiyorum. Hayatlarında olanları anlatırlarken benim de girmeme izin versinler istiyorum.'' Arsen gülümsedi.

''Ya ne kadar güzel.'' Ona gülümsediğim sırada Ülgen'den bir ses geldi.

''Sen her sana gelene bu kadar çabuk bağlanırsan bu mesleği çok zor yaparsın haberin olsun. Senin biraz soğukkanlı olman lazım değil mi?'' Tam cevap vereceğim sırada Barkın araya girdi. ''Yoksa sende mi oynuyorsun? Soru sormalar falan?''